آزمایش استارشیپ اس‌ان۲۰ در پایگاه استاربیس در جنوب تگزاس
آرزوی ایلان ماسک برای رفتن به مریخ شاید سال آینده با پیشرفت قابل ملاحظه‌ای همراه شود؛ شرکت اسپیس‌اکس که به او تعلق دارد می‌خواهد سفینه استارشیپ را برای نخستین بار در مدار قرار دهد.
استارشیپ قدرتمندترین موشکی خواهد بود که تا به امروز به فضا پرتاب شده است، و نیروی رانشی که تولید می‌کند دو برابر موشک سترن ۵ است که نیم قرن پیش فضانوردان را به ماه برد.
اسپیس‌اکس تا حالا موفق به انجام چند پرواز زیر مداری شده است و آقای ماسک امیدوار است که نخستین پرواز مداری در ماه ژانویه توسط استارشیپ اس‌ان۲۰ صورت بگیرد.
او در ماه نوامبر در گردهمایی دانشمندان فضایی گفت "این پرتاب اول با خطرات بسیاری همراه است، برای همین به نظرم بعید است که موفقیت‌آمیز باشد، اما قطعا پیشرفت‌های زیادی خواهیم داشت."
این فضاپیما در واقع یک موشک دو مرحله‌ای است - قسمت پایینی آن یک تقویت‌کننده قدرتمند به نام سوپر هوی است، و در بالا هم سفینه‌ای ۵۰ متری به نام استارشیپ قرار دارد - ارتفاع آن در مجموع به ۱۲۰ متر می‌رسد.
اسپیس‌اکس موتوری به نام رپتور نیز توسعه داده است و ۲۹ تا از آن‌ها برای رانش سوپر هوی در نظر گرفته شده‌اند و شش تا هم برای رانش استارشیپ.
این میزان رانش برای حمل ۱۰۰ تن بار به فضا کافی است.
سیمیون باربر پژوهشگر ارشد در اُپن یونیورسیتی است و زندگی کاری خود را صرف توسعه ابزارهای دقیقی کرده است که در فضا، سیاره‌ها، و دیگر اجرام آسمانی مانند ماه نیز کار می‌کنند.
او می‌گوید "استارشیپ یک سامانه حمل‌ونقل با قابلیت استفاده مجدد است که حداقل روی کاغذ باعث ارزانتر شدن آن می‌شود."
"برنامه آن‌ها برای آینده این است که مخزن سوخت آن را در همان مدار مجددا پر کنند - جایی که جاذبه زمین دیگر تاثیری بر آن نمی‌گذارد و همه سوخت صرفا صرف رساندن بار و انسان به مریخ خواهد شد. حتی دوست دارند برای بازگشت به زمین در مریخ سوخت‌گیری کنند."
"به نظرم چنین کاری قوانین بازی را کاملا عوض خواهد کرد - راهی خواهد بود برای گشتن در گوشه و کنار منظومه شمسی بدون این که یک مخزن سوخت سنگین را با خودتان حمل کنید."
هنوز خبری از تراشه‌ها نیست
سازندگان تراشه‌های رایانه‌ای توان پاسخ به تقاضا را ندارند
اگر برای مدتی طولانی منتظر یک ماشین جدید یا پلی‌استیشن بوده‌اید، در واقع دارید از نزدیک کمبود جهانی تراشه‌های رایانه‌ای را تجربه می‌کنید.
یکی از مشکلات اساسی بخش فناوری همین کمبود بوده است.
همه‌گیری، تولید تراشه‌های رایانه‌ای را مختل کرد و باعث مشکل در حمل شد. از طرف دیگر، برخی شرکت‌های الکترونیکی خطوط تولید خود را که سود اندکی داشتند تعطیل کردند.
همزمان اما تقاضا برای تراشه شدت گرفت چون مصرف‌کنندگانی که در خانه گیر کرده بودند به خرید وسایل الکترونیکی رو آوردند.
ترکیب این عوامل باعث کمبود شدید شده است و تحلیلگران می‌گویند که راه‌حل فوری نیز وجود ندارد.
وین لام، تحلیلگر در شرکت سی‌سی‌اس اینسایت، می‌گوید "بعید است که در کوتاه‌مدت شاهد توازن عرضه و تقاضا باشیم و روند فعلی احتمالا چندین ماه ادامه پیدا خواهد کرد."
شرکت‌ها دارند برای پاسخ دادن به این تقاضا سرمایه‌گذاری هنگفتی می‌کنند، اما راه‌اندازی خطوط تولید جدید کاری زمان‌بر است.
