در این آلبوم قطعه‌ای اجرا شده است به نام «مجیر» که با صدای پدر محسن نامجو آغاز می‌شود. این صدا سالها پیش روی یک نوار کاست ضبط شده است. نامجو در این باره می‌گوید: مذهب بازدارنده است، آنچنانکه می‌بینم دردسرساز است، اما مردمی که با آن سر می‌کنند، آن را در خدمت خلاقیت هم قرار می‌دهند. و چنین است که نامجو به وجه ریتمیک و زیبایی‌شناسانه تلاوت آیاتی از قرآن هم توجه می‌کند، در آن جدیتی توجه‌انگیز می‌بیند و می‌گوید از آن می‌توان در ساخت موسیقی خوب استفاده کرد، چنانکه قاریان کرده‌اند.
در جایی از گفت‌و‌گو محسن نامجو به از بین رفتن تابوها اشاره می‌کند. عادی شدن دیدن تصاویر قتل و جنایت در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها. او بر این باور است که اگر کسی به عنوان شاعر قرار باشد این حجم از ظلم و ستم را بازگو کند، بهتر است برای یک بار فحش داغی بدهد و خیال خودش را راحت کند.
محسن نامجو قرار است در آینده نزدیک با همکاری “ان بی ای”، یک گروه مشهور نوازندگان سازهای بادی در هلند، قطعاتی قدیم و جدید را با تنظیم ارکسترال اجرا کند.
افزودن دیدگاه جدید