مزایده‌ی دو مجموعه‌ی «هنرِ دردناک» و «آلزایمری‌های دوست‌داشتنی» از سوی م. روان‌شید

مزایده‌ی دو مجموعه‌ی «هنرِ دردناک» و «آلزایمری‌های دوست‌داشتنی» از سوی م. روان‌شید

صحرا کلانتری

صاحب‌امتیاز و سردبیر فصل‌نامه‌ی «ماه‌گرفتگی»

اسفند 1402

«من مجسمه‌سازی را، یعنی درست‌تر بگویم کار با پاپیه‌ماشه و بعد گِل‌رس و گچ را نه به عنوان حرفه، که دقیقا برای مبارزه با بیماری آغاز کردم، برای گذر از لحظاتی که درد؛ جان‌ام را ریش‌ریش می‌کند. بعدها با تیزبینی و اشاره‌ی دوستِ هنرمندی در ایران، متوجه شدم که درد ناخودآگاه به شکل و شمایلِ صورتک‌هایم منتقل و من ناخواسته مجموعه‌ای از درد را به تصویر کشیده‌ام».

«روان‌شید» در گفت‌و‌گویی کوتاه از فروش صورتک‌های گِلی، گچی و پاپیه‌ماشه‌ی خود خبر داد.

وی اعلام کرد: وقتی «مبارزه» در جان‌ات نشست و خانه کرد، در تقابل با بیماری یا نظام و حکومتی فاسد؛ فرقی نمی‌کند، تو به جنگ رفته‌ای و در تمامی شبانه‌روز در حال مبارزه‌ای، مبارزه‌ی پنهانِ من هم با همین صورتک‌ها با بیماری؛ شبانه‌روزی است و وقت و زمانِ تعریف شده‌ای ندارد. مبارزه در دو جبهه: تو یکی را می‌بینی و یکی را نمی‌بینی!

وی می‌افزاید: کم‌کم که دست‌ام با گِل و گچ آشناتر شد، درد را هم چاشنیِ کارِ روزانه که داشتم، پس ناخودآگاه آدم‌های دردمند، یکی‌یکی در صورتک‌هایم رو نشان دادند و امروز دو مجموعه‌ صورتک دارم که هر دو به‌نوعی از درد و تنهایی و رنج می‌گویند، تنها ویژگی این کارها که مایل‌ام به آن اشاره کنم در این است که هیچ‌کدام از کارها را با تصمیمِ قبلی یا با طراحی در ذهن‌ام، نساخته‌ام؛ هر زمان که درد غیرقابل تحمل می‌شود برای گذار از آن لحظاتِ وحشتناک، مشتی گِل یا خمیر به دست می‌گیرم و بی‌آنکه شمایلی را در ذهن داشته باشم، شروع به وَر رفتن با آن می‌کنم تا زمان بگذرد و شکلی از آن بیرون بیاید؛ و خُب طبیعی است که وقتی درد داری نمی‌توانی بخندی، نمی‌توانی محصولی خوشایند یا زیبا (با تعاریفی که از زیبایی داریم) بیافرینی، از این روست که در شعری نوشته‌ام:

 لب‌پر شده بودم

و کسی نمی‌دانست

درد

زیبایی را حرام می‌کند...

روان‌شید دو مجموعه صورتک‌های خود را که شامل کارهایی با گِل، گچ و پاپیه‌ماشه هستند به مزایده گذاشته و می‌افزاید: مجموعه‌های «آلزایمری‌های دوست‌داشتنی» و «هنرِ دردناک» را هرکدام با حدود 20 صورتک برای فروش گذاشته‌ام. تعدادِ صورتک‌ها خیلی‌خیلی بیش از این‌هاست اما ترجیح داده‌ام با گزینشِ آن‌هایی که بیشتر از همه دوست دارم، این دو مجموعه را به فروش بگذارم، شاید نگاه و توجهِ آدم‌ها به «درد» دگرگون شود. «درد کشیدن» یک‌سوی این بازی است و «دیدنِ درد» شاید سوی دیگرِ آن...

در پایان؛ مجموعه‌دارها، گالری‌ها و علاقه‌مندان به این هنرِ تجسمی می‌توانند برای تهیه‌ی این مجموعه‌ها، با نشانی‌های ارتباطی فصل‌نامه‌ی «ماه‌گرفتگی» تماس بگیرند.

.

لینک تلگرام ارتباط با مدیریت: 

https://t.me/sahrakalantari

ارتباط با ایمیل فصلنامه ماه‌گرفتگی:

magazine@mahgereftegi.com