چرا به زور قلم را از دستان یکدیگر می گیریم و به جایش تفنگ می کاریم؟

جهت اطلاع دوستان عزیز و دشمنان دانا:

1 - بنده لازم نمی بینم  با اشخاصی که در سایت ها شخصیت حقیقی و حقوقی ندارند بگو مگو کنم. نوشتن یک کامنت با نام مستعار ایرادی ندارد اما وقتی شخصی برای دراز مدت مطلب می نویسد و اسم و رسمش مشخص نیست نمی تواند مخاطب مطمئن ما باشد. شاید گردانندگان یک سایت چنین شخصی را بشناسند اما این برای مخاطب عام معانی و تعابیر دیگری دارد. برای همین بنده در طول اینهمه سال تجربه آموخته ام که طرف گفتگویم باید شکل و اسم و شخصیت حقیقی داشته باشد. این متن من صرفن برای ایران گلوبال نیست و مخاطبم همۀ آنهایی هستند که با نام های مستعار و به صورت ناشناس ما را مخاطب خود ساخته اند. البته منظور من کسانی و یا اسم هایی هستند که بدون شناخته شدن چهره می شوند. هیچی که هست و نیست. گفتمان مابین افراد حقیقی شکل می گیرد. امثال مهران بهاری ها برای همین از بین ما حذف شدند که اسم و عکس و شخصیت حقوقی نداشتند.

2- نویسندگان آزربایجان با همۀ ایرادها و حسن هایشان سخنگویان ما هستند. آزربایجان آنقدر منطق دارد که با یک برنامۀ پرگار به دو پارچگی و غیره کشیده نشود. هر دو شرکت کننده در برنامۀ پرگار از جانب آزربایجان سخن گفتند. آزربایجان می سنجد و بر یکی رای می دهد. اما این به معنای حذف و طرد آنکه رای نیاورد نیست. تمامیت خواهان جبهۀ مقابل تاکید بر دو دستگی بین ما دارند. آزربایجان هوشیار است.

3- در مورد خودم خاصیتم این است که جواب منتقدان خودی را به مردم می سپارم. چون ما درگیر مسائل مهمتری هستیم که استبداد و هجمۀ فرهنگ حاکم یکی از آنهاست. بنابراین راه ما دشوار و طولانی است و اصطکاک از سرعت ما می کاهد. اما جواب منتقدان بیرون از حرکت را رو در رو و پیوسته داده ایم و خواهیم داد. چون بر سرعت حرکت می افزاید.

4- دموکراسی و عدالت و گفتمان آزاد را ما بهتر از شما خوانندۀ عزیز فارس زبان درک می کنیم. چون برای رسیدن به این نقطه مصایب بیشماری کشیده ایم. مصایب مشترکی داریم و مصایب متضادی نیز داریم. اما این دلیل نمی شود که به زور قلم را از دستان هم بگیریم و به جایش تفنگ بکاریم. در مورد آزربایجان نیز رفراندوم هست، صندوق هست و رای مردم. پس از چه می ترسید؟

5- با احترام و سپاس.