در مساجد شیعه وقتی امام بالای منبر به مداحی میپردازد، چیزی جز حکایات و اختلافات افراد صدر اسلام برای گفتن ندارند. برای تمجید از مذهب شیعه امام راهی جز کوبیدن و بد گویی از عمر، عثمان و عایشه ندارد. سنی ها نیز شیعه ها را رافضی و دشمنان اصحاب محمد میپندارند. در اینصورت اولا، کسانیکه چشم دیدن صف های نماز گزاران اقلیت سنی را در تهران میتوانند تحمل کنند شیعه نیستند بلکه دموکرات و آزادیخواه هستند. دوما، شیعه با دیدن صفهای سنی ها در حال نماز و بیرون آمدن از مسجد و شنیدن وعاضی آنها از طریق بلندگوهای مسجد دچار انزجار وتنفر میگردد. در مقابل یک سنی نیز از شنیدن فحاشی به اصحاب محمد خشمگین میشود. از اینرو چنانچه سنی ها در تهران صاحب امکانات مذهبی شوند، اختلافات مذکور منجر به ایجاد گروههای تروریستی خواهد شد که متاسفانه مردم بیگناه یعنی آرادیخواهان دموکرات نیز مورد کشتار قرار خواهند گرفت و
حرف آخر؛ انساندوستان در صورتی میتوانند وجود مساجد و عبادتگاههای مختلف در کنار یکدیگر را اجازه بدهند که دولتی دموکراتیک و مردمی ناظر باشد.