اعتراف حکومت به شکست در نمایش اقتدار خود

سناریوی علی خمینی، اعتراف حُکومت به شکست در نمایش اقتدار خود

جنجالی که محافل دولتی جمهوری اسلامی پیرامون شرکت آقای علی خُمینی، نوه آیت الله خُمینی در گردهمایی اوباش در تهران در سالگرد 9 دی به راه انداخته اند، خود به تنهایی برای ترکاندن بادکنک "حماسه پُر شُکوه" سفارشی و بر باد دادن تلاش پُرهزینه تبلیغاتی ای که برای مُتورم کردن آن صرف گردیده، کافی است.

دستگاه ها و منابع حُکومتی پنهان نمی کنند که هدف آنها از مانُور روی نوه آقای خُمینی، اعتبار بخشیدن به نمایش مزبور است و این برای رویدادی که آقای خامنه ای آن را "صحنه حُضور مردُم در مُقابل فتنه گران" توصیف نموده و جُملگی ابزارهای تبلیغاتی "نظام" را برای تبلیغ این نُکته کوک کرده بود، نشانه خوبی از پُر بودن دست حُکومت از شواهدی که ادعایش را پُشتیبانی کند، نیست.

آشکار ترین علامتی که فاصله ی میان لاف زنیهای باند ولی فقیه و وضعیت واقعی آن را نشان می دهد، ناتوانی آن حتی از تکرار نمایش چند هزار نفره سال پیش است که اگر چه تحت عُنوان "حماسه کیک و ساندیس" شُهرت مشکوکی یافته اما در مُقایسه با تلاش ناکام حُکومت در سال جاری برای بر پا داشتن سیرک مُشابه، می توان آن را یک حرکت مُوفق به شمار آورد.

روز دوشنبه 6 دی، پس از یک هفته تبلیغات بی وقفه از سوی رسانه های دولتی در جهت تدارُک "حماسه" کذایی و بسیج لشکری از رهبران و پایوران حُکومت، مداحان، واعظان، کارچاق کُنها و جُز آنها برای بازار گرم کُنی، شیپوری که از خیمه والی لشگر به صدا درآمد نه فرمان تهاجُم بلکه، دستور عقب نشینی می داد. خبرگُزاری سپاه پاسداران (فارس) در این روز اطلاع داد، تجمُع پیش بینی شده در "گرامیداشت سالروز حماسه 9 دی (روز بصیرت)" که قرار بود "در مُصلای بُزُرگ امام خُمینی و یا در محوطه یکی از میادین اصلی شهر انجام شود" لغو گردیده است. منبع مزبور، علت برهم خوردن ناگهانی نمایش حُکومتی را "برگُزاری نمایشگاه هفته پژوهش و فناوری در مُصلی و همچنین جلوگیری از ایجاد مُشکلات برای شهروندان" عُنوان کرد.

دو روز بعد تر، مُعاون یک اُرگان حُکومتی (سازمان تبلیغات اسلامی) که وظیفه سازماندهی، جمع آوری افراد و تدارُکات نمایشات این چنینی را به عُهده دارد، به گونه روشن تری از علت این عقب نشینی سُخن گُفت.

آقای اصغر آب خضر توضیح داد: "شرایط فعلی اقتضا نمی کند که راهپیمایی داشته باشیم" و در تلاش برای سُرمه کشیدن به چشم بادمجانی "نظام" وعده داد: "مردُم در 22 بهمن بُغض و کینه خود را خالی خواهند کرد."

حاصل کارزار دو هفته ای آقای خامنه ای، شُرکا، وردستان و ابزارهای چاپی، الکترونیکی، دیداری و شنیداری آنها سرهم بندی تجمُعی با شرکت تعدادی از اوباش بدنام شهر در یکی از مساجد تهران بود که مُحتوای آن را فحاشی سُخنرانان به هم یا به ولی نعمتان یکدیگر تشکیل می داد.

این افتضاح، همه ی اقتدار و مشروعیت اجتماعی مورد ادعای حُکومت را تشکیل می داد و بیم از تاثیرات باژگونی که برجای می گذاشت، به گونه ای بود که حتی تلویزیون دولتی نیز نمایش بی آرایش آن را صلاح ندانست.

اکنون که کارگردانان نمایش نتوانسته اند نه "دست قُدرت الهی" (خامنه ای) و نه "جمعیت سه میلیونی" (حُجت الاسلام طایب) را روی صحنه حاضر کنند، به تابیده شدن نور عظمت "نظام" از گلوی یک هوراکش سرشناس قناعت کرده اند. اما چنین نمی نماید که این راه حل مُتواضعانه نیز بتواند به نگون بختی آنها خاتمه دهد؛ دفتر آیت الله خُمینی، شرکت آقای علی خُمینی در "حماسه" آیت الله خامنه ای را تکذیب کرده است.