● تریبون آزاد

قدرت، «تفویض اختیاری و اهدائی مردم اجتماع به زمامداران» است. چگونه ممکن است که اکثریّت قریب به اتّفاق ملّتی، «قدرت» را به یک نفر یا «کاست خاصّی» واگذار کنند؟. پاسخ به این پرسش میتواند راه درمانپذیری آن را مُهیّا و پادزهری کارگشاینده را تضمین کند. تفاوت سلاطین مُستبد در گذشته های دور با دیکتاتورهای مدرن در این است که مستبدّین گذشته در چارچوب مناسبات قدرت، زاییده میشدند و لزومی نداشت که برای کسب قدرت با دیگران رقابت کنند؛ بلکه قدرتمداری آنها و کاربست قدرت، امری بدیهی محسوب میشد که از پدر به پسر و

هردو سوی ظاهراً متخالف مناظره به‌هم می‌رسند: یکی در قالب ادعای نفوذ لیبرال‌ها‌ در سیستم به‌عنوان مسبب وضعیت فاجعه‌بارکنونی و دیگری در قالب ادعای نفوذ چپ تا سرحد تدوین قانون اساسی کشور. البته روشن است آن‌چه که در این میان تطهیر و تبرئه می‌شود خود حاکمیت «مظلوم و مفلوکی» است که گویا از دو سو مورد شبیخون و سوء‌استفاده قرار گرفته است! آن‌هم وقتی که در حال پیاده‌کردن خشن‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین شوک‌درمانی آزادسازی قیمت‌ها و چوب حراج زدن به ثروت‌ها و اموال عمومی است

در این چند روز اخبار مختلفی را از هر طرف، رسانه های مجاهدین، کشور آلبانی و همچنین رسانه های بین المللی دنبال کرده ام. آنچه مینویسم نتیجه این پیگیری می باشد. 
روز ۲۰ ژوئن با دیدن اطلاعیه مجاهدین از درگیری مطلع شدم. در اطلاعیه مجاهدین " ترم " حمله " بکار گرفته شده بود و تعدادی از خبرگزاری های ایرانی هم همان ترم را از اطلاعیه گرفته و بکار برده بودند. من نیز خبر را با همان ترم  در ساعات اول انعکاس دادم تا زمانی که بتوانم به اطلاعات بیشتری دست یابم. بخصوص اینکه پای کشته شدن یک نفر در میان بود. رسانه

برای برون رفت از بحران کنونی و رهایی از رژیم ارتجاعی، خودکامه و ولایت باید سازماندهی کرد، هر چند هر روز بر تعداد گسل هایی که رژیم را به درون خود بکشد افزوده می شود...

گروه ویژه اقدام مالی (اف‌ای‌تی‌اف)‌ اعلام کرد (۳ تیر ۱۴۰۲ برابر با ۲۴ ژوئن ۲۰۲۳) که جمهوری اسلامی ایران همچنان در فهرست سیاه این گروه که برای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم تشکیل شده است، باقی می‌ماند. ایران به همراه کره شمالی و میانمار یکی از تنها سه کشوری است که در این فهرست قرار دارد.
«کنوانسیون پالرمو» چیست و چرا جمهوری اسلامی به آن نمی‌پیوندد؟

از مصوبات کنگره‌‌ی نیمه‌ی خرداد ۱۴۰۲ حزب چپ ایران با سرنام «زن – زندگی – آزادی»، یکی هم تغییری بود که در زمینه‌ی مواجهه‌‌ی نوع برنامه‌ای این حزب با معضل تبعیض ملی در کشور صورت گرفت. بر پایه‌ی پیشنهادی که در این باره به تصمیم رسید، صورت‌بندی تاکنونی ناظر بر « فدرالیسم یکی از اشکال مناسب برای عدم تمرکز و رفع تبعیض ملی و قومی در ایران است» جای خود را به این گزاره‌ داد: «فدرالیسم مناسب‌ترین شکل برای عدم تمرکز و رفع تبعیض ملی و قومی در ایران است».

