
پیام مشترک چند چهره شاخص از مخالفان حکومت ایران برای سال نوی میلادی: «سال ۲۰۲۳ سال تحقق آزادی و عدالت در ایران خواهد بود»
حامد اسماعیلیون، نازنین بنیادی، شاهزاده رضا پهلوی، مسیح علینژاد، گلشیفته فراهانی، علی کریمی، عمار ملکی و زر میرابراهیمی در پستهای جداگانه با محتوای مشترک همزمان در حسابهای خود نوشتهاند که سال گذشته سال «شکوه همبستگی ایرانیان با هر باور و زبان و گرایش» بوده است و با همبستگی و سازماندهی سال میلادی پیشرو سال «تحقق آزادی و عدالت در ایران» خواهد بود.
1- گلشیفته فراهانی در مصاحبه با رادیو فردا: «مهم نیست چه کسانی افراد اول هستند.
هرچقدر بیشتر باشیم چه بهتر. ما احزاب سیاسی نیستیم که با هم ائتلاف کنیم. ما میتوانیم با هم متحد و همدل باشیم. ائتلاف بین احزاب سیاسی اتفاق میافتد و ما اصلا حزب سیاسی نیستیم». گلشیفته اضافه کرده: «همانطور که مردم ایران در درون ایران همدل، همصدا و متحد هستند، ما ایرانیان خارج از ایران هم با هم همدل و همصدا هستیم برای رسیدن به آزادی»..
این اقدام توییتر با محتوای مشترک مورد استقبال بسیاری و نیز نقد برخی قرار گرفته. به نظر شما نیروهای سیاسی احزاب سازمان ها امروز چه باید بکنند؟ مثل گذشته بنشینند به تماشا و کاری نکنند یا قدمی بردارند؟ واکنش نیروهای سیاسی شما چگونه باید باشد؟ استقبال کنند؟ مثل گذشته بی اعتنا باشند؟ ایا اصلا نیازی به همکاری نیروها که اغلب تحلیل بسیار رفتند هست؟ بهرحال اگر خودشان تحلیل رفته اند که اندیشه شان با کم و زیاد هایی همچنان برقرار است.
2- چنانچه نیروها از نفس ائتلاف استقبال کنند حدس میزنید این ائتلاف چگونه خواهد بود؟ بر سر مسائل عام مثل تمامیت ارضی، مجلس موسسان، و غیره. بالاخره هر نیرویی یک ایده آل هایی دارد که با نیروهای دیگر نمی خواند. یک نظریه این است که یک ائتلاف باید عام ترین مطالبات مردم را نمایندگی بکند که در هیچ گوشه ای از ایران مخالفتی نباشد و تکلیف در اخر در مجلس موسسان تعیین شود.
1- بر خلاف انتظاری که میرفت که این جنبش ظرف یکی دو هفته مثل گذشته ارام شود اما شاهد هستیم که بیش از صد روز هست که جنبش انقلابی ادامه دارد. چه عاملی این بار باعث تداوم این جنبش شد و جنبش چه پیامی را در خود داشت؟
2- هنگامی که مسیح علینژاد به دیدار مکرون رئیس جمهور فرانسه رفت یکی از سوالات رئیس جمهور این بود که گروه سیاسی که مطالبات مردم شما را نمایندگی می کنند کدام هستند؟ مسیح علینژاد در این مورد نتوانست پاسخ قانع کننده ای به رئیس جمهور فرانسه بدهد. در واقع نیروی بدیل یا آلترناتیوی در میدان نبود. آیا آیا فکر می کنید این سوال مکرون عامل مهمی در صدور این توییتر مشترک نبود؟ تابحال از انتظار مردم در مورد اتحاد اپوزیسیون گفته میشد. حال بنظر میرسد که حتا مقامات خارجی هم زبان به گلایه گشوده اند؟ اپوزیسیون چه پاسخی به این سوال میتواند داشته باشد؟ یا چه باید بکند؟
چنانچه با خوشبینی به این ائتلاف احتمالی بنگریم قدم بعدی چه خواهد بود؟ در همان مصاحبه ایران اینترنشنال صحبت از یک کنگره از اپوزیسیون و نیز جای خالی برای فعالین سیاسی داخل زندان جمهوری اسلامی هم در نظر گرفته شد. احتمالا یکی از مهمترین درخواست های چنین ائتلافی درخواست دست زدن به اعتصابات عمومی در سطح ملی خواهد بود. فکر میکنید جامعه پاسخ لازم را به این درخواست خواهد داد؟
یکی از ترفند های رژیم ابراز این نگرانی هست که در صورت ادامه اعتراضات کشور ممکن است دچار هرج و مرج و تجزیه شود. پاسخ شما به این نگرانی چیست>
بسیاری از حضور شاهزاده در قامت یک فعال اپوزیسیون بعنوان یک چهره مشخص با سابقه سلطنتی به دیده تردید نگاه می کنند و آنرا خطر و ریسک بزرگی میدانند. برخی دیگر ریسک را در سایر چهره های اپوزیسیون عمیق تر می بینند.!
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
افزودن دیدگاه جدید