به احمدی نژاد در آستانه سال نو

سلام!

آقای رئيس جمهور! چهره خندان شما به هنگام تقديم لايحه بودجه سال آينده به رئيس مجلس و تلاشتان برای "خودمانی" بودن با نمايندگان مجلس و بذله گويی تان در باب اينکه اگربودجه را تحويل ندهيد شب عيد به خانه راهتان نمی دهند، باز هم مرا به ياد تمام تصويرهای مطبوعاتی شما در اين چند سال گذشته انداخت که چقدر در رسانه های مختلف داخلی و بين المللی در مورد تان نوشتند و چهره های مختلفی از شما را منتشر کردند. و چقدر اختلاف بوده و هست ميان آنچه که اتفاق می افتد و آنچه که چهره خندان شما سعی در القاء شان دارد. اين ناهمخوانی ها و اين وارونه نمايی ها اما شما را به يکی از خبر سازترين رئيس جمهورهای دنيا تبديل کرده و نام شما نيز اکنون در کنار نام آورترين سياستمداران و دولتمداران دنيا قرار دارد. از رسانه های وطنی که بگذريم، که بر حسب وظيفه و يا اجبار هر روز از شما می نويسند، روزی نمی گذرد که رسانه های بين المللی نيز از شما نامی نبرند.

آقای رئيس جمهور! شما نام ايران را دوباره در سرلوحه واقعه نگاریهای جهان قرار داده ايد و چشمان تيزبين شهروندان دهکده جهانی به سوی شماست که چه وقت آنان را با مشتهای گرده کرده تان مورد خطاب قرار میدهيد. آنها فکر می کنند که بد خلقی و تند خويی نسبت مناسبی برای شما نيست. شمايی که در کنار نام آورترين رهبران دنيا قرار داريد. آنها رفتارهای دوگانه شما را يک مصيبت برای مردم ايران و يک دردسر برای مردم جهان می دانند. آنها دو نوع شخصيت در عالم سياست می شناسند. دو نوع دولتمدار و دو نوع رئيس جمهور. يک دسته از آنها، رهبرانی بوده و يا هنوز هم هستند که برای رفاه، امنيت، آسايش و آزادی مردمشان تلاش فراوان کرده اند. آنها برای از ميان بردن تخاصمات بين المللی پيشنهادها و ابتکارهای کارسازی را ارائه کرده و در اين راه قدمهای بزرگی برداشته اند و بهمين خاطر نه تنها محبوب مردمان کشور خود هستند بلکه در ديگر کشورها نيز بخاطر خدماتی که به جامعه بشری می کنند، مورد احترامند.

دسته ديگری از اين رهبران اما که خيلی هم نامشان آوازه دارد، پرونده مثبتی ندارند و بخاطر اعمال منفی شان شهره شده اند، يکی از آنها همين سرهنگ قزافی است.

آقای رئيس جمهور، شما در کنار دسته اول قرار نداريد و من از اين بابت، برای خودم، برای مردم کشورم، بخاطر حاکمانی که دارند فرای قانون بر ما حکومت می کنند، متأسفم. يادتان نرود که قرار بود شما مجری قانون و حافظ جان و مال و امنيت مردم باشيد، که نيستيد.

آقای رئيس جمهور! در کشور مشترک همه ما ايرانی ها، پادشاهان، رهبران و سياستمداران نام آوری داشته و داريم. دسته ايی از آنها مثل کورش و داريوش، بابک خرمدين، امير کبير، ستارخان، باقرخان، رضاشاه، مصدق، و همين رئيس جمهور قبل از شما آقای خاتمی، به خاطر قدم های نيک و بزرگی که برای بهبود اوضاع کشور و معرفی چهره انسانی از ايرانيان به جهان، برداشته اند، نامشان به نيکی در تاريخ ثبت شده و محبوب مردمند، اما دسته ديگری از رهبران و سياستمداران داشته و داريم که مردم کشورمان سالهای سال و نسل در نسل نام آنها را نيز بخاطر خواهند آورد، از آنجا که مايه سرافکندگی شان بوده اند.

آقای رئيس جمهور! شما در زمره دسته اول از رهبران و سياستمداران کشورم نيستيد و من از اين بابت برای خودم، برای مردم کشورم و بخاطر حاکمانی که دارند در فرای قانون برما حکومت می کنند، متاسفم. و يادتان نرود که قرار بود شما مجری قانون و حافظ جان و مال و امنيت مردم باشيد، که نيستيد. و اين طور که وقايع شهادت می دهند سرنوشت رياست جمهوری شما آنچنان رقم خواهد خورد که برای هميشه در دسته دوم از چهره ها و رهبران سياسی باقی خواهيد ماند.

در اين چند روز باقی مانده از سال، و در اين روزهای آخر زمستان، آمدن سال نو را با اکراه به شما و هيئت دولت بی کفايتتان، واما با اشتياق فراوان به هم ميهنانم، آنان که قلب بزرگی دارند و با اميدهای سبز به استقبال بهار می روند تا آينده را بسازند، تبريک می گويم.

حجت نارنجی 5 روز مانده به آغاز سال نو 1390