تصویر نفتالی بنت و طالبان!

سنگینی،

 فشار،

پلکهایم باز نمی شوند

هشدار، تهدید، ارسال بسته های دَمار از روزگارتان،

برای دفاع از خود، ما را چکار به حال و روز شما!

بالابردن تمدّن روی قاطر برگردنه ها

گردنه هائی  که کوروش قرنها پیش ازین سدّ ساخت و راه کشید

و گذاشت رفت چیزی نخواست

امروز بدهکارِ ِ همه

بابت اسم مان، محل و تاریخ تولّد مان

بودنمان، فهمیدنمان، نواختن نای و نوای مان

پلکهایم باز نمی شوند روز ها همه چسبناکند

صفیرِ یا کریم

و نیزه مرغ ِ ناحق سر در پی هم

فضا صدای فلزمی دهد

پلکهایم باز نمی شوند

هر جای این روزنامه که ورق خورد

رئیس جمهور فرتوت دیگری فرو افتاد

در یک دست تپانچه

دست دیگر در دست سایه ها و شَبَح ها

کوروش معبد آفرین ِدیگران، دوست دیگران

دوستی ِدیگران

لوله شده در تابوت پاسارگاد

حروف نوشته اش وَر آمده، ریخته، در هم ریخته

و این سرنای هویت ما نیست

که از سر گشادش می نوازند ترس و ذلّت را

قحطی، کمبود، کمبود، کمبود پایان ناپذیر

و ریختن مجموع محصولات، همزمان در زباله ها

گفتید سلامت پرندگان؟ سلامت محیط سبز؟

اولویت اینجا کِشت سلاحهای میکربی ست

ما در برابر نفت و اسکناس

مزارع زرد خشکیده را

پیش چشم دوربین تان می تکانیم

موقعیت ما را درک کنید

شما چه موقعیتی دارید که ما درک کنیم...

چشمهایم، پلکهایم...

خبرگزاری ها تمام منافذ روز را مسدود کرده اند

رژه ی سپاهیان ِبُشکه

که آکنده از مواد محترقه می ترکند

از دم سَحَر آغاز شده

از هر طرف که غلتیدم

از هر طرف که غلتیدم

یکی داشت با خوشحالی پامچال ها را لگد میکرد

و از فرط رضایت شیهه میکشید

....

تصاویر خاردار

سخنرانی ناخن ها

سازمان ملل متخاصم

ورق بازی با حق وتو

ادعا های ارضی، ارزی، تقلیل دیگری به کیسه بوکس

تمایز خود با چرخش پَرّه های تهویه

....

تصاویری روز به روز فربه تر

با طرح استخوانی کردن منطقه

ریختن جلوی سگهای ولگرد

...

پلکهایم،

 پلکهایم...

بگذار صبح برود

بچه ها در دهان مدرسه های خطر خالی نشوند

پلکهایم باز نمی شوند

کوریِ پیرامون به شکافها چسبیده

...

 تنها وقتی برگ سبزی شدم،

درختی،

می توانم  چشم بر این نقشه، سرفرازانه باز کنم