و از همه دردناکتر خواص جامعه که در گیر تناقضات و تفاوت رای و اندیشه - نا خواسته انهم در جزئیات ،به خود زنی عینا موافق خواست حکومت مشغولند و همه تذکرات خیر خواهانه را نشنیده میگیرند ...در دیگر سو حکومت با تمهیدات انجام شده در مسیر برطرف نمودن در گیری های منطقه ای و بسط روابط با همسا یگان و……«بکار گیری ارتباطات پشت پرده در تنگنای قافیه » برامده از «تشخیص مصلحت » که حتی مخالف دین و ائین خود را برای حفظ نظام دقیقا بر خلاف همه شعارها ،واجب میشمرند ...

اخیرا حمله به سلطنت طلبان به ویژه به شاهزاده رضا پهلوی در برخی از رسانه‌ها از طرف چند چهره شناخته شده رواج یافته است. در این نوشته پدیدار شناسی این حملات از طرف دونمونه بارز، آقایان عالی پناه و اکبر گنجی، یعنی سیر تفکری که در ذهن آقایان شکل گرفته و به ابراز نظرهای خصمانه منجر شده، بررسی شده است.

مقام ارشد هئیت عراقی امید خوشناو استاندار اربیل،   برخلاف عرف بین‌الملل بج ‌سینه‌ای زده بود که در آن طی یک نقشة واهی سه استان غربی و شمالغربی ایران با وسعت 91 هزار کیلومتر مربع -و مناطق وسیعی از سایر همسایگان) را همراه با خاک اقلیم کردستان عراق به‌صورت سرزمین واحدی با پوشش پرچم واحد اقلیم کردستان عراق نشان می‌داد! اما عجیب‌تر اینکه مسئولین وزارت کشور نه تنها هیچ عکس‌العملی (ولو فرمالیته‌) در برخورد با این خطا نشان ندادند،   بلکه علیرغم برخاستن موج وسیعی از انتقادات و اعتراضات در سطح فضای مجازی و

این اسلام زن ستیز واپسمانده، این ولایت همه سر حریف خودرأی با این ساختار سیستماتیک قهر ضدبشری اش توانسته با جنایت ها، فسادها و ویرانگری های بی مانندش کشور ایران و زندگی ایرانی را بخاک و خون و تباهی بنشاند و چه هولناک نشانده است

اگر شما در سال 57 قرار داشتید و محمدرضاشاه اقتدار گرا آماده تقسیم قدرت بود و شما هم آگاهی امروز را داشتید به احتمال قوی عقیده داشتید که انقلاب به صلاح نیست و باید اصلاح کرد. امروز اما محمدرضاشاه مقتدر بر سر کار نیست که به جان نثاران فرمان دهد و آنها در مقابل اصلاحات کوتاه بیایند. امروز خط دهندگان شاهزاده امیرطاهری ها و سعید قاسمی نژادها با ایده اقتدارگرایی شان هستند. شاهزاده اگر با شمشیر اینها قدرت را بدست بگیرد ناچارش می کنند روی این شمشیر تا ابد بنشیند!

دوستان ! شما خود را ماحصل نقد شکست ها ، انشعابات وپراکندگی های جنبش فداییان می دانستید که بر آن شدید تا به همت فداییان خلق و در پرتواتحاد نیروهای چپ ، تشکلی نظیر سازمان فداییان خلق ایران –اکثریت- را تشکیل دهید ، و آن را به مقام نیروی تاثیرگذار برسانید ، تا سیاست های حزب نو تاسیس، بتواند خود را به حلقه اتصال امید و آرزوهای اکثریت جامعه تبدیل کند . لیکن با حذف نام فداییان خلق، باعث بیشتر ناشناخته ماندن حزب نو تاسیس درسطح جامعه ایران میشوید ، واین فاصله حزب چپ را از مقام تشکلی مطرح به ارگانی اثر گذ

ایا بهتر نیست همه عزیزان   زیر یک سقف نشسته  با عبور از ذهنیتهای منفی  که ره اورد حکومتهای دیکتا توری  تمامیت خواه میباشد ، بقصد  تفاهم بدون ورود به خاطرات باز دارنده .... در فکر تنظیم برنامه های لازم فرهنگی ،اجتماعی ، اقتصادی ،اموزشی،بهداشتی ،علمی ،دفاعی ، امنیتی و.....باشند که رضای خالق و خلق موکول و مشروط بدان ...

