حملهء هوایی اسرائیل به تأسیساتِ اتمی ایران؟

حملهء هواپیماهای جنگی کشور اسرائیل به تاسیساتِ اتمی ایران، یکی از گزارشهای [ما قبل آخر] برنامهء بخش خبر گزاری خارجی [Auslandsjournal] روز چهارشنبه [02.07.2008] میلادی، شبکیهء تلویزیونی 2 آلمان [ZDF] که معمولأ ساعت 9 و چهل و پنج دقیقه شب به وقت اروپای مرکزی و در هفته یکبار بخش میشود بود.

 گویندهء این گزارش که خود رئیس این بخش از برنامه های این شبکیّه میباشد، با استناد به تحرّکاتِ نظامی و فضای حاکم بر افکار عمومی کشور اسرائیل بر این نظر هست که روابط بین ایران و اسرائیل به مرحلهء حملهء هوایی جدی اسرائیل به تمام و یا بخشی از تأسیسات اتمی ایران نزدیک شده است و سؤال کنونی دیگر این نیست که آیا حمله ای صورت خواهد گرفت یا نه ؟ ، بلکه سؤال این هست که این حمله تا چه زمانِ دیگر و یا کی، و چگونه انجام خواهد گرفت ؟ !.

 در مصاحبه های دیداری و شنیداری صورت گرفته بوسیلهء خبرگزار تلویزیونی این شبکیّه در کشور اسرائیل با کارشناسان سیاسی، نظامی، اطلاعاتی، انستیتوت معتبر در اسرائیل، با الیته های نیروی هوایی این کشور ، حکایت از عزم راسخ کشور اسرائیل با پشتیبانی آمریکا برای عملی کردنِ این حملهء نظامی میباشد.

 یکی از این کارشناسان اظهار میدارد که تنها راه مقابله با برنامهء اتمي حاکمانِ ایران تنها روش نظامی آن باقی مانده است و ارتش اسرائیل آمادگی کامل برای انجام موفّق چنین مأموریّتهایی را دارد، مشکل فقط انتقال موادِ نفتی از تنگهء هرمز است که ایرانی ها کنترل آنرا در اختیار خود دارند که ممکن هست اختلالی در گردش آن بوجود آورند که این هم مشکل کشور اسرائیل نیست و مشکل جهان وابسته به نفتِ این مناطق میباشد.

 کارشناس دیگر از انستیتوتِ معتبر اسرائیل در سخنان خود بر بازگشت ناپذیر بودنِ این حمله تأکید دارد و در رابطه با واکنش کشورهای عربی با حمله به ایران میگوید که: آنها به ظاهر انتقادات شدیدی را خواهند کرد، امّا در باطن و در پُشتِ درهای بسته شادی کنان خواهند گفت که: [ خدا را شکر که اسرائیل کار آنرا تمام کرد].

به نظر این کارشناسان کشور اسرائیل چندان اهمیّتی هم به انتقادات کشورهای اروپایی در رابطه با این حمله نخواهند داد، برای آنها نظر آمریکا و همکاری این کشور مهّم خواهد بود.

 هدف اصلی و گام اوّل این حمله به تمام و یا بخشی از تأسیساتّ اتمی ایران این هست که پروسهء اتمی رژیم تهران حداقل برای چند سالی به تعویق افتد، تا شاید ملّتِ ایرانِ ناراضی تحت ستم دیکتاتوری این رژیم خود چرخهء تاریخ را در ایران عوض کنند.

 کار شناس دیگری در مورد توانایی و واکنش نیروی دفاعی ایران در برابر چنین حمله ای گفت که: ایرانی ها علی رغم سرو صداها یی که راه انداخته اند، قدرت دفاعی محدود در حجم دارا بودن راکت هایی هستند که در اختیار حزب الله بگذارند و یا دست به عملیّاتِ تروریستی اینجا و آنجا خواهند زد.

