«عشق و نفرت» شايد بهترين توصيفی باشد که بتوان برای رابطه تهران – واشينگتن در تاريخ معاصر به کار برد؛ رابطه ای سرشار از قرابت ها و دوری ها، صميميت ها و خصومت ها، و زخم خورده از رويدادهايی که گاه تغييراتی بنيادين را در سياست کلان هر دو کشور ايران و آمريکا به دنبال داشته است. و حالا با سر کار آمدن دولت حسن روحانی – دولتی که خود را «اعتدال گرا» لقب داده – و با برچيده شدن تدريجی تابوی سنتی در زمينه احتمال مذاکره مستقيم با آمريکا، بسياری از چشم ها به دنبال گام هايی است که می تواند از هر دو سو برداشته شود.
آيا حسن روحانی که يکی از کليدی ترين شعارهای انتخاباتی اش، بهبود روابط بين المللی ايران بود، و حتی به روشنی می گفت: «آمريکايی ها کدخدا هستند پس اگر با کدخدا ببنديم راحت تر هستيم»، می تواند کينه سه دهه ای را بدل به ارتباطی عملگرايانه با هدف ارتقای سطح روابط دوجانبه کند؟
آيا سرانجام ميزی خواهد بود که در يک سويش مقام بلندپايه ايرانی باشد، و در سوی ديگر، همتای آمريکايی؟
اين هفته برنامه زنده راديويی «ساعت ششم» ميزبان حسين عليزاده ديپلمات سابق در هلسينکی بود تا در همراهی تماس های مستقيم مخاطبان راديوفردا، به چشم انداز روابط تهران – واشينگتن بپردازيم.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید