● تریبون آزاد

اینکه اپوزیسیون ِ نیمه دمکرات ِایرانی تا به امروز نتوانسته است بر سر ِ یک «کمینه ی ِ نیمه دمکراتیک» به همرایی برسد، همانگونه که پیشتر نیز آن را واگشوده ایم، برخاسته از چیرگی ِ «تعارف ِ دمکراسی» بر فضای ِ سیاسی-فرهنگی ِ اپوزیسیون بوده است. اپوزیسیون، گرفتار در بحران ِ تعریف از خود اش، ناتوان بوده است از فراهم آوردن ِ یکپارچگی ِ مفهومی میان ِ صورت ِ تعریف، و محموله ی ِ تعریف:

آقای ِ گنجی چرا با روشنفکران ِ اسرائیلی نشست و برخاست نمی کنید؟ در کل آیا شما کشور ِ اسرائیل را به رسمیت می شناسید؟ آیا آماده هستید که به این کشور سفر کنید و با روشنفکران ِ آن یک گفتگو داشته باشید؟
سهم ِ روشنفکران ِ مسلمان در شعر ِ نوین ِ ایران چیست؟
سهم ِ روشنفکران ِ مسلمان در رمان ِ نوین ِ ایران چیست؟
سهم ِ روشنفکران ِ مسلمان در ترانه سرایی ِ نوین ِ ایران چیست؟
سهم ِ روشنفکران ِ مسلمان در موسیقی ِ نوین ِ ایران چیست؟
سهم ِ روشنفکران ِ مسلمان در معماری ِ نوین ِ ایران چیست؟

دیکتاتوری مصلح اگر هم ضرورت و امکان داشته باشد، تا حدی می
تواند مصلح باشد که پای موانع پیشاسرمایه
داری (یعنی فئودالی) در بین باشد. به محض زایل شدن آن موانع، هرگونه
ای از دیکتاتوری به تعمیق بحران تمدن راه می
برد و با ایجاد امکان مافیائی شدن عرصه
های فعالیت اقتصادی و به ناگزیر پلیسی شدن عرصه
های اجتماعی، امکان بروز آنچه را هابرماس خرد رهائی
بخش می
نامد منتفی می
کند.

خوانندة ارجمندی در کامنتی پای مقالة شمارة سه (ما مجبوریم آزاد باشیم) چنین نوشته
اند:
«آقای نویدی آیا برای شما امکان دارد تفاوت توسعة اقتصادی با عدالت اجتماعی را روشن نمایید؟ و دیکر آن که توسعه ی اقتصادی در چین هم اکنون واقعی است یا دروغین؟
پارامتر شما برای توسعة اقتصادی کدامند؟»

بنیادگرایی رژیم اسلامی اکنون در سه جبههء :1- ایرانیان درون و برون مرز 2- در خاور میانه و خاور نزدیک، بویژه در کشورهای ناحیّهء خلیج فارس به مناسبت سیاسی و اقتصادی و موضوع شیعه گری و سنّی بودن، 3- و در عرصهء جهانی با مشکلات جدی روبروست، برای حلّ این بحرانها رژیم کُنسبت و استراتژیک روشنی بجز تأکید بر اسلام سنتّی ایدئولوژیک و تکرار شعارها و پای بندی به ارزشهای اوّل انقلاب و متکی بر ارگانهای[ سپاه پاسداران، بسیجی، ارتش ایدئولوژیک، وزارت اطلاعات،..] دست آورد انقلاب اسلامی و تکیّه بر...

روسیه مقتدرمی تواند ازایران بمانند ابزاری دررسیدن به این امراستفاده کند. تقویت سیاستهای ضدامپریالیستی همواره درهمین راستا قراردارد.
امادرایران پدیده ای بنام توده ایسم وجوددارد که همواره شعارش ضدغربی بودن است. این توده ایسم قطبنمایش همواره به طرف شمال می چرخد. بااین که حزب توده ایران واصولا کمونیسم بهمراه کمونیسم جهانی شکست خورد وضعیف شد، امابازهم بخش باقیمانده براساس سیاست های غلط کشورهای غربی، همانا برطبل ضدامپریالیستیشان درمیان اپوزیسیون می کوبند.