 در اواخر ماهِ گذشته [ژوئن] نیروی هوایی کشور اسرائیل با 100 هواپیمای جنگی و به تمرین چنین حمله ای اقدام کرده است، در ادامه خلبانانی که دورهء 36 ماهِ تخصصی و الیته ای خود برای دفاع از کشور اسرائیل را به پایان رسانده اند با مانورهایی [ سیاست نظامی رعب و وحشت آور ارتش اسرائیل]، جشن گرفتند.

 تصاویری از مانورهای نظامی هوایی، با محاسبات و مسیر نقشهء چگونگی این حمله که در پنتاگون آمریکا موردِ تحقیق قرار گرفته، عنوان خبری روزنامه های مشهور کشور اسرائیل بوده است.

گزارش کامل بصورت گفتاری و تصویر در لینکِ زیر:

www.zdf.de/ZDFmediathek/content/532552?inPopup=true

 عنوانِ کوتاهِ این گزارش بصورت نوشتاری در سایت شبکیهء تلویزیونی ZDF :

Gerüstet für den Ernstfall

Im Atomstreit zwischen Israel und dem Iran stehen die Zeichen auf Krieg. Israel und der Westen verdächtigen den Iran, unter dem Deckmantel eines zivilen Atomprogramms an Nuklearwaffen zu arbeiten - was die Regierung in Teheran zurückweist. Seit einiger Zeit wird vermehrt über einen Angriff Israels auf iranische Atomanlagen spekuliert. Nährboden für derartige Spekulationen gab das israelische Militär selbst, als es vor wenigen Wochen mit über 100 Flugzeugen einen Angriff auf iranische Atomanlagen übte. Das mit über 160.000 Soldaten größte Militär des Nahen Ostens präsentiert sich gerüstet für den Ernstfall

پایانِ گزارش.

 وظیفهء مبرم نه فقط ایرانیان اپوزیسیون، بلکه هر ایرانی که در کشورهای غربی و یا در کشورهای برخوردار از دمکراسی بسر میبرد این هست که حداقّل با استفاده از امکاناتی که دارند، با جمع آوری از اخبار و اطلاعات، مطلبی روشن و تصویری درست [ خوب یا بد] از آنچه پیرامون مسائل ایران میگذرد را به افکار عمومی درونِ کشور انتقال دهند، نه اینکه هر شکستِ رژیم را پیروزی و هر زانو زدنِ او را پیشدستی و توانمندی تلقی کنند.

 سرانِ رژیم جمهوری اسلامی در طول حیاتِ خود هر وقت شرایط را در مقابل خود جدی دیده است یا زانو زده است و یا جام زهری را نوشیده است، اکنون با توّجه به گزارشاتِ کاملأ جدی فوق از کشور اسرائیل، بحران و گرانی موادِ نفتی و انرژی در کنار فاکتورهای سیاسی بهم پیوستهء دیگر، بار دیگر شرایط برای حاکمان رژیم اسلامی جدی تر از هر زمان دیگر شده است.

 اینک سرنوشت رژیم اسلامی به دو گزینه وابسته شده است: 1- پذیرش بدونِ چون و چرای پیشنهادی 5 کشور صنعتی بعلاوهء کشور آلمان 2- یا گزینهء حمله به تأسیساتِ اتمی که خود آغاز جنگی تمام عیّار با هر عواقبی بر علیه ایران، و باعث هرج و مرج و آنارشیسم درون کشور خواهد بود. در واقع سرانِ رژیم با سیاست ورزی چندین سالهء خود اکنون کیش و مات شده است،

 تازه با پذیرش گزینهء اوّل، حاکمانِ رژیم باید جام زهر آگین تر از قبل را بنوشند و باید به شکستی واضح تن در دهند، خسارات پذیرش شکست با گزینهء 1 برای اکنون و آیندهء کشور ایران کمتر از صدماتِ دست آوردِ گزینهء دوّم یعنی جنگ نیست، زیرا رشد علمی و تکنولوژی کشوری را در زمان خاصّی برای مدّتی نامعلوم راکت و ساکت نگهمیدارد، که نتیجهء آن عقب ماندگی و ایستایی در هر زمینه ای را در پی، و استقلال ملّی کشور را در زیر نظارت و کنترل بودنِ بیگانگان زیر سئوال خواهد برد.

