مطلب جامع و گویایی در مورد
ناشناس
مطلب جامع و گویایی در مورد نارسیسم ایرانی بود. بخشی از این نارسیسم را نیز باید در شکل یابی هویت فردی در دوران کودکی جست. میدانیم که بخش اعظم هویت و شخصیت انسان در پنج سال اولیه زندگی شکل میگیرد. در این دوران است که تعریف و تمجیدها بخاطر رقص قشنگ یا آواز یا سایر کارهایی که کودک برای جلب تشویقهای غلو آمیز بزرگتران انجام میدهد در تشدید نارسیسم در انسان موثر واقع میشود. پز دادنها را والدین به کودکان می آموزند. این پز دادن میتواند بخاطر اسباب بازی گران، لباس نو، و این که تو از بچه فلانی و همه بچه ها بهتر بودی و این قبیل باشد. در کنار این «گوشهای دراز» کودک است که میتواند حرفهای بزرگترها را در تحقیر دیگران و بهتر بودن خود را به خدمت نارسیسم بگیرد. فرهنگ ما فرهنگ شاهنامه است و جنگها و رجزهایی که پهلوانان برای هماورد شان میخوانند. ادامه..
امروز ما این رجزهای شاهنامه ای را که از گوشه قهوه خانه ها به خانواده ها و بر کودکان در طی سده ها تاثیر نهاده بصورت جنگ های سیاسی و رجزهای سیاسی می بینیم. فرهنگ جنگ شاهنامه ای با صلح و همزیستی مسالمت آمیز میانه ای ندارد. همه اش صحبت بدبینی و جنگ است تا تفاهم. حاصل این که ما ایرانیان اگرچه بر سر 95 درصد مسائل سیاسی مانند دمکراسی و حقوق بشر با هم تفاهم داریم اما نمیتوانیم قبول کنیم که آن پنج درصد را بعنوان گره ای ناگشوده کنار بگذاریم و سر آن 95 درصد با هم همکاری کنیم. شکل حکومت از جمله همان 5 درصد است که ارتباط مستقیم هم با فعالیت سیاسی افراد و گروههای سیاسی ندارد بلکه تکلیف آن در یک همه پرسی در یک بعد از ظهر پر از صلح و صفا روشن خواهد شد و من دلیل این همه جنگ نفس گیر بر سر این مساله را نمی فهمم.