در سایت ایران گلوبال، آگهی : میتینگ بزرگ ایرانیان مقیم فرانسه بر علیه جنگ. توجهم را جلب کرد. کدام جنگ؟
بیشک در این دمونستراسیون رژیم اسلامی ساخته و هدایت شده، کم نیستند مهاجرین عرب و مسلمانانی از آفریقا و آسیا که با رژیم دید مشترک دارند، یا قسم خورگان علیه غرب و دولت راست سرکوزی در فرانسه و یا تظاهرات کنندگان حرفه ای که در این نمایش ساختگی شرکت خواهند کرد ولی نیروهای واقعاً صلح دوست، مبارزه به خاطر اجتناب از جنگ را از مسیر توقف غنی سازی از طرف رژیم حاکم بر ایران جستجو میکنند و لاغیر

نظام حقوقی دریای خزر نزدیک به دو دهه است که به معظل مهم در روابط خارجی جمهوری اسلامی تبدیل شده و هر روزدر سایه ناتوانی دیپلوماسی جمهوری اسلامی بخشی از منافع ملی از بین می رود و یا محدود تر می شود، تا جاییکه سهم پنجاه درصدی کشور از دریا به حدود یازده تا سیزده درصد تنزل یافته است، این همه در حالی اتفاق افتاده است که ایران از ظرفیت های بزرگی برخوردار بود و می توانست با بهره گیری از آنها و دیپلوماسی فعال از حقوق خود دفاع کند و آن را گسترش دهد.

برای تفکیک و شفافیّت بخشیدن به بحث، ضرورت دارد که اشکال دین با دین باوری را در کشورهای اسلامی مانند ایران و ترکیّه که لائیسیتت در آن آنها پیاده شد روشن کنیم که معمولأ به سه فرم شناخته میشوند: 1- اسلام دولتی: که محدودهء فعالیّت آن در قانون معین شده و از سوی حکومت در همان میدانِ قانون کنترل و هدایت میشود 2- اسلام مردمی: که باورهای بدون واسطه و بدون دخالت دولت و غیر ایدئولوژیکِ تودهء مردم هست 3- اسلام سیاسی که آنرا اسلام ایدئولوژیک هم مینامند...

ا ز دیگاه این رژیم تفاوتی اساسی بین امیر پرویز پویان ، مفتاحی و خسرو روزبه و رضا پهلوی نیست همه اینها به اردوی طاقوت تعلق دارند. جریانهائی از قبیل نهضت آزادی ( یزدی و بازرگان)، مسلمانان مبارز(دکتر پیمان) وجریان دکتر سامی، بنی صدر( برغم تبار آخوندیش) و مجاهدین خلق همه و همه برغم مسلمان بودنشان، نقش پل عبوریکانهای دینی تازه وارد، ولی نا آشنا به آئین کشورداری را برای تسخیر ماشین بغرنج دولتی رابازی کردند.

می
دانم که کار تئوریک خوانندة چندانی ندارد و به ویژه خوانندگان ایرانی از خواندن کار تئوریک بیزارند. این از یک سو باز می
گردد به امتناع از تفکرکه ریشه در فرهنگ ما دارد (به قول اخوان ما اهل نقلیم و نه عقل) و از سوی دیگر خستگی مفرط از همة آنچه که کار تئوریک بر سر ما مردم آورده است؛
منتظر می
مانم زرافشان برسد؛ پیشنهادی دارم که می
خواهم با خود او مطرح کنم.

مقاله خود را در مورد نشست نه گروه جمهوری خواه اپوزیسیون ایران در هانور آلمان آغاز كرده بوديد ، اما بلافاصله آن را به اقوام ايراني ربط داده و با ترمزي بريده پاي خود را بروي پدال تعصب فشار داده و در سراشيبي تنازع واپسگرايانه قومي و شوونيستي سقوط كرديد.

