مقامات اهل تملق سازمان ملل و
ناشناس
مقامات اهل تملق سازمان ملل و آمريکا در قبال نقض مکرر حقوق بشر، بازداشتهای خودسرانه زندانهای مخفی، شکنجه و موج اعدامها در عراق از رژيم وحشی مالکی تعريف و تمجيد می کنند!
استرون استيونسون رئيس هيأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا: عراق در هرج و مرج – ميراث دخالت غرب
سطح نازل سوء استفاده از قدرت و سقوط عراق هنگامی که5 تيپ به شدت مسلح در 8آوريل ۲۰۱۱ با تانک و خودروهای زرهی به پناهندگان غيرمسلح ايرانی در اشرف حمله کردند مشخص شد
پابليک سرويس يوروپ –4سپتامبر ۲۰۱۲ (14شهريور) - نماينده پارلمان اروپا استرون استيونسون می گويد: کمکهای اقتصادی غرب برای عراق بايد به صورتی پايدار و محکم به شيوه خوب حکومت کردن گره بخورد و در صورت ادامه نقض حقوق بشر، و فساد، تحريمها بايد اعمال شود. اما به نظر می رسد جهان متمدن لال شده است.
نقض مکرر حقوق بشر، بازداشتهای خودسرانه، زندانهای مخفی، شکنجه و موجی از اعدامها در عراق نتوانسته اند از طرف غرب زمزمه اعتراض را هم ايجاد کنند.
در هفته گذشته 21نفر، از جمله سه زن، در يک روز در عراق اعدام شدند. دو روز بعد، پنج نفر ديگر بدار آويخته شدند. تا کنون امسال 96 اعدام وجود داشته است. 196نفر ديگر زير حکم اعدام در انتظار مرگ هستند. در بسياری از موارد، اعترافها تحت شکنجه به قربانيان تحميل شده است.
گزارشهای مکرر در مورد بی عدالتی محاکمات وجود دارد که با استانداردهای بين المللی همخوان نيست.
برای بسياری از مردم عادی عراق - ديدن زندانيان در هم شکسته، شکنجه شده در برابر دوربينهای خبری و نشان دادن آن در کانال تلويزيونی العراقيه در حال تبديل شدن به چيزی روزانه شده است.
هنگامی که آمريکاييها در نهايت از عراق در پايان سال گذشته بيرون رفتند، آنها در پشت سر يک دولت ناکارآمد و اقتصاد ويران شده باقی گذاشتند. نوری المالکی پس از انتخابات در سال ۲۰۱۰، دوباره به عنوان نخست وزير منصوب شد به رغم اين واقعيت که او در واقع در انتخابات دو کرسی کمتر از اياد علاوی به دست آورد. اما ملاهای حاکم بر ايران حاضر نبودند علاوی را به عنوان نخست وزير تحمل کنند. در نتيجه، دولت وحدت ملی پيش بينی شده هرگز عملی نشد.
اما آمريکاييها مصمم بودند نشان دهند که در پشت سر يک دموکراسی کارآمد باقی گذاشته اند، پس از بهای سنگينی که آنها با خون و سرمايه کلان پرداخت کرده بودند، هيچ چيز ديگری نمی شد گفت. بنابراين آنها از منصوب شدن مجدد مالکی به عنوان نخست وزير استقبال کردند و از آن زمان چشمشان را روی هر سوء استفاده ای که او مرتکب شده بسته اند.
هنگامی که 5 تيپ نيروهای به شدت مسلح عراق با تانک و خودروهای زرهی پناهندگان غيرمسلح ايرانی را در حمله وحشيانه به اشرف در8آوريل ۲۰۱۱ وحشيانه مورد حمله قرار دادند. سطح نازل سوء استفاده از قدرت در مارپيچ سقوط عراق مشخص شد. 35تن از مردان و زنان بی گناه، کشته شدند و تعداد ديگری بعداً به خاطر جراحات هولناک جان باختند. اما به جای مسئول شناختن مالکی برای اين قتل عام، آمريکاييها چيزی نگفتند.
هنگامی که ساکنان اشرف به تأسيسات شبه زندانی در نزديکی فرودگاه بغداد، به نام کمپ ليبرتی منتقل شدند مالکی يکی از فرماندهان قتل عام در اشرف – به نام سرهنگ صادق – را به عنوان مديريت اين کمپ جديد، منصوب کرد ولی باز هم ايالات متحده آمريکا، اتحاديه اروپا و سازمان ملل متحد در قبال اين اقدام مالکی چيزی نگفتند.
اين در حاليست که اشرفيها در ليبرتی از آزادی تردد، دسترسی به وکيل، ديدار با سياستمداران محروم هستند. ولی مقامات اهل تملق سازمان ملل متحد و آمريکا رژيم وحشی مالکی تعريف و تمجيد می کنند.
