"متن" را فدای "حاشیه" نکنیم

رهبران نمادین هم می توانند ساخته شوند هم سوخته؛ آنهایی که ساخته می شوند چون شیشه با آنها رفتار نکنیم آنها الماس اند.

متن نوشتاریِ پیام خانم نرگس محمدی، "متن" اصلی همایش  جایزه صلح نوبل امسال بوده است. این متن سه وجه مهم داشته یکم، حکومت ایران "استبداد دینی" ست و اصلاح ناپذیر دوم، تأکید بر حمایت از انقلاب زن زندگی آزادی و وجه سوم، خطاب به اروپائیان و بطورکلی غربی ها ست که قاطع تر و شفاف تر از پیش از این انقلاب حمایت و متعاقباً رژیم "استبداد دینی" را منزوی تر کنند. اثر بخشی این "متن" در زنده نگه داشتن انقلاب زن زندگی آزادی درخشان بوده است. آنچه در حاشیه همایش اعطای جایزه نوبل گذشته بگذاریم همان "حاشیه" باشند و بر "متن" خدشه وارد نسازیم.

 "متن" را دریابیم که صدای انقلاب زن زندگی آزادی را در محافل اروپا و امریکا و همه ی جهان پژواک کرده و نشان داده دوران سازش اروپا و امریکا با جمهوری اسلامی و سرمایه گذاری روی اصلاح طلبیِ به مغاک رفته، بسر آمده. اهمیت متن پیام نرگس محمدی در به تصویر کشیدن فضای انقلاب اجتماعی و سیاسی ایران در نزد افکار عمومی جهان است. از شخصیت های نمادین در انقلاب زن زندگی آزادی نهراسیم، آنها در این روند هم می توانند ساخته شوند و هم سوخته. درست به مانند رهبری اصلاح طلبی که  سوخته شده و زن زندگی آزادی بر سر گور اش  جشن انقلاب برپا کرده.

گمانم بر این است؛ از آنجائیکه مضمون الگوی انقلاب زن زندگی آزادی توانسته بر نیروی ایدئولوژیکی فائق آید از اینرو ما شاهد جنب و جوش ها در این نیرو هستیم. این "نیرو" در مرز میان معیارهای گذشته ی بدفرجام و معیارهای تازه نسل های ایران قرار گرفته و ضمن حفظ بستگی هایش به "معیارهای گذشته" و حمل آنها با خود اما در حرف هم شده با این انقلاب همراهی نشان می دهد. هر چند به قصد اِعمال رهبری انحصاری خود بر آن. ضعیف و نحیف شده ی صدای این نیرو و تلاشش در چنین "قصد"ی را در جریان اهدای جایزه صلح نوبل به خانم نرگس محمدی، شنیدیم. این امر نشان می دهد که انقلاب زن زندگی آزادی رهبری نوین خود را در فراز و نشیب های مبارزاتی اش خواهد ساخت. و دست رد بر سینه هر نوع اِعمال قدرت رهبری از بالا خواهد زد و در بطن خود رهبری نوین را می سازد. چگونگی سر بر آوردن "رهبری نوین" و ترکیب شخصیت های آن مهم نیست مهم پیوستگی این دو در پیشروی بسوی آینده ای روشن است. "آینده ای" که، آزادی، سکولاریسم و دموکراسی سنگ بنای نظام سیاسی ایران باشد. 

نیکروز اعظمی