یورش گارد زندان به بندهای سیاسی در زاهدان

 فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران گزارش داد طی روزهای گذشته یورشهای متعددی به بندهای ۱، ۴، ۵، ۶، ۷ و ۸   زندان مرکزی زاهدان توسط گارد زندان صورت گرفته است . این یورشها صبح شروع می شود و تا ظهر ادامه می یابد زندانیان سیاسی و عادی بی دفاع را با توهین و برخوردهای غیر انسانی و ضرب و شتم به حیاط زندان منتقل می کنند و زندانیان که ساعتها زیر تابش شدید نور آفتاب قرار دارند از نوشیدن آب و خوردن داروهایشان و همچنین از امکان استفاده از سرویسهای بهداشتی  محروم می باشند .

همزمان که زندانیان در محوطه زندان می باشند به سلولهای آنها یورش می برند و تحت عنوان بازرسی تمامی وسایل شخصی آنها را به درون کریدور زندان پرتاب می کنند وبعضی از وسایل شخصی آنها را با خود می بردند . به عنوان مثال زندانیانی که بیش از ۲ پتو دارند، پتوها از آنها گرفته و ضبط می شود. زندانیانی که بیش از ۲ دست لباس داشته باشند توسط گارد زندان ضبط می شود. لیوانهای چای که با هزینه های زیاد از فروشگاه زندانی توسط زندانیان خریداری شده است را ضبط و با خود می برند.

این یورشها با حضور و فرماندهی  خسروی رئیس زندان، غلامی رئیس اطلاعات زندان و خلیلی معاون اطلاعات زندان با بیش از ۷۰ تن از پاسداران  صورت  گرفت .این ۳ جنایتکار علیه بشریت در اذیت و آزار ، شکنجه و اجرای حکم ضد بشری اعدام زندانیان مسقیما دخالت دارند .

از طرفی دیگر اخیرا محدودیتهای شدیدی علیه زندانیان سیاسی و عادی برای ملاقات با خانواده هایشان ایجاد کرده اند. زندانیان سیاسی مدتی است که از ملاقات با خانواده هایشان تقریبا محروم شده اند. به آنها گفته می شود که شما زندانیان گروهکی هستید و چونکه سربازان ما در دست جندالله اسیر هستند شما باید تاوان آن را بدهید و حق حیات هم ندارید چه برسد به ملاقات، باید خدا را شکر کنید که تا به حال زنده مانده اید. این اعمال ضدبشری و غیر انسانی توسط آخوندی به نام جهانگیری و معاونش به نام سیامک میر صورت می گیرد. آخوند جنایتکار علیه بشریت جهانگیری مسئول فرهنگی زندان می باشد و این فرد تعیین می کند که چه کسی باید به ملاقات برود یا نه.

علاوه بر تقریبا قطع ملاقات زندانیان سیاسی با خانواده هایشان همچنین فروشگاه زندان از آوردن کارت تلفن خوداری می کند و زندانیان حتی قادر به تماس تلفنی با خانواده هایشان نیستند.

خانواده های زندانیان نیازهای بهداشتی و موارد دیگر عزیزان زندانی خود را با هزینه های زیاد تامین و به واحد ملاقات زندان می آورند اما آنها از تحویل گرفتن این موارد خوداری می کنند و مانع می شوند که نیازهای اولیه آنها از طریق خانواده هایشان تامین شود.