حتی وقتی سازندگان تراشه از پس تقاضا بر بیایند هم شاید دو سه ماهی طول بکشد تا سازندگان ماشین و لوازم الکترونیکی بتوانند تولید خود را افزایش دهند.
انجمن خودروسازان بریتانیا می‌گوید که کمبود تراشه تولید را "پیش‌بینی‌ناپذیر" کرده است.
مایک هاوز، مدیر این انجمن، می‌گوید "راه‌حل فوری وجود ندارد و انتظار می‌رود که کمبودها تا حداقل اواسط سال آینده نیز ادامه پیدا کند."
جت (پروژه مشترک اروپایی توروس) یکی از پروژه‌های پژوهشی اصلی همجوشی در جهان است
یک قدم به جلو برای همجوشی هسته‌ای در بریتانیا
همجوشی هسته‌ای واکنشی است که در خورشید و دیگر ستاره‌ها رخ می‌دهد: اگر بتوان از آن قدرت شگرف روی زمین استفاده کرد، به منبع عظیمی از انرژی دست خواهیم یافت که اصلا دی‌اکسید کربن تولید نمی‌کند و مصرف سوختش هم ناچیز است.
اما برای شروع واکنش همجوشی، و ادامه آن، به دما و فشار بسیار زیادی احتیاج است. دانشمندان و مهندسان چندین دهه است که با این مساله کلنجار می‌روند، و در سال‌های اخیر به پیشرفت‌های مهمی دست یافته‌اند.
جت، یکی از پروژه‌های همجوشی اصلی دنیا، در بریتانیا مستقر است. سال آینده، دولت قدمی دیگر به جلو خواهد رفت و تصمیم خود راجع به محل استقرار استپ، یک نمونه اولیه از نیروگاه همجوشی هسته‌ای را که قرار است تا سال ۲۰۴۰ عملیاتی شود، اعلام خواهد کرد.
بریتانیا همین حالا نیز ۲۲۰ میلیون پوند به این پروژه اختصاص داده است و دارد با دیگر پروژه‌های ملی، و چندین ابتکار خصوصی، که می‌خواهند همجوشی را به یک واقعیت تجاری تبدیل کنند رقابت می‌کند.
چه چیزی ممکن است جای آبگرمکن گازی شما را بگیرد؟
سال آینده شاید شروع یک انقلاب در گرمایش خانه‌ها باشد.
از ماه آوریل ۲۰۲۲، قرار است به هر خانوار بریتانیایی مبلغ ۵۰۰۰ پوند برای نصب پمپ حرارتی کمک مالی شود. پمپ حرارتی وسیله‌ای برقی است که گرمای هوا، زمین یا آب اطراف ساختمان را جذب می‌کند.
ایده این است که یارانه دولتی مشوق خانوارها برای تغییر می‌شود و بازار را تکان می‌دهد.
این طرح بخشی از برنامه دولت برای رسیدن به صفر خالص در انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰ است. به گفته کمیسیون تغییرات اقلیمی پارلمان، یافتن جایگزین برای گاز در مقوله گرمایش اهمیت ویژه‌ای برای رسیدن به این هدف دارد، چرا که حدود ۱۴ درصد کل دی‌اکسید کربن تولیدی در بریتانیا از انرژی مصرفی برای گرم کردن خانه‌های این کشور ناشی می‌شود.
از سال ۲۰۲۵، خانه‌های نوساز حق استفاده از آبگرمکن گازی را نخواهند داشت، برای همین یافتن جایگزین مناسب در اولویت است.
هیت ویو سامانه ریزموجی خود را در سال آینده آزمایش خواهد کرد
از طرف دیگر، یک جایگزین دیگر نیز قرار است در سال آینده آزمایش شود.
شرکت بریتانیایی هیت ویو قرار است در تابستان ۲۰۲۲ واحدهایی گرمایشی را در برخی اماکن نصب کند که از فناوری ریزموج استفاده می‌کنند.
این دستگاه برای جایگزینی هر نوع آبگرمکن دیگری طراحی شده است و این شرکت می‌گوید هزینه استفاده از آن در دوره عمر مفیدش کمتر از آبگرمکن‌های گازی خواهد بود، هر چند که این محاسبه‌ها به قیمت نسبی گاز و برق بستگی دارد.
بعد از بررسی نتایج آزمایش، شرکت قصد دارد در اواخر بهار ۲۰۲۳ وارد مرحله تولید انبوه شود.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید