از آنجا که دوستان این سایت
ناشناس
از آنجا که دوستان این سایت به تمامی نبوشته‌ها و مقالات فعالین کرد که در سایتهای کردی پخش میشود ندارند من به تناوب سعی کردم بعضی هر چند کم نیز در این بخش بگذارم به نوشته‌ی زیر توجه کنید
سوران کرباسیان
محقق و تاریخ پژوه
اخیرا تفاهم نامەای بین حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کومەلە کردستان ایران بە امضای طرفین رسیدە است. جدا از آنکە متن تفاهم نامە دارای اشکالاتی بلحاظ حقوق اتنیکی میباشد و نیز میتوانست بعنوان یک طرح پیشنهادی از طرف آنان بە تمامی احزاب شرق کردستان ارائە شود، اما باز میبینیم کە با عکس العملی بدور از انصاف از جانب یکسری احزاب و افراد ایرانی مواجە شدە است.
مرزهای جغرافیایی خاورمیانە طی دو جنگ جهانی دچار تغییرات فاحشی شد. این سیاست هم نە بر اساس حقوق اتنیکی ملتها، بل بر اساس حفظ منافع ابرقدرتها و برنامەهای آتی آنان برای منطقە انجام گرفت. تقسیم ملت کرد و خاک کردستان بین پنج کشور هم، بنا بە خواست آنان نبود و هر چند نمایندگانی از طرف ملت کرد خواهان یک کشور مستقل کردستان بودند، اما احیای مطالبات این ملت بە برنامەهای آتی ابرقدرتها موکول شد.
تقلای ملت کرد برای ایجاد یک کشور مستقل پیشینەای وزین دارد. تقسیم خاک کردستان، سیاست آسیمیلەکردن و خدشەدارکردن فرهنگ و تاریخ ملت کرد، تقسیم ناعادلانە بودجە کشور، عدم اجازە یادگیری و تحصیل بزبان مادری، کشتار الیت و روشنفکران کرد، قتل عام و ترور رهبران کرد و اشاعە ترس و سیاست کشتار ذهن از طرف حکومتهای مرکزی هیچگاه نتوانست کە خواست قلبی و باور ملت کرد را از آنان جدا کند.
تاریخ نشان داد کە در اولین فرصتی کە بعد از جنگ جهانی دوم برای ملت کرد پیش آمد، شرق کردستان بە همیاری جنوب، غرب و شمال خاک اجدادیش، اعلام دولت مستقل کردستان را کرد. جمهوری کردستان کە بر اساس تدابیر رهبران و خواست ملی ملت کرد، در شهر مهاباد اعلام شد، اکنون نیز زیباترین سنبل تاریخی برای مبارزات آزادیخواهانە این ملت شمردە میشود.
معادلات سیاسی برندگان آن جنگ هم باز بە بهای پایمال شدن حقوق اتنیکی ملتهای کرد، ترک ساکن آذربایجان، ارمنی، آشوری، ترکمن و عرب الاحواز و بلوچها و ... طرح ریزی شد. شروع جنگ سرد و تئوری شکست خوردە اتحاد جماهیر شوروی تأثیر بسزایی در سیاست ملل منطقە گذاشت، بشیوەای کە خواست استقلال ملت کرد بسوی خودموختاری سوق دادە شد.
پیروزی انقلاب ١٩٧٩ این باور را در شرق کردستان بوجود آوردە بود کە بعد از برکنارکردن و اخراچ همیشگی شاهنشاه عاری از مهر، آنان نیز میتوانند از حقوق اتنیکی خود برخوردار شوند. روزنامەهای منتشر شدە کیهان، اطلاعات، نامە مردم، کار، جمهوری اسلامی و ... همە اثبات این راستی را میکنند کە برنامەهای حزب دمکرات کردستان ایران و سازمان کوملە کردستان ایران در چهارچوب پروژە خودموختاری بە طهران ارائە شد، اما پتنسیل و درک انسانگرایانە در قبال مطالبات ملت کرد در مرکز یافت نشد. روشنفکر مأبانی چون آقای بنی صدر و ... بشیوەای پیش نویس قانون اساسی را تدوین کردند کە اکثریت حقوق اتنیکی ملل (علل خصوص ملت کرد) در نظر گرفتە نشد، تنها اشارەای بە تدریس و تحصیل بە زبان مادری شد کە همچنان بعد از ٣٤ سال بر روی کاغد ماندە است.
