درود!

مشکل آقای «طاهری»، پیر شدن و میخکوب ماندن در خوشخیالیهای دورانی جوانی و میانسالی اش است. ایشان از کثرت واقعیّتهایی که بسان دانه گندم میمانند و حقیقت «خوشه» را امکانپذیر میکنند، هیچ شناختی ندارد. تمام هراسها و وحشتهای خیالی که ایران، چنین و چنان خواهد شد برخاسته از یقین نداشتن به خود و احترام به فهم و شعور و میزان نیروی تمییز و تشخیص مردم برمیخیزد. خیرخواهانی که هیچ اعتمادی به مردم در جامعیّت وجودی ندارند، مُسبب تداوم بدبختی ایران و مردمش هستند. من بارها و بارها تاکید کرده ام که در اساطیر ایران با شکوهمندی تام که همچون مشعلی فرارراه مردم ایران میدرخشند، «جمشید جم» به مردم، «هفت بار» آزادی مطلق میبخشد و مردم نیز هر مرتبه، تراشه میزنند به پرنسیپهای آزادی. امّا، جمشید جم هرگز نتیجه نمیگیرد که مردم ایران، لیاقت و شعور آزادی را ندارند.
هفت در اینجا نماد رقم نیست؛ بلکه بیانگر پروسه تکرار است و جمشید جم هر بار از نو به دوام و تضمین آزادی کوشش و بر وجودش پایداری میکند. آقای «طاهری» و کسانی امثال ایشان و احیانا اشخاصی که همچون ایشان هنوز واقعیّتهای دوران را نمیبینند و عمق تکاپوهای زندگی را درک نمیکنند و نسلهای جوان امروز و فردا را از چشم انداز تخیّلات شخصی برانداز و ارزیابی میکنند، بهتر است به جای موضعگیریها و گفتارهای بی سرانجام که راه به هیچ دهکوره ای نمیبرند، در عهد کهنسالی خود و بیخبری از وضعیّت دوران، همان روش قُدما و راه قُدما را بروند؛ یعنی تسبیح و سجاده بگیرند و در گوشه مسجد معتکف بنشینند. یا ما میپذیریم که انسانها حقّ انتخاب دارند و مسئولیّت انتخاب را آگاهانه به عهده میگیرند و هر دفعه نیز حقّ دارند که در تصمیمات و انتخابات خودشان تجدید نظر کنند. یا اینکه انتخاب را تشریفات میدانیم و انتصاب را بی چون و چرا. آنوقت دیگر قبافه دمکرات گرفتن، بیش از هر چیز دیگر، توهین به خود و رسوا کردن شعور فردیست؛ چه رسد به شعور جمعی که اینگونه از ما بهتران را لیاقت احترام گزاردن نیز نمیدانند.
کسی که از محبوب بودن نماینده خودش، یقین دارد، نباید از آزموده شدن، وحشت داشته باشد. مرد میدان در میدان آزمونهای انتخاباتیست که به محک زده میشود؛ وگرنه هر کسی که شیئی زرگونه ای را به دست بگیرد، میتواند ادّعای طلا داشتن کند.
شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان

نقشه راه امیر طاهری  و همفکران اش برای گذر از جمهوری اسلامی چنین است:                                                                                1-"آقای رضا ّپهلوی" نیازی به اتحاد با دیگر نحله های سیاسی دموکرات ندارد،  خود ایشان به تنهایی در راس نیروهای طرفدار سلطنت چامعه ایران را به فردای بعد از جمهوری اسلامی هدایت  ورهبری خواهند کرد.2-ارتش و بخش عمده ای از سپاه پاسداران پنانسیل آن را دارند که گور جمهوری اسلامی را کنده و آقای رضا پهلوی را به عنوان رضا شاه دوم  برنخت پادشاهی بنشانند.3- برای دوران گذار از یک حکومت موقت به یک سیستم دایمی، قانون اساسی مشروطه تا انتخابات مجلس که احتمالا  چیزی  جز همان مجلسین شورای ملی وسنا نخواهد بود، راهنمای عمل خواهد بود.4-بعد از انتخابات مجلسین،  نمایندگان مجلس در موارد ضروری به اصلاح و تصویب قوانین قبلی اقدام خواهند کرد. این آن خوابی است که امیر طاهری ها و تقی زاده  ها و حامیان و شاگردان جوانترشان، با پیامهای قلابی حمایتی از سوی سپاه وارتش برای رهایی ایران از دست چمهوری اسلامی دیده اند. در این سناریو نه جایی برای همکاری ومشارکت دیگر نیروها در روند سیاسی برای گذر از جمهوری اسلامی به جز  حمايت بي چون و چرا از  آقای رضا ّپهلوی وجود دارد، نه انتخاباتی برای تعیین نوع رژیم آتی در بعد از جمهوری اسلامی در کار حواهد بود  و نه از بیطرفی حکومت در مقابل مذاهب حرفی  ميتواند باشد و نه پایانی بر دخالت دسنگاه رو حانیت در حکومت گذاشته خواهد شد. خوب است بدانیم آقای امیر طاهری هم با  كوتاه آمدن جمهوری اسلامی در ساختن بمب اتم موافق است، و نه  میخواهد سپاه پاسداران تروریستی شناخته شود و نه اساسا به سکولاریسم و جدایی دستکاه دین از حکومت و بیطرفی آن در مقابل مذاهب باور دارد و...                   حال خًوب  است نگاهی به قانون اساسی مشروطه مورد نظر  آقای امیر طاهري بكنيم تا  عمق شعور سياسي وي را در يابيم:                                                                     اصل اول: مذهب رسمی ایران اسلام و طریقه حقه جعفریه اثنی عشریه ‌است باید پادشاه ایران دارا و مروج این مذهب باشد.
اصل دوم: مجلس مقدس شورای ملی باید در هیچ عصری از اعصار مواد قانونیه آن مخالفتی با قواعد مقدسه اسلام و قوانین موضوعه حضرت خیرالانام صلی الله علیه و آله و سَلم نداشته باشد و معین است که تشخیص مخالفت قوانین موضوعه با قواعد اسلامیه بر عهده علمای اعلام ادام الله برکات وجود هم بوده و هست ... تا موادی که در مجلس عنوان می‌شود به دقت مذاکره و غور رسی نموده هریک از آن مواد معنونه که مخالفت با قواعد مقدسه اسلام داشنه باشد طرح و رد نمایند که عنوان قانونیت پیدا نکند و رأی این هیات علماء در این باب مطاع و بتبع خواهد بود و این ماده تا زمان ظهور حضرت حجة عصر عجل الله فرجه تغییر پذیر نخواهد بود.
اصل سی و نهم: ... من خداوند قادر متعال را گواه گرفته به کلام الله مجید و به آن چه نزد خدا محترم است قسم یاد می‌کنم که ... در ترویج مذهب جعفری اثنی عشری سعی و کوشش نمایم.

....

اصل چهل و پنجم: اعضای این مجلس 30 نفر از طرف قرین‌الشرف اعلیحضرت همایونی و 30 نفر از طرف ملت منتخب می‌شوند.
اصل چهل و ششم: تمام امور باید به تصویب هردو مجلس باشد.
اصل چهل و هشتم: اعلیحضرت همایون شاهنشاهی می‌تواند هریک از مجلس شورای ملی و مجلس سنا را جداگانه و یا هردو مجلس را درآن واحد منحل نماید.
اصل چهل و ششم: عزل و نصب وزراء به موجب فرمان همایون پادشاه است.
اصل پنجاهم: فرمانفرمایی کل قشون بری و بحری با شخص پادشاه است.
اصل پنجاه و یکم: اعلان جنگ و عقد صلح با پادشاه است.
اصل هشتاد و سیم: تعیین شخصمدعی عموم با تصویب حاکم شرع در عهده پادشاه است.
اصل بیست و هفتم: قوای مملکت به سه شعبه تجزیه می‌شود:

اول: قوه مقننه که مخصوص است به وضع و تهذیب قوانین و این قوه ناشی می‌شود از اعلیحضرت شاهنشاهی و مجلس شورای ملی و مجلس سنا و هریک از این سه منشاء حق انشاء قانون را دارد ولی استقرار آن موقوف است به عدم مخالفت با موازین شرعیه و تصویب مجلسین و توشیح به صحه همایونی لکن وضع و تصویب قوانین راجعه به دخل و خرج مملکت از مختصات مجلس شورای ملی است. شرح و تفسیر قوانین از وظایف مختصه مجلس شورای ملی است.
دویم: قوه قضاییه و حکمیه که عبارتست از تمیز حقوق و این قوه مخصوص است به محاکم شرعیه در شرعیات و به محاکم عدلیه در عرفیات.
سیم: قوه اجراییه که مخصوص پادشاه است یعنی قوانین و احکام به توسط وزراء و مامورین دولت به نام نامی اعلیحضرت همایونی اجراء می‌شود به ترتیبی که قانون معین می‌کند.