چرائی براندازی مهمتر از براندازی است!

مبارزات ملت مصر هر روز دامنه گسترده تری می یابد، ستون های حکومت مبارک بلرزه درامده است و راهی جز عقب نشینی ویا قتل عام ملی برای دولت باقی نمانده است.

خط مقدم تهاجم را جامعه جوان مصر ( دو سوم کل جمعیت کشور) تشکیل می دهند که از شرایط نابسامان کشور بخشم آمده اند و فاقد سازمان و رهبری واحد سیاسی هستند.

بر اساس اخبار خبرگزاری ها حملات به مراکز پلیس و خلع سلاح ارتشی ها و ... ادامه دارد و کنترل بخش هائی از محلات بدست جوانان شورشی افتاده است. خبرنگار بخش عربی بی بی سی می گوید تظاهرکنندگان پاسگاه پلیس جیزه را آتش زده اند و به افسرهای پلیس این پاسگاه حمله کرده اند.

مقام های پزشکی مصر می گویند از روز جمعه تا کنون، ۳۸ نفر در درگیری ها کشته و دو هزار نفر مجروح شده اند. به این ترتیب، شمار کشته شدگان اعتراضات پنج روزه مصر به ۴۵ نفر می رسد. به گفته این مقامات، ۱۰ پلیس نیز در میان کشته شدگان دو روز اخیر هستند

خبرگزاری رویترز از کشته شدن هفده نفر که به دو پاسگاه پلیس در شهرهای ناصر و بیبا حمله کرده بودند، خبر داده است. تعداد بیشتری مجروح شده اند.

بنظر می رسد که دیگر شانسی برای حکومت مبارک باقی نمانده است و پیروزی قیام ملی شهروندان مصری اجتناب ناپذیر است؛ ولی دستاوردهای های پیروزی قیام ملی در مصر چیست و در فقدان حکومت کنونی کدام سیاست و نیروی سیاسی سرنوشت و آینده ملت مصر را رقم خواهد زد.

آیا بر دوش جوانان مصر، فاشیسم اسلامی بقدرت راه خواهد یافت یا تغییر در بالا زمینه های دمکراسی پایدار و عدالت اجتماعی را فراهم خواهد کرد؟

عمرو موسی، دبیرکل اتحادیه عرب در برنامه نیوزآور بی بی سی بدرستی گفت که: این اعتراضات نشان می دهد که مردم در کشورهای عربی می خواهند بر حکومت های خود تسلط داشته باشند.

ولی پرسش اساسی اینست که حکومت های مورد نظر ملت های مصر و یمن و ... چیست و وزن، نقش و قدرت قطب نیروی مدرن، آزادیخواه و دمکرات در سمت دهی به تحولات سیاسی اجتماعی کدامست؟

ما انقلابی را در ایران تجربه کرده ایم و دیدیم که چگونه ملت ایران بحق علیه استبداد شاهی بپاخاست ولی بدلیل فقدان آگاهی سیاسی اجتماعی و فرهنگی و اراده دمکراتیک واحد برای سازماندهی قدرت نوین، در دام فاشیسم اسلامی گرفتار شد.

بنظر می رسد که ملت مصر در شرایط ایران 31 سال پیش قرار گرفته اند! در قیام شکوهمندانه برای براندازی استبداد شرکت می کنند ولی از فردای قیام بی خبرند!

در چنین شرایطی ست که اهمیت چرائی قیام و براندازی، از خود براندازی مهمتر می شود و نقش اتحاد ملی علیه ارتجاع در اشکال مختلف آن و ایجاد وسیع ترین اتحادها از نیروی آزادی و دمکراسی اهمیت صد چندان می یابد.

صدای پای قیام ملی در مصر، هر روز رساتر شنیده می شود و ملتی که برای آزادی و دادگری بپا می خیزد، بدون حضور احزاب دوراندیش، دمکرات و آزادیخواه، و جنبش های پیشرو سیاسی اجتماعی، به ابزار تحقق اهداف جریانات ارتجاعی تبدیل می شود و این خطری ست که پیشاروی ملت مصر دهان گشوده است!