کشتار سیاسی کردها بشیوەای مغرضانە از سوی دولت موقت و جمهوری اسلامی ایران پیادە شد. جنگی ناخواستە را بر کردستان تحمیل کردند و در جوار آن حملە وحشیانە، هر از گاهی بە مردم سیویل و بیگناه کرد در شهرها و روستاها حملە میکردند و با قتل عام آنان سعی در خفەکردن احزاب و الیت کردستان و اشاعە ترس و رعب داشتند. سیاست طهران تنها بە حذف احزاب کردستان از شرکت در سیاست کشور و ناچارکردن آنان بە ترک خاک شرق کردستان و سیاست تبعیض ضد کرد خاتمە نیافت، بل در پی سرکوب خواست ناچیز خودموختاری برنامەهای ترور برون مرزی را شروع کردند. ترور صدها آزادیخواه کرد در خاک عراق بدون آنکە مسلح باشند و یا کوچکترین تهدیدی بە امنیت ملی ایران وارد کردە باشند، بشیوەای سیستماتیک و برنامەریزی شدە انجام گرفت. رهبران و نخبگان شرق کردستان را در خیابانهای وین و برلین بشیوەای بیشرمانە ترور کردند و در داخل کردستان هم انواع فیلتر را سد راه جوانان کردستان کردند تا نتوانند از راه تخصص خود بکاری مشغول باشند. ملت کرد، ملت ترکمن، ملت عرب از با شرفترین ملتهای ایران بودند کە بە پیش نویس قانون اساسی ضد بشری جمهوری اسلامی ایران رأی ندادند و بسان جناحها و آقایانی نبودند کە در پی تأمین پست و جایگاه خود در کنار جمهوری اسلامی ایران ایستادند و در برابر آنهمە کشتار و بی عدالتی سکوت پیشە کردند.
بهایی کە ملت کرد در شرق کردستان برای حفظ شرافت و کرامت خود دادە است بسیار زیاد است و بعضی از گوشەهای آن هیچگاه جبران نخواهد شد. هر جناح و شخصی کە بخواهد در مورد ملت کرد صحبتی بمیان آورد، لازم است بسیار هوشمندانە و با درک تاریخ تلخ و اسفناک آن ملت، آنهم بر اساس قوانین و کنوانسیونهای بین المللی برخورد کند.
موضعی کە اخیرا علیە تفاهم نامە میان حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کوملە کردستان ایران بشیوەای عجولانە و بدور از تدابیر سیاستی انسانی گرفتە شدە است، جدا از آنکە بر ضد مطالبات و حقوق اتنیکی ملت کرد محسوب میشود، نشان از یک آپارتاید فاحش جنایی علیە بشریت میباشد. این گونە موضع گیریها حتی تهدیدی جدی علیە صلح و آشتی منطقە میباشد. در این برهە خطیر، تدابیری انسانی شمردە میشوند کە بە حذف هر گونە تبعیض و استعمار ملتها یاری کند.
انکار حق تعین سرنوشت ملت کرد و حق آزادی انتخاب آنان از سوی این گونە جناح بدان معنیست کە هیچ تفاوتی میان حزب فاشیستی رستاخیز، سیستم شاهنشاهی پیشین و نظام بربر و جنایتکار جمهوری اسلامی ایران با خود آنها وجود ندارد.
ایرانی کە از آن سخن میرانید برای من کرد، مفهومی جز کشتارگاه بشری، جولانگاه تحقیر کرامت انسانها، سرزمینی با تاریخی دروغین و جعلی، رهبرانی همیشە وابستە بە ابرقدرتها و دزدی و غارت سامان ملتهای تحت ستم ندارد. آنزمان کە ندا در خیابانهای طهران بدست جلادان جمهوری اسلامی ایران کشتە شد، احساس تأسف کردم، اما زمانیکە یک پاسدار یا عسکر ترک بر خاک کردستان گام بر میدارد، احساس میکنم کە قلب زخمیم را لگدمال میکنند. این سادەترین شیوەایست کە میتوانم احساس خود را با آن بیان کنم. کردستان خاک اجدادی من است و تاریخ من با ایران سرشار است از ترور پدران و نیاکانم، هویت ملی و کرامت انسانیم.
آیندە ایران و حفظ موقت خطوط مرزی آن تنها بە نگرشی مدرن و انسانگرایانە تمامیت خواهان بستگی دارد. آزادی و امنیت همیشگی ملت کرد هم تنها در چهارچوب کردستانی مستقل ضمانت میشود. خواست ملی این ملت هم بە رفراندومی دمکراتیک سپردە میشود و اعلام آن هم بدست رهبران کرد.