مفاهیمی که در دستگاه «الاهیات زرتشتیگری» از طرف موبدان، ساخته و پرداخته شد و به نامهای «فرّ کیانی، فرّ ایزدی» به زور و تبلیغ به ذهنیّت و روان ایرانیان تزریق و حقنه شد، با اصالت «فرّ» در معنای خمیرمایه فرهنگ ایرانیان اصلا و ابدا سنخیّتی ندارند و شدیدا ضدّ آن نیز هستند. علّتش نیز این است که در ساختار سلسله ساسانیان، حقّانیّت [لژیتیماتسیون] به قدرت و فرمانروایی بر شالوده «آفرینگویی مردم و منش پهلوانی/جوانمردی/مردانگی/میانداری»، نشات نمیگرفت و تکیه نمیکرد؛ بلکه بر پایه «دودمانی و اصل و نسب خانوادگی»

بحث جدی اینستکه : بیشترین بهره برداری را مدیران کم طاقت جویای نام و نشان در مسیر بهره برداری از موقعیتها میبرند هر چند از حیـث میـزان تمـایل بـه رشد، بلوغ، استقلال، تحمل ابـهام و انتـظارات و نظایـر آن بـا هم تفـاوت دارند.
مدیـرجوان فاقد تامل و تحمل چنانچه بخواهد با توجـه بـه وضعیـت نیــروی انـسانی، انگیزش و طراحی های شغلی، گزینه های مناسبی را به کار گیردبه این مستمسک روی می آورد .

لمپن فرهنگی، فردی است که سواد، تحصیلات و فرهنگ را خفیف می شمارد، به بی‌سوادی خویش مفتخر است و مصادیق دانش را «ادا و فیگور» می خواند. هنرِ فاخر را بی‌معنا شمرده و از به تصویر کشیدن سلیقه مبتذل خود نیز اِبایی ندارد.

 «نوین فکر ستیزی» بارزترین نشانه لمپن فرهنگی است. او به صورت مداوم نوین فکری را در معنایی کتابی و به قصد تحقیر و تمسخر بکار می‌برد و رعایت ادب و آداب اجتماعی را به استهزاء می گیرد.

کدام عزیمتگاه سیاسی؟ جامعه شهروندی، امت اسلام، رعیت شاه، قوم، پرولتاریا ..؟

محسن کردی به همراه کیانوش توکلی، بهروز فتحعلی و دیگر فعالین سیاسی در این میزگرد سیاسی در خصوص سخنوری امیر طاهری روزنامه نگار ایرانی گفتمانی داغ بر پایه بیان نگرش های انتقادی بیان خواهند کرد از شما دعوت می شود برای شنیدن مطالب اتاق را دنبال کنید چرا که مطالبی شنیدنی را شاهد گفتار خواهید بود

مجلس آخرین نایب امام زمان حقا مجلس آخرین بود. مردی که در پایین‌خیابان مشهد آرزو داشت روزی نوغانی شود و هزار مشهدی در مسجد گوهرشاد پای سخنش بنشیند، ناگهان در پرتو بازی‌های روزگار، به دولت و مکنت و قدرت رسید و بساط خلیفه‌گری‌اش را در چهارراه آذربایجان تهران پهن کرد.

اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی ایران را از بدو تاسیس تا کنون به مثابه سرمایه‌داری سیاسی اسلامی خصلتبندی میکند که هم از نظامهای امرانه دولتی نوع اتحاد شوروی متمایز است و هم از نظام‌های نیولیبرالی متکی به سرمایه داری بازار. در دیدگاه وی نقش انفال و اقتصاد اسلامی در تکوین یک اقتصاد مبتنی‌ بر رانت به مدد مکانیزمهای سیاسی و غیربازاری بالاخص نهادهای ولایی بویژه بنیاد مستضعفان، ستاد هیاتهای اجرایی فرمان امام‌، قرارگاه خاتم الانبیاء، تولیت آستان قدس رضوی کلیدی است.

