گزارشی از استکهلم تا پراگ

بنابر نوشته سایت کنفرانس : بنپیش از آغاز میزگردها و پنل‌های روز نخست، ناهید بهمنی از اعضای کمیته برگزاری کنفرانس پراگ در گزارشی به آنچه از استکهلم تا پراگ گذشته، اشاره کرد. بهمنی،‌ ابراز امیدواری کرد که این بار هم کنفرانس پر باری به ثمر برسد و سپس گفت: «یک سال قبل در اولاف پالمه با حضور شرکت کنندگان تقریبا کمتری از جمیعت فعلی جمع شدیم و در آنجا در مورد مسائل بنیادین امر دموکراسی در ایران صحبت کردیم، مسائلی مانند جدایی دین از دولت، آزادی های فردی و اجتماعی، تصدیق میثاق ها با مبانی حقوق بین المللی بشر و در نهایت قطع نامه ای به امضای اکثریت مطلق آرا رسید. در آنجا این ایده به نظر رسید که چرا کنفرانس ها را به عنوان بسط دیالوگ دموکراتیک بین نظریه ها و نحله های گوناگون فکری ادامه ندهیم و چرا در تبعید این شرایط را فراهم نکنیم که بستر بهتری برای نزدیکی آرا فراهم شود. همه به این ایده پایبند بودند. در کنفرانس بروکسل تاکید بیشتری کردیم بر مبانی که پیشتر صحبت کرده بودیم و در مورد یافتن راه کار و راه حل ها برای به ثمر رساندن آن مبانی صحبت کردیم. قطع نامه ای تصویب شد در همین راستا همراه با دیالوگ دوستانه با سعه صدر و نهایتا به نتیجه رسید و انعکاس رسانه ای هم خوب بود و چه آنها که شرکت داشتند و چه دیگرانی که شرکت نداشتند،از آن مطلع گشتند. این کنفرانس سوم است که با جمع بیشتری از چهره های فکری و اکادمیک در پراگ برگزار می شود و امیدوارم در این کنفرانس در زمینه راه کارها و بسط افکار و دیالوگ دموکراتیک قدم های بلندتری برداشته شود. اما از اول دوست دارم برای کسانی که نبودند توضیح دهم که جمع جبری افراد به هر قیمت نبوده، بلکه سیاست ها و پرنسیب های مختلف و ملون بودن افکار در نظر گرفته شده و شرکت بر آن استوار شده است. از نظر جنسیتی تلاش شده که تعداد هر چه بیشتر فعالان و سیاسیون زن شرکت کنند و طیف جوان و آنهایی که امروز به صحنه سیاسی ایران وارد شدند نیز باید در شرکت مورد نظر قرار شوند. از ملیت ها و فرهنگ های گوناگون سعی شود شرکت داشته باشند و آن چیزی که در فکر و صحبت تاکید می کنیم که ایران متعلق به همه است را از ابتدای کار در نظر بگیریم و به آن معتقد باشیم. من نمی‌گویم حتما در این راه موفقیت صد در صد بوده است،‌ اما سعی شد برای دستیابی به این خواسته تلاش شود تا تنوع آرا حتما لحاظ شود و فکر می‌کنم که در این کنفرانس پیش رفتی حاصل شده است.

امیدوارم با پیشنهادات و ایده ها و نظرهای مدون روشن و شفاف ما بتوانیم در بسط مباحث اساسی و مشکلاتی که پیش روی جامعه ایران است در کلیه عرصه های سیاسی فرهنگی و اجتماعی با ایده های خوب مواجه شویم و آنها را به کرسی بنشانیم و در راه کنفرانس های بعدی که سوال ایجاد می شود که کنفرانس ها به کجا ختم می شود، نهایتا بتوانیم جمع وسیعی را بر حول اتحاد برای سازندگی آینده ایران و پروسه رسیدن به دموکراسی بنا بگذاریم و بر اساس توافقات مشترک شفاف بدون غل و غش خود را برای سازندگی در ایران آماده کنیم. تحلیل باید این باشد که الان در خزان سیاسی به سر می بریم و ما نقشی در ایجاد بهار آینده در ایران اتخاذ کنیم و بتوانیم آنچه در داخل به خاطر اختناق و استبداد بی نهایت مقدور نیست را ادا کنیم.