Əyə istərsən çağırasan məni اگر میخواهی صدایم کنی

A.Elyar 

اگر میخواهی صدایم کنی
صاحب نام گلی هستم
که دیروز برسینه ی شیفتگان زندگی رویید
در میدانهای تیرباران
به رنگ آزادی در بند. 

اگر میخواهی صدایم کنی
صاحب نام گلی هستم
که بر لبان عطشناک دختران و پسران سرزمینم شکوفته است
در نبرد
در شیفتگی 
برای آزادی و برابری
برکشتزار فقر و ستم و استثمار
به رنگ ستارگان خفته بر زمین.

اگر میخواهی مرا حس کنی 
نمیدانم دخترم یا پسر
زنم یا مرد
آبم یا خاک 
شاید سایه درختی، در بعد از ظهرم
که دخترکی با دستهای کوچک اش
بردامنم خانه میسازد
نمیدانم
شاید هم 
گلبرگ خشکی هستم در باد
چون لبخند همه ی کودکان خیابان و کار
و یا چیزی چون دستهای خالی و ترک خورده ی بیچیزانم
یا رنگ روی خواهران روسپیم.
نمیدانم.

گاهی با نام این یا آن عزیز صدایم میکنی
و گاهی با نام این یا آن خلق
من نه اینم، نه آن
شاید همه ی اینها هستم.

اگر میخواهی مرا بشناسی
انفجار سنگها را ببین
و شفتگی گلها را 
و پرواز پرنده را
و دیگر برایم سنگی نتراش و قفسی نساز.

اگر میخواهی مرا بشناسی
آزادی را ببین 
و برابری را.

الماس و لبخند

رفقم، زیبایم
دو هدیه دارم
یکی آری یکی نه
یکی الماس، یکی  لبخند.

لبخندم را برگردن تو میاویزم
تا مهربانی هایمان فراموشمان نشود
و شیفتگی هایمان چهره ی غربت نبیند

الماسم را به «حکومت» هدیه میکنم
تا جایمان در آن فراموشمان نشود
فرقی نمیکند دیکتاتور باشد یا دموکرات

حیات انسان همیشه نیازمند رفاه و آزادی ست.

دو هدیه دارم
یکی آری یکی نه
یکی الماس، یکی  لبخند.

لبخندم از آن تو
الماسم از آن حکومت.