وقتي «بمب خبري» مي زنند، به پشت سر دقت كن!

نكاتي درباره «بمب خبري» و آزادي سكينه!

بمب خبري، چيزي مثل بمب صوتي است كه براي انحراف توجه مردم به سوي ديگري منفجر مي شود. دزدي هاي بزرگ موزه ها، بانكها و مراكز تجاري مهم غالبا" با چند انفجار صوتي ايذايي و انحرافي در نقاط ديگر شهر شروع شده اند. جمهوري اسلامي در عرصه ايجاد جنگ رواني، هم متخصّصان زيادي دارد و هم از اين نحوه جنگ، زياد استفاده مي كند. گاهي هم البته با همه زيركي اش، مي شود دستش را از قبل خواند. يكي از نمونه هاي اخيرش، خبر آزادي سكينه محمدي بود كه با پخش تصاوير او در خانه اش، اين موج كاذب را ايجاد كرد و خبرگزاريهاي معتبر جهان و شخصيتهاي حقوق بشري را به اشتباه انداخت.

شكي نيست كه آزادي امثال سكينه آشتياني هر كسي را خوشحال مي كند، ولي آزادي ناگهاني يك محكوم به اعدام عقل پذير نيست و با شيوه خونريز اين حكومت اصلا" قابل هضم نيست. آنها براي اعدام قريب الوقوع اين زن ستمديده، ترتيب ساختن يك برنامه اعترافي ديگر را براي مخاطبان خارجي داده اند تا بتوانند افكار عمومي جهاني را تا حدي آماده اعدامش كنند!

اما بمب خبري آزادي ناگهاني(!) سكينه آشتياني و سجاد و وكيل شان، توانست براي يكي دو روز يك چيزهايي را از دايره توجه مردم دور كند. مثلا" مسئله ملي سمّي بودن هواي تهران و كشته شدن چند هزار نفري كه آمارش سهوا" از سوي يك مقام وزارت بهداشت فاش شد، چيزي بود كه زير سايه خبر آزادي سكينه از يادها رفت. آلودگي بنزين توليد داخل زير سايه خبرهاي حاشيه اي گم شد. اين خبرهاي حاشيه اي همچنين ما را از فاجعه آتش سوزي گسترده جنگلهاي گلستان غافل كرد تا ندانيم دولت «توانمند!»در اطفاي حريق عملا" شكست خورده و قادر به مهار آتش نيست. دستگيريهاي گسترده دانشجويان فعال در 16 آذر، قبل و بعد از اين روز بزرگ، حضور اميدبخش دانشجويان در مراسم روز دانشجو، بدرفتاري مأموران با زندانيان سياسي و بالاخره اعدام دسته جمعي 17 نفر ديگر در زندان وكيل آباد مشهد، و ... از ديگر خبرهايي بود كه با اين بمب خبري از آنها غفلت شد. به علاوه مذاكرات مخفيانه گروه 5+1 با مقامات ايران درباره مسائل اتمي كه در سكوت و بي توجهي مردم ظاهرا" در حال انجام است. هفته قبل سعيد جليلي خواهان «كم كردن فشارها براي شروع مذاكرات» شده بود.

جمهوري اسلامي با لشگر سايبري خود، در محيط اينترنت تلاش بسياري مي كند تا جنگهاي رواني و اخبار و شايعات گمراه كننده به راه بيندازد. اين شايعات عمدتا" اجتماعي و گاهي هم سياسي هستند. زيرا كذب بودن شايعات سياسي زودتر از شايعات اجتماعي معلوم مي شود. ولي برخي شايعات اجتماعي، مي تواند موج بزرگتري در جامعه ايجاد كند و مدت بيشتري اذهان مردم زيادي را درگير خود نگه دارد. كافي است به شايعاتي توجه كنيم كه ظرف همين ماههاي اخير در اينترنت پخش كردند و بعد از طوفان خبري چند روزه تكذيب شدند: خبرهايي مثل خبردرگذشت اكبر عبدي/ بازيگرسينما، مرگ شمائي زاده/ خواننده، فوت جميله/ رقصنده سينما، برگشتن چند خواننده به ايران، سفر مخفيانه موسوي و كروبي به شمال!، دستگيري يك اختلاس گر دولتي با ارقام نجومي!، دعواهاي لفظي و ايذايي اصولگرايان با همديگر، مربيگري ديه گو مارادونا در تيم ملي فوتبال ايران، اخراج فردوسي پور از برنامه نود!، سرطان خون و يا فوت آيت الله خامنه اي! و...

ما مي توانيم خبرها را با تحقيق بخوانيم و يا مي توانيم مطابق نقشه اي كه طراحان اين بازيهاي رواني دارند، «بازي» بخوريم. مي توانيم بدون تحقيق، خوشحال يا ناراحت بشويم و بعد بفهميم اساسا" «سر كار» بوده ايم! ما با حكومتي سروكار داريم كه خيلي از شيوه هايش شبيه گنگسترها و خيلي از شخصيت هايش به نوعي يك پا آرسن لوپن هستند. آنها خوب آموخته اند چطور ذهن ما را منحرف كنند و به چپاول خود ادامه بدهند. چيزي كه بايد در اين مواقع خوب ياد گرفته باشيم اين است كه وقتي در اين طرف شهر يك «بمب صوتي» منفجر مي شود، ترديد نبايد بكنيم كه در آن طرف شهر يك عده دزد دارند يك بانك يا موزه بزرگ را خالي مي كنند و يا دولت توانمند(!) دارد يك گند بزرگ ديگرش را مخفي مي كند. بايد مسلط تر و هوشيارتر باشيم.