غرب بايد سر خود را از خجالت پايين بياندازد. غرب نبايد ساکت باشد.
در حاليکه سرکوب، شکنجه و اعدامهای فوری در داخل عراق ادامه دارد، تنها صدور بيانيه های مطبوعاتی طعنه آميز از بروکسل، واشينگتن و لندن کافی نيست.
مالکی بايد به زانو درآيد. کمکهای اقتصادی برای عراق بايد به صورتی پايدار و محکم به شيوه خوب حکومت گره بخورد و تحريمها بايد در صورتی که موارد نقض حقوق بشر و فساد ادامه يابد اعمال شود.
نقض مکرر حقوق بشر، بازداشتهای خودسرانه، زندانهای مخفی، شکنجه و موجی از اعدامها در عراق نتوانسته اند از طرف غرب زمزمه اعتراض را هم ايجاد کنند.
در هفته گذشته 21نفر، از جمله سه زن، در يک روز در عراق اعدام شدند. دو روز بعد، پنج نفر ديگر بدار آويخته شدند. تا کنون امسال 96 اعدام وجود داشته است. 196نفر ديگر زير حکم اعدام در انتظار مرگ هستند. در بسياری از موارد، اعترافها تحت شکنجه به قربانيان تحميل شده است.
گزارشهای مکرر در مورد بی عدالتی محاکمات وجود دارد که با استانداردهای بين المللی همخوان نيست.
برای بسياری از مردم عادی عراق - ديدن زندانيان در هم شکسته، شکنجه شده در برابر دوربينهای خبری و نشان دادن آن در کانال تلويزيونی العراقيه در حال تبديل شدن به چيزی روزانه شده است.
هنگامی که آمريکاييها در نهايت از عراق در پايان سال گذشته بيرون رفتند، آنها در پشت سر يک دولت ناکارآمد و اقتصاد ويران شده باقی گذاشتند. نوری المالکی پس از انتخابات در سال ۲۰۱۰، دوباره به عنوان نخست وزير منصوب شد به رغم اين واقعيت که او در واقع در انتخابات دو کرسی کمتر از اياد علاوی به دست آورد. اما ملاهای حاکم بر ايران حاضر نبودند علاوی را به عنوان نخست وزير تحمل کنند. در نتيجه، دولت وحدت ملی پيش بينی شده هرگز عملی نشد.
اما آمريکاييها مصمم بودند نشان دهند که در پشت سر يک دموکراسی کارآمد باقی گذاشته اند، پس از بهای سنگينی که آنها با خون و سرمايه کلان پرداخت کرده بودند، هيچ چيز ديگری نمی شد گفت. بنابراين آنها از منصوب شدن مجدد مالکی به عنوان نخست وزير استقبال کردند و از آن زمان چشمشان را روی هر سوء استفاده ای که او مرتکب شده بسته اند.
هنگامی که 5 تيپ نيروهای به شدت مسلح عراق با تانک و خودروهای زرهی پناهندگان غيرمسلح ايرانی را در حمله وحشيانه به اشرف در8آوريل ۲۰۱۱ وحشيانه مورد حمله قرار دادند. سطح نازل سوء استفاده از قدرت در مارپيچ سقوط عراق مشخص شد. 35تن از مردان و زنان بی گناه، کشته شدند و تعداد ديگری بعداً به خاطر جراحات هولناک جان باختند. اما به جای مسئول شناختن مالکی برای اين قتل عام، آمريکاييها چيزی نگفتند.
هنگامی که ساکنان اشرف به تأسيسات شبه زندانی در نزديکی فرودگاه بغداد، به نام کمپ ليبرتی منتقل شدند مالکی يکی از فرماندهان قتل عام در اشرف – به نام سرهنگ صادق – را به عنوان مديريت اين کمپ جديد، منصوب کرد ولی باز هم ايالات متحده آمريکا، اتحاديه اروپا و سازمان ملل متحد در قبال اين اقدام مالکی چيزی نگفتند.
اين در حاليست که اشرفيها در ليبرتی از آزادی تردد، دسترسی به وکيل، ديدار با سياستمداران محروم هستند. ولی مقامات اهل تملق سازمان ملل متحد و آمريکا رژيم وحشی مالکی تعريف و تمجيد می کنند.
غرب بايد سر خود را از خجالت پايين بياندازد. غرب نبايد ساکت باشد.
در حاليکه سرکوب، شکنجه و اعدامهای فوری در داخل عراق ادامه دارد، تنها صدور بيانيه های مطبوعاتی طعنه آميز از بروکسل، واشينگتن و لندن کافی نيست.
مالکی بايد به زانو درآيد. کمکهای اقتصادی برای عراق بايد به صورتی پايدار و محکم به شيوه خوب حکومت گره بخورد و تحريمها بايد در صورتی که موارد نقض حقوق بشر و فساد ادامه يابد اعمال شود.