رهبران کرد نیز باید کیاست بخرج دهدند، ملت کرد پتنسیل تکرار انفال، حبلچە، قارنا، قلاتان، درسیم و ... را ندارند.
محقق و تاریخ پژوه
اخیرا تفاهم نامەای بین حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کومەلە کردستان ایران بە امضای طرفین رسیدە است. جدا از آنکە متن تفاهم نامە دارای اشکالاتی بلحاظ حقوق اتنیکی میباشد و نیز میتوانست بعنوان یک طرح پیشنهادی از طرف آنان بە تمامی احزاب شرق کردستان ارائە شود، اما باز میبینیم کە با عکس العملی بدور از انصاف از جانب یکسری احزاب و افراد ایرانی مواجە شدە است.
مرزهای جغرافیایی خاورمیانە طی دو جنگ جهانی دچار تغییرات فاحشی شد. این سیاست هم نە بر اساس حقوق اتنیکی ملتها، بل بر اساس حفظ منافع ابرقدرتها و برنامەهای آتی آنان برای منطقە انجام گرفت. تقسیم ملت کرد و خاک کردستان بین پنج کشور هم، بنا بە خواست آنان نبود و هر چند نمایندگانی از طرف ملت کرد خواهان یک کشور مستقل کردستان بودند، اما احیای مطالبات این ملت بە برنامەهای آتی ابرقدرتها موکول شد.
تقلای ملت کرد برای ایجاد یک کشور مستقل پیشینەای وزین دارد. تقسیم خاک کردستان، سیاست آسیمیلەکردن و خدشەدارکردن فرهنگ و تاریخ ملت کرد، تقسیم ناعادلانە بودجە کشور، عدم اجازە یادگیری و تحصیل بزبان مادری، کشتار الیت و روشنفکران کرد، قتل عام و ترور رهبران کرد و اشاعە ترس و سیاست کشتار ذهن از طرف حکومتهای مرکزی هیچگاه نتوانست کە خواست قلبی و باور ملت کرد را از آنان جدا کند.
تاریخ نشان داد کە در اولین فرصتی کە بعد از جنگ جهانی دوم برای ملت کرد پیش آمد، شرق کردستان بە همیاری جنوب، غرب و شمال خاک اجدادیش، اعلام دولت مستقل کردستان را کرد. جمهوری کردستان کە بر اساس تدابیر رهبران و خواست ملی ملت کرد، در شهر مهاباد اعلام شد، اکنون نیز زیباترین سنبل تاریخی برای مبارزات آزادیخواهانە این ملت شمردە میشود.
معادلات سیاسی برندگان آن جنگ هم باز بە بهای پایمال شدن حقوق اتنیکی ملتهای کرد، ترک ساکن آذربایجان، ارمنی، آشوری، ترکمن و عرب الاحواز و بلوچها و ... طرح ریزی شد. شروع جنگ سرد و تئوری شکست خوردە اتحاد جماهیر شوروی تأثیر بسزایی در سیاست ملل منطقە گذاشت، بشیوەای کە خواست استقلال ملت کرد بسوی خودموختاری سوق دادە شد.
پیروزی انقلاب ١٩٧٩ این باور را در شرق کردستان بوجود آوردە بود کە بعد از برکنارکردن و اخراچ همیشگی شاهنشاه عاری از مهر، آنان نیز میتوانند از حقوق اتنیکی خود برخوردار شوند. روزنامەهای منتشر شدە کیهان، اطلاعات، نامە مردم، کار، جمهوری اسلامی و ... همە اثبات این راستی را میکنند کە برنامەهای حزب دمکرات کردستان ایران و سازمان کوملە کردستان ایران در چهارچوب پروژە خودموختاری بە طهران ارائە شد، اما پتنسیل و درک انسانگرایانە در قبال مطالبات ملت کرد در مرکز یافت نشد. روشنفکر مأبانی چون آقای بنی صدر و ... بشیوەای پیش نویس قانون اساسی را تدوین کردند کە اکثریت حقوق اتنیکی ملل (علل خصوص ملت کرد) در نظر گرفتە نشد، تنها اشارەای بە تدریس و تحصیل بە زبان مادری شد کە همچنان بعد از ٣٤ سال بر روی کاغد ماندە است.