مسئله و مشکل اصلی در ارتباط با نابسامانی‌های اقتصادی« ساختار معیوب و بی‌نظم اقتصادِ سیاسی – رانتی» کشور است، این ساختار بر اصول و الزامات علم اقتصاد منطبق نیست ، بازار آزاد را نمی‌شناسد و به رقابت اهمیت نمی‌دهد تا قیمت‌ها توسط مکانیزم عرضه و تقاضا تعیین شوند .
اقتصاد دستوری تابع مقررات و‌ دستورالعمل‌هاییست که با نگاه کوتاه‌ مدت و سلیقه‌ای صادر میشود.

صریح بگویم جابر جان این کل کل کردن من وشما حداکثر در میان همان هم نسلان ما می تواند موردی برای بحث وگفتگو که سال ها است که بدان عادت کرده ایم باشد .نه بیشتر.

ما هنوز با اوراق دست نویس گذشته و فرمول های قدیمی ونگاهی که عمدتا در گذشته سیر می کند وکمتر جرئت پرداختن به آینده دارد میخواهیم به نسل نو که هیچ باوری بما ندارد . راه رسم مبارزه و وباید نباید های حاصل از برداشت خود را آموزش دهیم.

گفتگوی کیانوش توکلی و محسن کردی در کلاب هاووس در باره ملا ؛ چپی ؛ مجاهد و جایگاه یاسمین پهلوی (سلطنت) از نگاه دو 57 تی:

ایده حکومت، فُرم صوری است و به شرایط تاریخی و فرهنگی مردم جامعه منوط است که در صف آرایی فکری و سنجشی با میراث پیشینیان به آفرینش و استحکام آن میتوان امیدوار و کامیاب شد. ایده حکومت را نمیتوان با انتقال مفهوم از بیرون مرزهای «تاریخی و فرهنگی مردم اجتماع» به داخل رگهای مناسبات کشوری و میهنی انتقال داد و تزریق کرد و یک شبه به همان نتایج دلخواهی رسید که مردم کشورهای پیشرفته رسیده اند.

راز و رمزهای رهبرکنونی طلبان در چیست ؟ چه گونه می توان نقبی زد به ابعاد تاریک یک دیکتاتوری خشن، بی رحم و اتوکراتیک ،  که رهبر توهمی آن، با آن که معلوم نیست کیست، حکم می راند، دستور می دهد و برای جامعه سی میلیونی افغانستان، خط و مش ترسیم می کند. 

مدت ها است فکر می کنم . چرا هرگز به یک اپوزیسیون متعهد ،جاندار، با قلبی گرم وذهنی  سرد بدل نگردیدیم ؟ درست از زمانی که جنبش مهسا با کشته شدن "مهسا امینی "با شعار "زن ،زندگی ،آزادی" توسط هزاران جوان ونوجوان معتقد به این شعارآغاز و به قیمت سنگین تداوم یافت.اپوزیسیون درخواب رفته بیدار گردید. سرآسیمه دنبال جنبش کشیده شد بی آن که قادر به ایفای نقشی جدی شود.  

من کلی جستجو کردم که اصل بیانیه بانو یاسمین را پیدا کنم. والا در این غوغای فوتوشاپ و فیک آدم میماند که کدام واقعی و کدام فیک است. عکسی که در بالا آوردم روی عبارت «مرگ بر» را پاک کرده اند ولی کانال کوچه عکسی که کار کرده اند کلمه مرگ دیده میشود. نمیدانم کانال کوچه اشتباه کرده است یا عمدا عکس همراه با کلمه مرگ را کار کرده است. بهرحال من اصل استوری بانو یاسمین را پیدا نکردم نمیدانم عکسی که اینجا گذاشتم واقعی است یا خیر. بهرحال هدف از مقاله امر دیگریست.

چرا باوجودیکه 80 میلیون ایرانی آرزوی سرنگونی رژیم ملاها را دارند، این رژیم هنوز پابرجاست؟ پاسخ کوتاه این است که رژیم آخوندی یک اپوزیسیون دمکرات و با برنامه برای جانشینی ندارد. راستی این است که این گروه هایی که هم اکنون در سپهر سیاسی ایران از روی اشتباه اپوزیسیون نامیده میشوند، مخالفین بدون سازمان و برنامه برای جانشینی هستند.