مدرنیت و جهان غرب، سیستم پیشرفته و رفاه غربی، برای ایرانی جذاب است و هم‌زمان او هراس از دست‌ دادن سنت و هرج و مرج اخلاقی را دارد.
یک نمونه آن سایتی مثل سایت زمانه است که مبانی‌اش مدرن است. در واقع اساسنامه‌ و حالت کنونی سایت می‌تواند زمینه‌ساز صحنه و چالش ما مهاجرین چندملیتی و روشنفکران چندمتنی و یک وحدت در کثرت خلاق و چالش‌گرانه باشد؛ اما متاسفانه سردبیر ایرانی خوب آن آقای جامی دقیقاً در برخورد با من و امثال من،معضلات سنتی خویش را نشان می‌دهد

در سلسله بحث
هائی که تحت نام «نتایج وارو» خواهم داشت، می
کوشم نتایج گشت و گذاری را که در فلسفة سیاست و اقتصاد سیاسی به عنوان یک دانش
جو، داشته
ام در میان بگذارم
اگر دکتر عباس میلانی و دکتر ناصر زرافشان نتوانند در یک دیالوگ جدی و اما غیردشمنانه با یکدیگر سخن بگویند، ایجاد یک پارلمان، از ایرانیان مخالف جمهوری اسلامی، به کلی منتفی
ست و امیدی هم به آیندة ایران نباید بست.

بازبینی در گذشته ی ِ ناشاد برای ِ فرهنگ ِ سیاسی ِ ایرانی دستاوردهای ِ زیادی به همراه داشته است، یکی از این دستاوردها ظهور ِ طبقه ی ِ جدیدی از سیاسیون است که ما نام ِ آنان را «پشیمانان ِ حرفه ای» گذاشته ایم.
در میان ِ طیف ِ چپ اما، به ویژه در آن بخش هایی که به شدت به «نگاه از درون» پرداخته اند و خود و کارنامه ی ِ سیاسی ِ خود را در موضع ِ نقد قرار داده اند، مردمانی پدید آمده اند که این حس ِ شریف ِ انسانی را به یک دلمشغولی ِ بیست و چهار ساعته ترادیسانده اند.

خواستن از رژیم که به قطعنامه های شورای امنیت گردن گذارد اگر نه یگانه ترین رویکرد درست ، حد اقل بهترین گزینه و در حکم مخالفت با جنگ است. در مخالفتمان با حل نظامی مسئله هسته ای جمهوری اسلامی، نباید در کنار احمدی نژاد قرار بگیریم . امروزه هیچ نیروئی بیگانه تر و ایران ستیز تر از حکومت اسلامی حاکم ، با میهن و ملت ما نیست. جنگ رژیم اسلامی با دولت امریکا و یا اسرائیل و یا جهان غرب، جنگ غرب با رژیمی است که میکوشد به هزینه ملت ایران، با اتمی شدن خود، دیو غرور و...

از اين پس بايد جايگاه اين واژه را عوض کرد و هر خري که در کار روز مره خود کم فروشي و تنبلي کرد و از دست رنج ديگر همکاران يا همنوعان خود انگل وار تغذيه کرد و با عر عر نا بجايش با عث بدبختي ملتي شد و اين ملت را به ورطه نابودي با شعار انرزي هسته ايي کشاند و باعث شرمندگي ملت بزرگواري شد و در جهان به عنوان ناقض حقوق بشر ناميده شد با او لقب احمدي نزاد و اربابانش داده شود. چون من هيچ حيوان خري را نديدم که باعث بدبختي و عقب افتادگي همقطاران خود شود

مقالة زیر شاید آغازه
ای باشد بر یک بحث تئوریک و اندکی ریشه
ای
تر پیرامون همانچه که دکتر ناصر زرافشان و دکتر عباس میلانی را رودرروی هم قرار داده است
منطق نولیبرالها و مراکز جهانی تحت استیلای آنان ـ یعنی بانک جهانی، صندوق بین
المللی پول و سازمان تجارت جهانی ـ ، برای تحمیل خصوصی
سازی بر این کشورها، کاهش دخالت دولت

ها در عرصة زندگی جامعه، بالابردن بهره
وری و راندمان،یعنی ایجاد رونق و اشتغال و همچنین زمینه
سازی برای جلب سرمایه
گذاری خارجی بوده
است.

