تهران و تلاویو برنده تحولات خاورمیانه

 وقتی شیمون پرز می گوید که پیشرفتی حقیقی در مذاکرات میان فلسطینیان و اسرائیلی ها به وجود آمده باید فهمید که این پیشرفت 100 درصد به سود اسرائیل است نه فلسطینی ها. شاید فلسطینی ها هم سودی ببرند اما در برابر سودی که اسرائیل می برد آن قدر ناچیز است که می توان آن را نادیده گرفت. تحرکاتی که وزیر امور خارجه امریکا تلاش دارد در راستای احیای مذاکرات صلح پیش ببرد، بیش از آن که واقعی باشد توهم است و کمترین بویی از واقعیت ندارد. یعنی الگوهای اساطیری بسیار قابل باورتر و امکان پذیرتر از امکان از سرگیری مذاکرات صلح برای رسیدن به هدفی روشن که به سود همگان باشد، است. مذاکرات تنها ابزاری برای وقت تلف کردن است. تاریخ طولانی مذاکرات دلیلی بر این ادعا است. از سرگیری مذاکرات مشروط به توقف شهرک سازی ها به خصوص در مکان های مقدس در مناطق فلسطینی شده است، اما آیا این شرایط محقق شده است؟

پیشرفت حقیقی ای که پرز این بار از آن صحبت می کند، از دل تلاش های اسرائیل می آید برای این که اعراب از صحرای نقب خارج شوند! قبول «عربی» برای از سرگیری مذاکرات در این وانفسای تحولات جهان عرب و قیل و قال ها و آشوب های آن در حقیقت هدیه ای است برای اسرائیل، هیچ چیزی از آن بیرون نمی آید جز این که اسرائیل وجهه خود را در برابر ویترین جهانی بهبود ببخشد و در میان دیکتاتوری های موجود در جهان عرب ادعای دموکراسی کند. در حالی که هیچ کس نمی آید از نژادپرستی و پاک سازی های نژادی و تبعیض های مکرر آن تحقیق کند و به کند و کاو آنها بنشیند. گویی که مجامع حقوق بشری که همه جا در هر لحظه ای آماده افشاگری زیر پا گذاشتن حقوق شهروندان در کشورهای مختلف به ویژه کشورهای اسلامی هستند در اسرائیل اتفاقی نمی افتد که بخواهند آن را برای جهانیان روشن کنند.

پرز یا «دوست عزیز»ی که رئیس جمهوری برکنار شده مصر از او توصیف کرد، از نظریه پردازان و صحنه گردانان سیاسی اسرائیل است، خبیث تر از همه آنها است و کسی است که در دوره ای رهبران سیاسی عرب را زیر بغل خود گرفت و بر سر آنها کوبید، چنین کسی اکنون نمی تواند صحبت از پیشرفت حقیقی کند.

در میان این توجه بزرگ به سفر کری، نمی توان حقیقتی را که در پشت این سفر پنهان شده است را نیز مخفی کرد، حقیقتی که به خبر اظهارات هوشیار زیباری، وزیر امور خارجه عراق که هم زمان با سفر کری به منطقه ایراد شد، باز می گردد. وزیر امور خارجه عراق گفت که عراق نمی تواند مانع از رسیدن سلاح های ایرانی به سوریه شود، زیباری می گوید که عراق ابزارهای لازم برای جلوگیری از این انتقال سلاح را در اختیار ندارد و از جامعه جهانی یا غربی می خواهد که اگر نگران انتقال این سلاح ها است خود اقدامی برای توقف این سلاح ها انجام دهد. دعوتی صریح از جامعه جهانی برای ممانعت از رسیدن سلاح های ایرانی از طریق آسمان عراق به سوریه. اظهارات زیباری چندان مورد توجه رسانه های بین المللی قرار نگرفت، حتی شورای امنیت هم به آن توجه نکرد. چرا که سیاستمداران عرب اکنون مشغول تحرکات کری هستند و تلاش شان را بر روی سفر او متمرکز کرده اند. در چنین فضایی چه اهمیتی دارد که در سوریه چه می گذرد و چه کسی با چه کسی می جنگد. حتی وقتی که ایران پیشنهاد آتش بس در ماه مبارک رمضان را در سوریه داد، کسی به آن توجه نکرد چون دیگر برایشان مهم نیست که در سوریه چه تعداد آدم کشته می شود. به قول یکی از رهبران عرب قضیه سوریه دیگر بیش از اندازه کش دار شده است، بهتر است به فکر مساله ای دیگر باشیم.

می توان گفت کسی که بیشترین سود را از تحولات منطقه عربی می برد یکی اسرائیل است که به واسطه آن می تواند سرپوشی بر مشکلات داخلی اش بگذارد و ژست های دموکراسی طلبانه در برابر جامعه غربی و دنیای رسانه ای آنها بگیرد، دیگری ایران است که می تواند ساده تر در زیر این فضای ملتهب به متحد دیرینه خود کمک کند و برای خروجش از بحرانی که بیش از دو سال است دامنگیر آن شده، یاری رساند.

منبع: الحیات/تحریریه دیپلماسی ایرانی/ 11