چرا بی‌بی‌سی اخبار خانواده سلطنتی را به این گستردگی پوشش می‌دهد؟

شکل اخبار بی‌بی‌سی امروز متفاوت به نظر می‌رسد و وبسایت‌ها و بولتن‌های خبری این شبکه عمدتا یک موضوع را به شکلی گسترده و عمیق پوشش می‌دهند.

سبک گزارش‌دهی جدی و لحن گوینده‌ها حتی جدی‌تر است.

دلیل این تفاوت این است که یکی از اعضای ارشد خانواده سلطنتی بریتانیا درگذشته است.

اگر امروز اخبار را مشاهده کرده یا شنیده باشید، از خبر فوت شاهزاده فیلیپ، شوهر ملکه خبردار شده‌اید. او یکی از چهار عضو ارشد خانواده سلطنتی بود که بی‌بی‌سی خبر درگذشت آنها را به شکلی ویژه پوشش می‌دهد.

دیگر اعضای ارشد این خانواده عبارتند از الیزابت دوم، ملکه بریتانیا، شاهزاده چارلز (شاهزاده ولز) ولیعهد، و پسرش ویلیام، دوک کمبریج که پس از پدرش، وارث سلطنت محسوب می‌شود.

ممکن است به نظر برسد که بی‌بی‌سی در مقایسه با سایر رسانه‌ها، با گزارش درگذشت شاهزاده فیلیپ به نحوی جدی‌تر برخورد کرده است. دلیل آن چیست؟

به چه دلیل مرگ در خانواده سلطنتی برای بی‌بی‌سی خبری استثنایی است؟

دوره سلطنت ملکه الیزابت دوم طولانی ترین دوره سلطنت در تاریخ بریتانیاست. او تا کنون ۶۹ سال سلطنت کرده و علاوه بر بریتانیا، رئیس پانزده کشور دیگر جهان است.

الیزابت دوم همچنین رئیس جامعه کشورهای مشترک المنافع است. این نهاد یک اتحادیه داوطلبانه متشکل از ۵۴ کشور مستقل است که تقریباً همه آنها قبلاً تحت حاکمیت بریتانیا قرار داشته‌اند. به این ترتیب، الیزابت دوم نه تنها برای مردم بریتانیا، بلکه در سطحی گسترده‌تر در جهان شخصیتی شناخته شده و مهم محسوب می‌شود.

علاوه بر این، حوادثی که در خانواده سلطنتی بریتانیا روی می‌دهند معمولا برای رسانه‌های جهان خبرساز می‌شود. به این ترتیب، در چنین مواردی، بی‌بی‌سی تمام تلاش خود را به خرج می‌دهد تا وظیفه پوشش خبری این وقایع را به درستی انجام دهد. و البته دلیل خوبی هم برای این توجه ویژه وجود دارد.

بودجه بی‌بی‌سی را دولت بریتانیا تامین نمی‌کند بلکه مردم این کشور مستقیما با پرداخت نوعی مالیات به نام هزینه پروانه خبری، پول مورد نیاز این تشکیلات را می‌پردازند. دلیل این ترتیبات این است که تحریریه بی‌بی‌سی مستقل از دولت عمل کند.

در عین حال، بی‌بی‌سی موظف است ثابت کند که ارزش پولی را که مردم می‌پردازند دارد و به خواسته آنان پاسخ مثبت دهد.

و مردم این کشور علاقه خود به خانواده سلطنتی را به طور مداوم در طول سالیان گذشته نشان داده‌اند.

هنگامی که مادر الیزابت دوم - مشهور به ملکه مادر - در سال ۲۰۰۲ درگذشت ، بیش از یکصد هزار عزادار بیش از سه روز بیرون تالار کاخ وست‌مینستر صف کشیدند تا به پیکر او که در داخل این تالار قرار داشت ادای احترام کنند.

هنگام عبور تابوت حامل پیکر ملکه مادر از خیابان‌ها نیز تخمین زده می‌شود بیش از یک میلیون نفر با نظم و ترتیب در کنار خیابان‌ها صف کشیدند و ۱۰ میلیون نفر نیز همزمان این مراسم را که به طور زنده از تلویزیون مشاهده کردند.

علاوه براین، بسیاری از رسانه‌های معتبر جهان نیز این رویداد را با جزئیات و به طور کامل پوشش دادند.

این نوع واکنش را نباید تعجب‌آور دانست زیرا اخبار مربوط به اعضای خانواده سلطنتی معمولا در سطح جهانی خبرساز می‌شود و گزارش رویدادهای مختلف سلطنتی گاه چند میلیارد مخاطب جهانی دارد.

ساده‌تر بگوییم، این رویدادها اخبار بزرگ جهانی محسوب می‌شوند و بی‌بی‌سی هم به همین نحو با آنها برخورد می‌کند.