اگر از دین اسلام سلب دارایی های اقتصادی و مُلکی شود و در ساختار حکومت و فرمانروایی سیاسی شرکت داده نشود [ لائیسیته یا سکولاریسم] از آن چیزی جز آداب و رسوم و فرهنگِ ویژهء جوامع عربی باقی نخواهد ماند.
شماری از پژوهشگران امروزی نتیجه میگیرند که "محمّد ابن عبدالله" خود خواهان آن نبوده که دین جدیدی بنام اسلام را بنیاد بگذارد، بلکه هدف او در جایگاه یک رهبر سیاسی و پیشتاز تحوّل اجتماعی، تکمیل و تأیید و دو باره بر سر زبان انداختن با دعوت کردن جوامع عربی به یگانه بودنِ خداوند...

مطمئنا هر کشوري که رئيس دولت ان جانوري مثل احمدي نژاد باشد در دنيا هيچ نيازي به دشمن خارجي نخواهد داشت چرا که او و رهبرش و همه اسلافشان با سرزمينمان چنان کردند که هيچ دشمني نميتوانست ان رهبرش که خود را تافته جدا بافته ميداند و واقعا فکر ميکند رهبر همه مسلمانان جهان است و به زمين و زمان انچنان فخر ميفروشد که باورش شده است که زمين بايد به خود ببالد که حضرت رويش پا ميگذارد و هحساس ميکند مردم فرش زير پايش ميباشند حتي پيامبرش که خود را فرستاده خدا ميدانست ادعا به اين بزرگي نداشت.

با دستیابی به مفهوم ِ منافع ِ ملی، قرار دادن ِ ایران در جایگاه ِ موضوع ِ یک نظریه ی ِ تمدن و حل ِ مسئله ی ِ غرب، و در نهایت، ترمیم ِ مفهوم ِ دولت-ملت، نه تنها زمینه برای ِ یک ائتلاف ِ اصولی میان ِ چپ و راست فراهم می شود، بلکه آن تغییر ِ پارادایم ِ لازم برای ِ خنثی کردن ِ بمب ِ سبز و آغاز ِ حذف ِ رژیم ِ شیعی نیز که در بالا به آن اشاره کردیم، صورت پذیرفته است. پیشنهاد ِ ما برای ِ خنثی کردن ِ این بمب، در شرایط ِ کنونی و با عنایت به «کمبود ِ حاد ِ امکانات»...

. سیاست بدون ِ شخصیت های ِ بزرگ ِ سیاسی سر ِ پا نمی ایستد، و این در حالی ست که در آنان نیز نمی توان و نباید که فروی اش کاست.
نکته ی ِ دومی که حاکی از یک تغییر ِ پارادایم است، پایفشاری بر حق ِ گزینش ِ همگانی ست در مورد ِ ساختار ِ نظام ِ سیاسی که تبلور ِ خود را در بند ِ سوم ِ «قطعنامه ی ِ سیاسی» یافته است. آن دسته از نیروهای ِ سلطنت طلب که پیوسته امضای ِ دکتر مصدق در پشت ِ قران را به یاد ِ جبهه ی ِ ملی می آوردند، ناخواسته دچار ِ همان خطایی می شدند که خود ِ سروران پیش تر مرتکب شده بودند...

حالا اگر قرار باشد اقوام مختلف از يکديگر جدا شوند تکليف اين فرزندان چه مي شود حتما پدر به کردستان و مادر به آذربايجان و بچه ها وسط اين دو استان . مگر همه اي افتخار و عشق و علاقه اقوام گونا گون ايران به اين نمي باشد که اول ايراني هستند و بعد کرد و ترک و آذري و غيره؟ مگر مي شود اين گربه ي چهل تيکه نشسته بر آسيا که يکي از قديمي ترين تمدنهاي بشري را در کارنامه خود دارد و هميشه ء تاريخ افتخارش بر اين بوده که اقوام ومليتهاي مختلف با آن تنوع عظيم فرهنگي و آئين و رسوم انساني قرنها در صلح و صفا...