 دمکرات شدنِ آقای رفسنجانی، به تکاپو افتادن آقای ولایتی نشسته بر شانهء راست آقای خامنه ای، در روزنامه های خارجی برای معرفی و نمایش شخصیّت، کیاست و فراست اجتماعی و سیاسی آقای علی خامنه ای، ندای صلح و دوستی سر دادنِ چشم و گوش های رهبر انقلاب علی خامنه ای در سفارتخانه های خارج کشور از جمله نیویورک، دست دراز کردن نمایندگان مجلس بسوی غرب، بار دیگر به دامن وزیر امور خارجه و کشور آلمان افتادن برای نجاتِ خویش، شکستن همهء کاسه کوزه ها بر سر احمدی نژاد، نشانه از نقطهء قوّت و پیشدستی سران رژیم اسلامی نیست، بلکه بیانگر ناتوانی و زبونی آنها و یافتن خویش بر لبهء پرتگاه سقوط به تاریخ و در صدد راهِ نجات خویش اگر به قیمت نابودی ملّت و سرزمین ایران هم باشد.

 مسئول هر پیامدی ناخوشایندی که ملّت و کشور ایران را در بر گیرد، شخص خامنه ای، رفسنجانی، و محمّد خاتمی میباشد، احمدی نژاد در این میان هیچ کاره هست. اشتباهِ بزرگ او این هست که سخنگوی نظرات این 3 نفر شده است.

 راه برون رفت از چنین بحرانی فقط از دو راه قابل پیش بینی هست:

1- انحلال دستگاهِ ولایتِ فقیه، مجلس خبرگان، شورای مجتمع مصلحت نظام، شورای نگهبان، از صحنهء سیاسی بیرون رفتن، علی خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، و محمّد خاتمی با سپردنِ سرنوشتِ کشور بدستِ پارلمان و رئیس جمهور [ اگر از ملّتِ شریفِ اسرائیل رسمأ معذرت خواهی کند] و ملّتِ ایران میباشد، زیرا پاسخگوی مردم، پارلمان و رئیس جمهور انتخابی آنهاست، نه افراد و ارگانهای غیر انتخابی.

 2- برکناری کامل ساختار جمهوری اسلامی و برقراری یک حکومتِ دمکراتیک برابر و هماهنگ با روابط و ضوابطِ جهانِ امروز است که آنهم با یک انقلاب سراسری با وحدتِ ملّی میسّر میشود. در این میان راهِ سوّمی که بعضی از مفسران در جستجوی آن هستند برای برون رفت از این بلای آسمانی که حکومت اسلامی آورندهء آن هست وجود ندارد .

 طبق کدام قوانین بین المللی و برابر با کدام نوع از دمکراسی، ساختار حکومت و حاکمان رژیم اسلامی که در تمام زمانِ حاکمیّتِ دیکتاتوری خود سرنوشت کشور و ملّتی را بین زمین و آسمان و شرایط درونی و برونی کشوری را پیوسته در حالتِ جنگ نگه داشته و جز ناتوانی و عقب ماندگی درونی و منزوی و بد نام کردن ایران در عرصهء جهانی دست آوردِ دیگری نداشته و اکنون آنرا به نابودی میکشاند ، باید همچنان بر مسند قدرت سیاسی ایران تکیه زنند ؟.

بالاخره ملّتِ ایران هم کی از خواب بیدار خواهد شد که از خود بپرسند، دشمنی ایرانیان با یهودیان، با ملّتِ آمریکا، با اروپایی ها، و با سایر مردمانِ دیگر بر سر چیست ؟.

Nasser.karami@gmx.de

|ژولای|2008| میلادی|