آقا..!  فرض کنید رضا پهلوی مرده! و این سلطنت طلبان  بازهم بیرون بیایند و بگویند «مسیح بگو جاوید شاه»! و آقای هالو را انگولک کنند! حال شما معترضین عزیز باز کار و زندگی را میخواهید بگذارید زمین به اینها اعتراض کنید؟ 
برای بار صدم... نه از رضاپهلوی و نه از دست قانون کاری بر علیه این سلطنت طلبان چه عامل رژیم باشند و چه یک مشت عقل پریده سلطنت طلب بر نمی آید!.. آقا این را به گوش تان بگیرید و بهانه نکنید برای دست روی دست گذاشتن! بروید به دیدار نماینده پارلمان!

سه فاسد، اسي و مصي و مجاهد. اسي حامد اسماعيليون و مصي هم مسيح علي نژاد است. اين رشته سر دراز دارد، هركسي خواهان اتحاد وسيع بر عليه جمهوري اسلامي در سطح اپوزيسيون باشد، ميتواند هدف حمله اين جماعت اوباش قرار بگيرد.

همه و همه تصویریست بدون اغراق از اوضاع و احوال فعلی ره اورد 4 دهه حکومت که سعی شد به اختصار آورده شود ! ...
و بنظر نگارنده عامدا !! بوجود آورده اند ... تا به روزمرگی، فرار مغزها، عدم احساس مسئولیت و گسیخته شدن شیرازه ها، تشدید اختلافات، مشغول به خود بودن و ...بینجامد / که رفع هرگونه ناملایمی برای بهتر زیستن و تقویت شرافت انسانی: از اولین وظایف هر دولت و حکومتی است که البته اگر منبعث از انتخاباتی سالم و واقعی باشد ... و در این دیار فلک زده نیست مگر برآمده از ناشکری ها ؟! و ....

2سئوال از کیانوش توکلی : شما در مورد بی طرفی خبری صحبت می‌کنید! آیا خود به آنچه میگویی عمل میکنی؟ شما خود هیچ الترناتیو در برابر آنچه ارایه میدهی ندارید؟ فوقش مصی را بر یاسی ترجیح میدهید.

کودکی دهساله را دیدم که با رنگین کمانی از عشق،چشمانی زیبا"که پلنگان برای نوشیدن رویا به کنارش می آمدند." نشسته بر قایق چوبی دست سازش بر فرازابرها می گردید .درجستجوی خدای رنگین کمانش بود تا بپرسد .

"بکدامین گناه کشته شدم ؟"

دخترک زیبا ئی دیدم با خلخال های طلائی بر پا ،تاج گلی برسر که"حدیث "عشق می گفت با گلوله سربی نشسته برقلب. با مشت های گره کرده شعار "زن ،زندگی ،آزادی " می داد.

سلسله نوشتارهای "آشنایی با نکبت سازان و معماران فلاکت در تاریخ ایران " ، از کسانی نام برده می شود که در" پسروی ایران و استحکام خودکامگی" نقش به سزایی داشته اند . در بخش نخست پرداختم به "میرزا آقا خان نوری " که در میانه دوران نصرالدین شاه نقش تخریبی داشت  و در بخش دوم از "حاجی میرزا آقاسی" نوشتم که در توسعه "عقب افتادگی و خرافات" در دوران محمد شاه قاجار موثر بود و اینک  پلی می زنم به دوران کنونی ، عصر تاریک اندیشان ولایت .

تصوّری کودکانه و ساده لوحیست که بخواهیم به خود تحمیل و تلقین کنیم که در قبال رفتارها و گفتارهای حاکمین ولایت فقاهتی، کارگزاران و سیاستمداران کشورهای دیگر میتوانند یا وظیفه دارند، نفش کارساز و کارگشاینده ای را ایفا کنند، چنین خودفریبی، انتظاری به غایت بی پایه است؛ چونکه زمامداران و کارگزاران کشورهای دیگر، اگر وظیفه ای داشته باشند، آن را فقط در حقّ کشور و مردم خودشان ایفا و اجرا میکنند؛ نه ایران و مردمش. نفهمیدن این مسئله به معنای بی خبری مطلق از دانش دیپلماسی و مناسبات بین اللملی است.