تا مرحلە فعلی جنگ خاورمیانە، جمهوری اسلامی خود مستقیما گلولەای شلیک نکردەاست، اگرچە نیروهای نیابتی یا نزدیک بە آن در غزە، عراق، سوریە و یمن مستقیما درگیراند، و بطور روزانە بە پایگاههای آمریکائی حملە می کنند. از طرف دیگر، ایالات متحدە کە تلاش می کرد تنها از طریق کمک تسلیحاتی و مالی بە اسرائیل، درست مانند جمهوری اسلامی بشیوە غیرمستقیم درگیر جنگ باشد، بعلت حملات مستمر نیروهای نیابتی ایران در عراق و سوریە بە پایگاههای خود دست بە واکنشهای نظامی معدودی زد.

طولی نکشید در ادامە این واکنشها، بعلت حساسیت باب المندب در انتقال نفت و اصرار حوثی ها بە ناامن کردن آن، سرانجام آمریکا در سطح بی سابقەای همراە با متحدین خود وارد جنگ مستقیم شد. رویدادی کە جنگ در خاورمیانە را بشدت وارد مرحلە دیگری کردە، مرحلەای کە اگر تداوم پیداکند، می تواند دامان ایران را هم بگیرد. در شرایط توقیف یک کشتی نفتی توسط ایران و هشدار آمریکا، کە حاکی از ناامن شدن بیشتر مسیرهای کشتی رانی در خلیج فارس و بنابراین حساس شدن بیشتر ایالات متحدە است، ایران حتی اگر برنامەی هم در این جهت نداشتەباشد، سرانجام پایش بە رودررویی مستقیم کشیدە خواهدشد.

واقعیت این است کە در شرایط تشدید بحران، امکان بروز هرگونە درگیری وجود دارد. سران رژیم حتی اگر ظاهرا از عدم دخالت خود در شروع جنگ غزە و یا عملیاتهای نیروهای نیابتی اش بگویند، باز دامنشان آلودەاست. جمهوری اسلامی کە خیال می کند با ادعای سالوسانە دوری از جنگ، کماکان می تواند بدور از معرکە باشد، در اشتباە فاحشی است. آنها توان نظامی و تجاوزگری حریف خود را دست کم گرفتەاند. پایش کە برسد هزار بحران مانند جنگ اوکراین هم مانع آغاز عملیاتهای آنها علیە ایران در صورت لزوم نخواهند شد. استراتژی جمهوری اسلامی (یعنی تقابل با اسراییل و آمریکا)، کە با آمدن تندروها بە دولت ابعاد وحشتناک تری بخود گرفتە، بتدریج کشور را بە موقعیت بشدت دشواری کشانیدەاست.

رییسی دو سال پیش از اقتداری گفت کە باید با آن پای میز مذاکرە رفت. این هم نتیجە اقتداری کە او از آن می گفت! رژیم کە تصور می کرد با مقابلە بیشتر قادر خواهدشد از طرف مقابل امتیاز بگیرد، اشتباە فاحشی مرتکب شد. نە تنها امتیازی گرفتەنشد، بلکە کشور بیشتر بە قهقرا رفت، و در واقع این مردم بودند کە باج تلاش برای امتیاز گیری را دادند، و حال با راندن کشور بسوی جنگ، باز این مردم خواهند بود کە باید قربانی شوند

 ابرهای سیاە جنگ سایە خود را بر ایران بە حرکت درآوردەاند. مردم اگر نجنبند در آتش گرفتار خواهندشد. وقت آن است کە ملت بە سیاستهای جنگ افروزانە و مقابلەجویانە حاکمان اعتراض کردە و رجزخوانهای مذهبی ـ ایدئولوژیک را بە تجدیدنظر در سیاست خارجی خود وادارکنند. اگر زمانی ژینا و مسئلە زن بە ایجاد موجهای عظیم اعتراضی در کشور منجرشد، حال این صلح و پس راندن جنگ از زندگی است کە اهمیت حیاتی یافتەاست.