آنها که " نه_به_جمهوری_اسلامی " نمی گویند!

امشب از دوستی قدیمی ایمیلی دریافت کردم با محتوای گله گذاری و البته ارشاد بنده که چرا بیانیه کارزار نه به جمهوری اسلامی را امضا کرده ام. می نویسد این کمپین هیچ حرف جدیدی ندارد. ما از همان روزی که رفراندم آری یا نه حمهوری اسلامی برگزار شد، نه گفتیم و روزی هم نیست که این "نه" را تکرار نکرده باشیم. نوشتم درود بر شما که شما نیز همانند بسیار دیگر کسانی که امروز امضای خود را پای این بیانیه گذاشته اند؛ به جمهوری اسلامی "نه" گفتید. اما چرا امروز دیگر نه نمی گویید؟؟!! اگر تا دیروز نه گفتن من و شما در تنهایی پژواکی نیافت، امروز که امکان پرطنین ساختن فریاد " نه به جمهوری اسلامی" در همراهی با جمع کثیر و رنگارنگی فراهم آمده؛ شما چرا سازی دیگر می نوازید و حاضر نیستید به این حکومت ویرانگر "نه" بگویید ؟! نوشته است این "نه" از ابتدا مال ما بوده است. برو بیانیه های گذشته ما را نگاه کن ببین از کی این شعار زیر بیانیه ها و اعلامیه های ما با عناوین مختلف آمده است! این شعار را از ما دزدیده اند و نه فقط دزدیده اند که تحریف هم کرده اند! فقط بخش "سلبی" آنرا که نه به جمهوری اسلامی ست را گرفته اند ولی در مورد بخش "ایجابی" شعار هیچ نمیگویند! نه به جمهوری اسلامی که چی بشه؟ وجه اثباتی و ایجابی اش چه شد؟ چی میخواهید جای آن بگذارید؟
می نویسم تو به همین دلایلی که بنظر میرسد خیلی هم ترا قانع کرده؛ ترجیح داده ای که بقول خودت با این کمپین بستیزی! اما اولا شما بهتر است قبل ازاینکه امضا کنندگان کمپین را به فریب خوردگی متهم کنی، ایرادات خود را مستقیما متوجه مبتکران گروه های 14 نفره که از دوسال پیش خواسته "جمهوری اسلامی باید برود" را بطور فراگیر مطرح کردند و هم اکنون نیز به همان جرم در زندانهای جمهوری اسلامی هستند حواله دهی.
چرا که آنها نیز در خواسته هایشان وجه "ایجابی" که مورد نظر تو میباشد را مطرح نکردند. چون بنا به تجربه میدانی خود بخوبی میدانستند که اولا مردم ایران با از سر گذراندن تجربه 42 سال حکومت ملایان، عموما میدانند که چه میخواهند و در این مورد مناقشه جدی وجود ندارد و اگر اختلاف نظری نیز هست میدانند که باید به رای همگانی گذاشته شود، و همچنین میدانستند که برای بزیر کشیدن هیولای جمهوری اسلامی ، قبل از هرچیز و مهمتر از هر چیز باید همه نیروها را به همبستگی و همگرایی فراخواند و نه واگرایی و تشتت، (که امروز بزرگترین آفت صفوف مخالفان جمهوری اسلامی ست). از همه اینها که بگذریم شما که خود را از تجربه اندوختگان دنیای سیاست میدانی، با توجه به پراکندگی و تنوع دیدگاههای جریانات مختلف سیاسی؛ آیا اساسا در چنین وضعیتی و پیش از انکه روی محوری ترین خواسته همگانی اجماعی صورت نپذیرد؛ مگرمیتوان در مورد یک خواسته ایجابی که مورد توافق همگان باشد به تفاهم رسید؟! شما و برخی دیگر وقتی که بر سر نفی نظامی که به گفته خودتان از روز اول به آن نه گفته اید، امروز دیگر حاضر نیستید همراه دیگران حتی به آن "نه" بگویید، دیگر صحبت بر سر وجه ایجابی شعار کمپین، یک شوخی است (اگر نگوییم هدف جلوگیری و سنگ اندازی در راه هر گونه اتحاد و همبستگی برای بزیر کشیدن جمهوری اسلامی است)
اما دوست گرامی؛ من تردید ندارم که شما بخوبی میدانی که تمام کسانی که این بیانیه را امضا کرده اند بروشنی میدانند که بعد از رفتن این نظام ویرانگر، در پی چه نظامی هستند. قطعا خواسته ها و الگوها یکسان نیست؛ اما آنچه که آنها را برغم دیدگاههای متفاوت سیاسی؛ بر آن داشته که به کارزار نه به جمهوری اسلامی بپیوندند؛ یک چیز است: پاسخ به ندای وجدان! و تلاش برای همبستگی گرایشات مختلف سیاسی حول یک شعار محوری و مرحله ای!
فکر میکنم اگر کلام آخر را نیز با تو نگویم در حق تو ظلم کرده باشم. بنظر من تفاوتی که کارزار نه به جمهوری اسلامی با همه کمپین های تا کنونی دارد در این است که این کمپین بدلیل ویژگیهایی که دارد میرود که به یک شاخص و محک برای سنجش میزان درایت سیاسی نیروها و شخصیت های سیاسی، میزان صداقت آنها و حتی میزان قابل اعتماد بودنشان تبدیل شود.
مراقب خودت باش و ایام بکام
امیر