ایرانی و فرهنگ ایرانی

 اگر به تاریخ باشکوه وفرهنگ ایران این مرزپرگهر نگاهی بیاندازیم به جرات میتوان گفت که مجموعه ای از خوبیها از قبیل هنر / ادب / جوانمردی و . . . همواره همراه ایران و ایرانی بوده که شمه ای از آن را می توان در گفتار و پندارهای نیاکان و اشعار شاعران اصیل ایرانی و مشتاقان فرهنگ ایران مشاهده نمود و حتی این خصائل به سر لوحه حکومت نیز راه یافته بود تا آنجا که کوروش کبیر نیز در نصایح خود همیشه آرزوی دوری خشکسالی . دشمن و دروغ را خواهان بوده .

آما اگر از هر صاحب نظر و یا پژوهشگرفرهنگی و یا جامعه شناسی که در باب جامعه ایران وآسیب های اجتماعی آن کاوش میکند بپرسید به این نظر خواهید رسید که آن خصائل نیکو جای خود را به انبوهی از خرده فرهنگ های دور از هرگونه اصالت و نیکی داده .

اما عوامل این دگرگونی مهیب و ترسناک چیست؟ یکی از عوامل آن گذری است که جوامع سنتی به سوی مدرنیته ومدرنیسم و به الطبع آن فراموشی یکسری از عادات و عوامل تشکیل دهنده هر فرهنگی است و در ادامه خود سونامی عظیم از تغیرات و به وجود آمدن انبوهی از تضاد ها است که یکی از آنها که هرساله نیز از طرف یونسکو نیز گزارش میشود از بین رفتن زبانهای منطقه ای و فراموشی سنت های گذشتگان در هرجامعه است . اما دست اندرکاران فرهنگی کشورها برای زنده نگهداشتن وغرق نشدن در برابر فرهنگ های جدید هر ساله اقدام به برگذاری فستیوال ها و برنامه های فرهنگی مینماید که از فراموشی زبان . پوشش وآداب آن جامعه جلوگیری نماید.

اما این مهم یکی از غریب ترین و کسل کننده ترین قسمت برای متولیان فرهنگی کشور است که به زعم آنان ما هرچه داریم ازتاریخ ایران بعد از اسلام است که به طرز تفکر آنان ایرانیان قبل از اسلام آدمیانی گمراه با رسم ورسومی بد بوده اند . در دوران معاصر آگر نگاهی به سکانداری متولیان فرهنگی کشوربیاندازیم کل محوریت آن بر تکفیر گذشته وتمجید تاریخ همراه با دخل وتصرف انقلاب و بعد از بود . وهمانگونه که شاهد هستیم با بی کفایتی و عدم توجه ویاد آوری فرهنگ اصیل ایرانی و صد البته عدم میل برای انجام این مهم بی تعارف شاهد هجوم وچنبره آفت های اجتماعی ( خشونت . دروغ .تظاهر .هتاکی .عدم وحدت .. . . ) بر روابط اجتماعی ما ایرانیان هستیم .

در زمان کنونی همه صاحب نظران وپژوهشگران آزاد اندیش متفق القولند که وقتی حکومتی وبالطبع مسئولان آن خود همواره پیشگامان و مشوقان این عوامل باشند وبا در اختیار داشتن امکاناتی عظیم (آموزش وپرورش . صدا وسیما .انشارات .بنیاد فرهنگی و . . . ) مروج این آفتهای فرهنگی باشند مردم نیز به صورتی آرام ابتدا این عوامل را کم اهمیت و بعد نادیده برمیگزینند که نتیجه آن نیز را شاهد هستیم (دعواهای خیابانی . کلاهبرداری .خشونت بر علیه زنان . . . .) و متاسفانه نمونه آخر آن را در استقبال بی نظیر از اجرای حکم اعدام در ملا عام یک نوجوان17 ساله شاهد بودیم . سئوال این نیست که آگر این نوجوان به سن بلوغ رسیده چرا حق رای ندارد ؟ چرا حق داشتن گواهینامه رانندگی ندارد ؟ واگر زیر سن بلوغ است چرا اعدام می شود ؟ سئوال این است چرا نوجوانی 17 ساله اینقدر روی به خشونت دارد ؟ آیا جز این است که جامعه را برای خود ناامن میداند ؟ایا جز این است که دنیایی مملو از تظاد . دروغ پیرامون خود میبیند ؟

آیا مسئولان تا کنون به آینده فرهنگی کشور اندیشیده اند ؟ آیا به بازتاب این گونه اقدامات ( اعدام . شلاق . تحقیر و . . .) در بطن جامعه فکر کرده اند ؟ یا که نه اینها همه به قصد بوده و خواهان فراموشی اصالت و سرمشق بودن فرهنگ ایرانی هستند تا خود در آب گل آلود به انجام امور خود مشغول باشند ؟

اما سخنی با خود . تو ای فرزند کوروش تا کنون چند مرتبه برای فرهنگ خود ارزش گذاشتی ؟ چند مرتبه تا به حال از اشتباه هموطن خود گذشتی ؟

به امید آنکه در این برهه زمانی که خود گواه همه چیز است شاهد باشیم آن کهن دیار با آن فرهنگ اصیل به باد فراموشی نرود .

به امید روزهای باشکوه ایران