جانی دایموند، خبرنگار امور سلطنتی بی‌بی‌سی می گوید: "سلطنت همچنان توجه مردم را به شکلی به خود جلب می‌کند که حتی در مورد افراد مشهور نیز معمولا دیده نمی‌شود." او می افزاید: "مشخص کردن دلیل این نوع احساس نسبت به سلطنت دشوار است. اما هنوز در درون بسیاری از انسان‌ها احساسی وجود دارد که از دنبال کردن تحولات و وقایع مرتبط با سلطنت، از اسطوره سلطنتی لذت می‌برند، حتی کسانی که قلبا معتقدند که در عصر کنونی، این اسطوره‌ها معنا ندارد."

در اخباری مهم از این دست، انتظار می‌رود که سرویس جهانی بی‌بی‌سی مرجع خبری اصلی برای جهانیان باشد.

طارق کفله، از روسای بخش سرویس‌ جهانی بی‌بی‌سی می‌گوید: "مرگ یکی از اعضای ارشد خانواده سلطنتی بسیار مورد توجه مردم سراسر جهان است و صدها میلیون بیننده، شنونده و خواننده در سراسر جهان از ما انتظار دارند جامع‌ترین پوشش خبری در این مورد را در دسترس آنان قرار دهیم."

بی‌بی‌سی خبر درگذشت یکی از اعضای ارشد خانواده سلطنتی بریتانیا را به چه شکل گزارش می‌کند؟

اولین نکته‌ای که ممکن است مخاطبان بی‌بی‌سی متوجه شوند این است که احتمال دارد منابع دیگر خبری چنین خبری را قبل از بی‌بی‌سی گزارش کرده باشند. دلیل این است که بی‌بی‌سی لزوما به دنبال سرعت خبررسانی نیست بلکه می‌خواهد قبل از انتشار خبر، از درست بودن و دقت آن اطمینان حاصل کند.

گزارش بی‌بی‌سی در این موارد ممکن است بیشتر به یک اطلاعیه رسمی شباهت داشته باشد تا یک خبر فوری. ممکن است سایر رسانه‌های خبری تصاویر گرافیکی چشم نوازی به کار بگیرند اما پوشش خبری بی‌بی‌سی در این موارد باید لحنی سنجیده داشته و با تأکید بر یادآوری زندگی فرد از دست رفته همراه باشد.

ممکن است بلافاصله پس از انتشار خبر درگذشت عضو ارشد خانواده سلطنتی، بی‌بی‌سی اخبار دیگر را برای مدتی پوشش ندهد و مطالب "سبک‌تر" نیز ممکن است از وبسایت‌ها و بولتن‌های خبری تلویزیون و رادیو برداشته شود.

اما هر آنچه را که ممکن است در وبسایت ببینید یا در بولتن‌ها بشنوید، می‌توانید اطمینان داشته باشد که در ساعات بعد به عنوان داستان و خبر اصلی در همه رسانه‌ها بازگو خواهد شد.

شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبورگ، از جمله کسانی نبود که انتظار می‌رفت سلطنت را در دست بگیرد یا وارث تاج و تخت شود اما از زمان ازدواج با شاهدخت الیزابت، ولیعهد وقت، در ۲۰ نوامبر سال ۱۹۴۷، تا پایان عمر همدم همیشگی او باقی ماند. در مقام همسری فرمانروایان بریتانیا، او باتجربه‌ترین فرد در تاریخ این کشور بود. در تمامی طول عمر پس از ازدواج، وظیفه او حمایت از همسرش بود.

این دو نفر در واقع "یک تیم" همیشگی را تشکیل دادند و ملکه تمام سخنرانی‌های خود را با عبارت "شوهرم و من" آغاز می‌کرد.

ملکه در یک سخنرانی که به مناسبت شصتمین سالگرد ازدواج خود ایراد کرد در مورد همسرش گفت: "به صراحت بگویم، او از ابتدا نقطه اتکای من بوده و در تمام این سال‌ها همینطور باقی مانده است." ملکه افزود: "دِینی که من و همه اعضای خانواده من، این کشور و بسیاری از کشورهای دیگر به او داریم بسیار بیش از آن است که هرگز مدعی آن باشد یا هرگز برای همگان شناخته شود."

آیا چنین سابقه‌ای برای مهم دانستن واقعه مرگ فیلیپ کافی است؟

جانی دایموند می‌گوید: "این آخرین سلطنتی است که واقعا ماهیت جهانی دارد و فیلیپ در سفرهای خود چه در کنار ملکه و چه به تنهایی، تقریبا در تمامی گوشه و کنار جهان دیده شده است."

دایموند می افزاید "او یک چهره مشهور در سطح جهانی و البته یکی از اولین سلبریتی‌های جهان بود."