همینجا اضافه میکنم نیاز مبرم تاریخی ما ، امروزه قبل از جمهوریت ، دموکراسی و حقوق بشر سکولاریسم است . آن جمهوریت، آن دموکراسی ، آن حقوق بشری که ضرورت سکولاریسم را به حاشیه براند جز یک خروس قندی تاکتیکی برای گرفتن امتیاز استراتژیکی و ایدئولوژیکی نیست. و آن سیاست ورزی که این نکته را، به ویژه با ملاحظه به سابقه خود ویژه تاریخی میهن ما، نا دیده انگارد جایش در کنار ولایت فقیه است و نمیتواند خود را اپوزیسیون بنامد.

يادم مياد در کودکي از پدرم پرسيدم رمز موفقيت در چيست؟گفت پسرم به هر جائي رفتي سعي کن خانه اي بسازي و من که بچه بودم فکر ميکردم چه طور ميشود در هر کجا خانه اي ساخت مگر با داشتن گنج قارون ولي بعدها که بزرگتر شدم فهميدم خانه بايد در دلها ساخت و همه تلاش خود را نمودم تا در دلها خانه اي بسازم و از اين پند بسيار کامها گرفتم و

این رژیم حتی می توان حرکت های ضدخودرابرای رهایی خودازیک نابودی قطعی صورت دهد. دراین میان جمهوری اسلامی به سراغ کمونیسم ها وسوسیالیستها رفته است. این رژیم که خود یکی ازبانیان فقرشدیدمردم ایران است، می خواهد با علم کردن ایده ای که درجهان بخاطربسته بودنش همانا همان کارهایی راکه جمهوری اسلامی مرتکب می شودرامرتکب می شود، برموج عدالت خواهی وآزادی طلبی مردم ایران سوارشود

دوستان تحريم انتخابات بي اثر تر از گذشته شده است . فرصت آخر را از دست ندهيم. براي موفقيت فقط بايد يك عمل را انجام داد و يك صدا را فرياد زد . از امروز ميتوان بين نيروهاي اپوزسيون يك انتخابات برگزار كرد و يك رهبري را براي يك هدف پذيرفت . اختلافات را براي زماني و فضائي آرام بگذاريم . ملت را به ميدان بياوريم براي يك هدف مشترك

به هر رو آنچه در سازمان ملل و در مجمع عمومی گفته و یا خوانده شد نشانه ای از مسائل مطرح در شرایط امروز را نداشت. برخی گفتار کنایه گونه و برخی دیگر دعوت بشریت به وحدانیت، رستگاری، آرزو و خواسته های شیعه گری بود که برای خیلی ها نا مفهوم و یا غیر قابل قبول بود. این در شرایطی مطرح می شد که میهن ما از هر سو در محاصره، با سه قطعنامه سازمان ملل مورد تحریم، در دیپلوماسی ناتوان و زمین گیر و با جنگ ویرانگر تهدید می شود.

از صدا و سيماي جمهوري اسلامي مي خواهيم اينقدر شب و روز نگويد انرزي هسته ايي حق مسلم ماست و ما را وسوسه نکند و خانواده ما را شرمنده نکند ما بچه هاي ايران از همه ي سازمانهاي بين المللي مي خواهيم به خاطر چند کيلو انرزي هسته ايي که حق مسلم ماست اينقدر ما را در فشار نگذارند ما اصلا از خير اين انرژي هسته ايي گذشته ايم ما به همان پسته ايي قانع هستيم ولي .....

نزد ِ نامدارترین گروه های ِ اپوزیسیون ِ ایرانی، حزب ِ مشروطه، با پیروی از طرح ِ مبارزه به جای ِ سرنگونی از یک سو، و بالابّرد ِ فرهنگ ِ سیاسی به جای ِ دستیابی به قدرت ِ سیاسی از سویی دیگر، تراز ِ مجد را در سوی ِ راست دچار ِ اختلال کرده است.
. فراکسیون ِ تحت ِ رهبری ِ فکری ِ فرخ ِ نگهدار، خوشبختانه، هنوز مفهوم ِ سیاست را از همه ی ِ جنبه های اش خالی نکرده است و در جست و جوی ِ روزنه ای برای ِ اعمال ِ قدرت ِ سیاسی، دست ِ کم از طریق ِ کانال ِ حکومت، می گردد.

در روزنامه آگهي سميناري ديدم كه موضوع آن پدافند غير عامل و سازو كارهاي آن بود و همينطور در ادارات برنامه هاي آموزشي ايمني پدافند غير عامل اجراء ميشود ، نهادهاي دولتي برنامه هاي دفاعي را در برابر جنگ آماده ميكنند ، همه آرام آرام در حال جا انداختن جنگ در ذهن ملت هستند
مملكت را گند برداشته است ، همه جا دزدي دولتي همه جا جنايت حكومتي اصلا كشوري به نام ايران وجود ندارد اين كشور دارد نفس آخر را ميكشد اگر دلسوزان واقعي ايران فكر نجات كشور هستند بايد الان بجنبند و كشور را نجات دهند

و اما، آنچه در این بیانیه می
خواهم بر آن تاکید کنم، خطری
ست که فضای رسانه
ای خارج را دارد تهدید می
کند: تیغ سانسور جمهوری اسلامی دارد قلم خارج کشوری
ها را هم، دست کم در عرصه مطبوعات چاپی، می
شکند و لابد بعد هم نوبت به بریدن زبان رادیوها و تلویزیون
ها می
رسد.

سمتگيری و سياست درست درمنازعه "حکومت اسلامی" با "جهان غرب" بر سر استراتژی اتمی، همکاری با سازمان ملل و پايبندی در اجرای قطعنامه های مصوب شورای امنيت است. جداسری با سازمان ملل متحد و رويگردانی از شورای امنيت، بحران را به "لحظه خطر" نزديک کرده و آبستن فاجعه است.
حمله نظامی دولت بوش به ايران- بعنوان يک احتمال بعيد- يک فاجعه نه تنها در مقياس ايران و منطقه، بلکه تمام جهان خواهد بود، پس در چنين صورتی هم حکم "عقل" اين خواهد بود که از جامعه مدنی جهانی استعانت بجوئيم و به عالی ترين مرجع بين المللی...

یکی از خوبی های ِ در تبعید و اپوزیسیون ِ رژیم های ِ واپسزمانی بودن بی نیاز بودن از دور ِ انتخاباتی ست. بدون ِ دور ِ انتخاباتی، می توان، نه تنها بنیادهای ِ دمکراسی، که حتا بدیهی ترین اصول ِ"رای ِهمگانی" (common sens) را نیز دور زد، و باز نیز همچنان بر تارک ِ اپوزیسیون، به سان ِ خورشیدی از مس ِ ناب درخشید. می گویند آنگونه که زوج ها یکدیگر را، رژیم ها نیز هر چه بیشتر از عمر شان می گذرد، اپوزیسیون شان را بیشتر شکل ِ خودشان می کنند.

مدل "جدا از هم" که ارگان دین و حکومت در امور یکدیگر دخالتی ندارند و مسئلهء باورمندی و دین داری و یا بی دینی به امور شخصی و تصمیم فردی واگذار میشود، مانند کشور های فرانسه، آمریکا، جمهوری فدرال آلمان و امثال آنها که روابط دولت و حکومت بر اساس قوانین تعیین شده است. در آلمان با وجود پرنسیپ سکولاریسم حکومتها فعالیّتهای دینی در جامعه را محترم میشمارد و از نظر فرهنگی به آن اهمیّت بسیار میدهند. صدر اعظم کنونی این کشور [خانم مِرکِل] از حزب دموکرات مسیحی آلمان میباشد