سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، ضمن ابراز هم‌دردی دوباره با بازماندگان خانواده‌های محمدی‌فر و مهرجویی، خواهان شفاف‌سازی از پروندۀ قتل، کشف حقیقت و پاسخ‌گویی صریح و روشن به ابهامات و پرسش‌های پیرامون این جنایت با حضور وکلای مستقل و مورد اعتماد خانوادۀ مقتولین است.

هیئت سیاسی-اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)

بامداد  یکشنبه  ۲۳ مهر ۱۴۰۲ خبر قتل دهشتناک داریوش مهر جویى، یکی از  برجسته ترین فیلم سازان  و کارگردانان سینمای ایران و وحیده محمد‌ی‌فر فیلم‌نامه‌نویس، طراح لباس و دستیار کارگردان و همسر آقای مهرجویی در منزل مسکونی‌شان ایرانیان را در بهت و حیرت فرو برد.

در وهلۀ نخست، فقدان خانم محمدی‌فر و آقای مهرجویی را به بازماندگان، نزدیکان  و دوستان آن دو و هم‌چنین جامعۀ هنری و همۀ ایرانیان تسلیت گفته و یادشان را گرامی می‌داریم.

فیلم گاو (۱۳۴۸)

داریوش مهرجویی یکی از برجسته‌ترین کارگردانان ایران بود که اولین بار در سال ۱۳۴۸ با ساختن فیلم «گاو» ، از تاریخ‌ساز‌ترین فیلم‌های ایران، نام‌اش بر سر زبان‌ها افتاد. داریوش مهرجویی هم‌چنین فیلم‌هایی چون اجاره‌نشین‌ها، هامون، لیلا،  مهمان مامان، علی سنتوری و… را در کارنامۀ هنری خود دارد که بسیاری از آنان از آثار برجستۀ سینمایی ایران به شمار می‌روند. خانم وحیده محمدی‌فر نیز در ساختن چندین فیلم  آقای مهرجویی، از جمله در نوشتن فیلم‌نامۀ “مهمان مامان”  و “لامینور”، با ایشان همکاری داشته است.

داریوش مهرجویی نیز مانند بسیاری از هنرمندان، نویسندگان، ورزشکاران و… زیر تیغ سانسور و کارشکنی‌ها و تهدیدهای امنیتی  فشارهای زیادی را متحمل می‌شد. او و بسیاری دیگر از شخصیت‌های هنری، ادبی، ورزشی و… به خاطر حمایت‌های‌شان از اعتراض‌های مردمی به ویژه طی سال گذشته به شدت تحت فشار بودند. کم نبودند افراد شناخته شده‌ای که طی یک سال گذشته احضار، بازداشت، دستگیر، ممنوع‌التصویر، ممنوع‌الکار، ممنوع‌المعامله و ممنوع‌الخروج شدند. سال پیش، داریوش مهرجویی در اعتراض به عدم اجازۀ اکران آخرین فیلم‌اش “لامینور”، ویدئویی را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد که در آن از آن‌چه در این سال‌ها بر او گذشته و از فیلم‌های مجوز نگرفته‌ و یا در نیمه‌راه متوقف شده‌اش سخن گفت. فریاد اعتراض مهرجویی که با برافروختگی و تالم بسیار همراه بود، زبان دل بسیاری دیگر در شرایط مشابه او و عصیانی اعتراضی بود که بازتاب گسترده‌ای یافت.

داریوش مهرجویی در دیالوگی از فیلم «هامون» که به گفتۀ خودش با الهام از داستان “بوف‌کور” صادق هدایت نوشته، می‌گوید: «خواب می‌بینم در یک سردابۀ قرون‌ وسطایی سلاخی می‌شوم!» دریغا که او همراه همسرش در زندگی واقعی به شکل دردناکی سلاخی شدند.

شیوۀ قتل  وحیده محمدی‌فر و داریوش مهرجویی خاطرۀ تلخ قتل‌های زنجیره‌ای و به ویژه قتل پروانه  و داریوش فروهر را در اذهان عمومی زنده کرد که آن دو نیز در منزل مسکونی‌شان با ضربه‌های بی‌شمار چاقو به قتل رسیدند. این تشابه در کنار اعتراض‌های صریح و روشن داریوش مهرجویی از یک سو و  عدم شفافیت، تناقض‌گویی و بی‌‌اعتمادی به حکومت جمهوری اسلامی و دستگاه‌های اجرایی و امنیتی آن  از سوی دیگر، بر ابهامات پروندۀ قتل او و همسرش افزوده و پرسش‌های بی‌شماری را در برابر ما قرار داده است.

وظیفۀ هر حکومتی در وهلۀ اول حفاظت از جان شهروندان و ایجاد فضایی امن برای جامعه است. اما متاسفانه بی‌کفایتی جمهوری اسلامی در عرصه‌های گوناگون، سابقۀ کتمان و وارونه جلوه دادن حقایق و امنیتی کردن فضا در موارد مشابه و شکاف موجود میان مردم و حکومت،  فضای بحران‌زدۀ ایران را ملتهب‌تر از پیش کرده و مردم غم‌زده، بهت‌زده و نگران برای پاسخ به پرسش‌های بی‌شمارشان سناریوهای گوناگونی را ترسیم می‌کنند.

سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، ضمن ابراز هم‌دردی دوباره با بازماندگان خانواده‌های محمدی‌فر و مهرجویی، خواهان شفاف‌سازی از پروندۀ قتل، کشف حقیقت و پاسخ‌گویی صریح و روشن به ابهامات و پرسش‌های پیرامون این جنایت با حضور وکلای مستقل و مورد اعتماد خانوادۀ مقتولین است.

سه‌شنبه ۲۵مهر ۱۴۰۲ (۱۷اکتبر ۲۰۲۳ میلادی)

هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)

• عکس بالای صفحه از آقای مهرجویی در روزی است که برای حمایت از پاکبانان شهر تهران لباس کار پوشید و به آنان پیوست.

برگرفته از نشریه کار:  http://kar-online.com?p=81391