رکس!

چهل سال شد که دلتنگی های غروب را با زار ِ کنار ِ مزار سپری کرده اید و در نهایت ناباوری، باورتان شد که آخر آن فیلم، کابوسی بود بی پایان، تا شما بمانید و بیستونی از آتش و درد که هرگز فرهادی ندارد.

سالروز فاجعه دردناک سینما رکس آبادان را به همه داغدارانی که در هیاهوی زندگی فراموش شده اند را تسلیت مضاعف عرض نموده و صبر بی پایان برایتان مسئلت می نماید