کشتار سیاسی کردها بشیوەای مغرضانە از سوی دولت موقت و جمهوری اسلامی ایران پیادە شد. جنگی ناخواستە را بر کردستان تحمیل کردند و در جوار آن حملە وحشیانە، هر از گاهی بە مردم سیویل و بیگناه کرد در شهرها و روستاها حملە میکردند و با قتل عام آنان سعی در خفەکردن احزاب و الیت کردستان و اشاعە ترس و رعب داشتند. سیاست طهران تنها بە حذف احزاب کردستان از شرکت در سیاست کشور و ناچارکردن آنان بە ترک خاک شرق کردستان و سیاست تبعیض ضد کرد خاتمە نیافت، بل در پی سرکوب خواست ناچیز خودموختاری برنامەهای ترور برون مرزی را شروع کردند. ترور صدها آزادیخواه کرد در خاک عراق بدون آنکە مسلح باشند و یا کوچکترین تهدیدی بە امنیت ملی ایران وارد کردە باشند، بشیوەای سیستماتیک و برنامەریزی شدە انجام گرفت. رهبران و نخبگان شرق کردستان را در خیابانهای وین و برلین بشیوەای بیشرمانە ترور کردند و در داخل کردستان هم انواع فیلتر را سد راه جوانان کردستان کردند تا نتوانند از راه تخصص خود بکاری مشغول باشند. ملت کرد، ملت ترکمن، ملت عرب از با شرفترین ملتهای ایران بودند کە بە پیش نویس قانون اساسی ضد بشری جمهوری اسلامی ایران رأی ندادند و بسان جناحها و آقایانی نبودند کە در پی تأمین پست و جایگاه خود در کنار جمهوری اسلامی ایران ایستادند و در برابر آنهمە کشتار و بی عدالتی سکوت پیشە کردند.
بهایی کە ملت کرد در شرق کردستان برای حفظ شرافت و کرامت خود دادە است بسیار زیاد است و بعضی از گوشەهای آن هیچگاه جبران نخواهد شد. هر جناح و شخصی کە بخواهد در مورد ملت کرد صحبتی بمیان آورد، لازم است بسیار هوشمندانە و با درک تاریخ تلخ و اسفناک آن ملت، آنهم بر اساس قوانین و کنوانسیونهای بین المللی برخورد کند.
موضعی کە اخیرا علیە تفاهم نامە میان حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کوملە کردستان ایران بشیوەای عجولانە و بدور از تدابیر سیاستی انسانی گرفتە شدە است، جدا از آنکە بر ضد مطالبات و حقوق اتنیکی ملت کرد محسوب میشود، نشان از یک آپارتاید فاحش جنایی علیە بشریت میباشد. این گونە موضع گیریها حتی تهدیدی جدی علیە صلح و آشتی منطقە میباشد. در این برهە خطیر، تدابیری انسانی شمردە میشوند کە بە حذف هر گونە تبعیض و استعمار ملتها یاری کند.
انکار حق تعین سرنوشت ملت کرد و حق آزادی انتخاب آنان از سوی این گونە جناح بدان معنیست کە هیچ تفاوتی میان حزب فاشیستی رستاخیز، سیستم شاهنشاهی پیشین و نظام بربر و جنایتکار جمهوری اسلامی ایران با خود آنها وجود ندارد.
ایرانی کە از آن سخن میرانید برای من کرد، مفهومی جز کشتارگاه بشری، جولانگاه تحقیر کرامت انسانها، سرزمینی با تاریخی دروغین و جعلی، رهبرانی همیشە وابستە بە ابرقدرتها و دزدی و غارت سامان ملتهای تحت ستم ندارد. آنزمان کە ندا در خیابانهای طهران بدست جلادان جمهوری اسلامی ایران کشتە شد، احساس تأسف کردم، اما زمانیکە یک پاسدار یا عسکر ترک بر خاک کردستان گام بر میدارد، احساس میکنم کە قلب زخمیم را لگدمال میکنند. این سادەترین شیوەایست کە میتوانم احساس خود را با آن بیان کنم. کردستان خاک اجدادی من است و تاریخ من با ایران سرشار است از ترور پدران و نیاکانم، هویت ملی و کرامت انسانیم.
آیندە ایران و حفظ موقت خطوط مرزی آن تنها بە نگرشی مدرن و انسانگرایانە تمامیت خواهان بستگی دارد. آزادی و امنیت همیشگی ملت کرد هم تنها در چهارچوب کردستانی مستقل ضمانت میشود. خواست ملی این ملت هم بە رفراندومی دمکراتیک سپردە میشود و اعلام آن هم بدست رهبران کرد.
رهبران کرد نیز باید کیاست بخرج دهدند، ملت کرد پتنسیل تکرار انفال، حبلچە، قارنا، قلاتان، درسیم و ... را ندارند.