انتقال مجاهدین به غرب این امکان را فراهم خواهد ساخت تا آنها با خارج شدن از فضا و پوسته نظامی و امنیتی، به بازبینی خود بپردازند
در ۱۳۰ کیلومتری شمال بغداد یک فاجعه انسانی در شرف تکوین است. سه روز قبل صدها تن از نیروهای مسلح پلیس عراق به اردوگاه اشرف، جائی که قبلأ امریکائی ها مجاهدین مستقر در آن را خلع سلاح کرده بودند، حمله بردند. توجیه دولت عراق تأسیس یک مرکز پلیس در آن محل پس از خروج نیروهای امریکائی بود. درنتیجه این عملیات نظامی بنا به ادعای سخنگوی دولت عراق تاکنون ۶ مجاهد کشته و تعدادی مجروح شدند اما بنا بر دادههای خبرگذاری ها تاکنون حداقل ۴۰۰ نفر مجروح شدهاند که حال تعدادی از آنان وخیم گزارش شده است. روشن نیست که حدود ۳۵۰۰ مجاهد حاضر در این کمپ درچه شرایطی بسر میبرند و تصمیم دولت نوری المالکی دقیقأ چیست؟
دراین میان اظهارات علی لاریجانی رئیس مجلس مبنی بر تحویل مجاهدین خلق به جمهوری اسلامی و برخورد نه چندان فعال غرب با این مسئله، عملأ خطرات مهلکی را که میتواند متوجه ساکنین این اردوگاه باشد را نشان میدهند، خطراتی که از مدتها پیش حدس زده می شد چرا که در آغاز سال میلادی جاری نوری المالکی گفته بود که حضور مجاهدین را در کشورش تحمل نخواهد کرد. روشن نیست چرا تاکنون برای انتقال آنان اقدامی صورت نپذیرفت. حدس زده میشود که واشنگتن در این مورد نقش داشته است چراکه امریکائی ها گفته بودند که درمورد مجاهدین خلق از بغداد قول گرفته اند تا با ساکنین اردوگاه «انسانی» رفتار شود این درحالی است که امریکائی ها خود به تجربه بهتر از هرکسی می دانند که در شرایط کنونی به قول و قسم وآیه عراقی ها در مورد خودشان نمی شود اعتماد کرد چه رسد در مورد دیگران.
واشنگتن و بغداد باید مسئولیت سلامت ساکنین اردوگاه راعهده دار شوند و تحت نظارت کمیساریای پناهندگان سازمان ملل و صلیب سرخ ترتیب انتقال آزادانه همه اعضاء سازمان مجاهدین خلق به کشورهای مورد نظرشان را بدهند، در این ارتباط جامعه ایرانی خارج از کشور باید فعال برخورد کند و از نهادهای حقوق بشری وبخصوص پارلمان اروپا بخواهد تا بر این امر نظارت کنند در غیر اینصورت با توجه به روابط هزار سر دستگاههای امنیتی جمهوری اسلامی با دولت عراق فجایع دیگری را شاهد خواهیم بود.
سازمان مجاهدین خلق ایران یکی از مهم ترین جریانات تاریخ نوین ایران بوده است. پروسه تحولاتی که این سازمان در طی نزدیک به سه دهه پشت سر گذاشت به چنان تغییراتی در این سازمان منجر شد که به سختی می توان آنرا با گذشته مقایسه کرد. از جمله عوامل مهمی که این تغییرات را موجب شدند می توان سرکوب وحشیانه جمهوری اسلامی، استقرار و زندگی در جامعه ای توتالیتر و امنیتی ، تبدیل شدن به یک تشکیلات نظامی و کیش شخصیت رهبران را ذکر کرد که جملگی لطمات جدی به این سازمان وارد آوردند. قرار گرفتن سازمان در مجادلات کشورهای منطقه و بعدها نیز با توجه به حضور قدرت های جهانی ، امکان سوء استفاده از آنها را بوجود آورد، کشورهای غربی بخصوص ایالات متحده طی تقریبأ دو دهه حضور مجاهدین در عراق، روابط خود را با آنها به گونه ای تنظیم کردند که بتوان در چارچوب سیاست شلاق و شیرینی در برابر جمهوری اسلامی از آن سود جویند. اصرار بر ادامه حضور در عراق اشتباه است اگر چه این امر از همان ابتداء خطاء بوده است، حضور مجاهدین دراین کشور همسایه نه بسود مردم ایران نه بنفع ملت عراق ونه حاصلی برای مجاهدین خلق دارد.
انتقال مجاهدین به غرب این امکان را فراهم خواهد ساخت تا آنها با خارج شدن از فضا و پوسته نظامی و امنیتی، به بازبینی خود بپردازند، این امر شدنی است همانگونه که در دیگر موارد نیز صورت پذیرفت.
محمود کرد برلین
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید