هدف این است که دوره بین 1915-1923 {دوران جنگ آزادی بخش ملی ترکیه} به عنوان "دوره نسل کشی" اعلام شود. بدینوسیله، پایه های {تاسیس جمهوری} ترکیه "نامشروع" خواهد بود. بایدن همچنین می گوید که هدف آنها "جلوگیری از تکرار آن است. به عبارت دیگر، "ترکیه نسل کش" نباید دست به نسل کشی های جدید بزند. بسیار معنی دار! زیرا واژه "نسل کشی کردها" از دیرباز در غرب درباره مبارزه ترکیه با پ.ک.ک به کار رفته است.
پس از استفاده جو بایدن از اصطلاح "نسل کشی" در مورد حوادث سال 1915، هزاران واکنش درست یا نادرست بیان شد.
تنها گفتمان واقعی
در واقع، تنها یک حقیقت وجود دارد. مفهوم نسل کشی یک تعریف جرم بوده که در حیطه حقوق کیفری بین المللی قرار می گیرد. بنابراین، فقط دادگاه های صلاحیت دار می توانند تصمیم بگیرند که آیا یک عمل نسل کشی است یا خیر. دوغو پرینچک، رهبر حزب وطن، سال هاست که تقریباً یک تنه از این تز دفاع می کند. حکم پرونده پرینچک - سوئیس در " دادگاه حقوق بشر اروپا" ( ECHR )، نیز به این موضوع اشاره می کرد.
در نهایت استفان دوجاریک دلاریویر، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش، در پاسخ به سوال خبرنگاران که از او پرسیدند: بایدن در حال آماده شدن برای به رسمیت شناختن وقایع 1915 به عنوان نسل کشی است. "موضع دبیرکل سازمان ملل متحد در این مورد چیست؟" پاسخ داد: تنها دادگاه های صلاحیت دار می توانند در این مورد تصمیم گیری کنند. این پاسخ. یک تحول انقلابی است.
ادعای نسل کشی یک ادعای حقوقی است. مستندات ما عبارتند از:
حکم پرونده پرینچک-سوئیس دایره دوم دادگاه حقوق بشر اروپا (2013)
حکم دایره بزرگ دادگاه حقوق بشر اروپا در پرونده پرینچک - دولت سوئیس (2015)
حکم دادگاه حقوق بشر اروپا درباره پرونده علی مرجان، ادهم کایالی، حسن کماهلی، و دولت سویس (2017)
کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی (1948)
تصمیم دیوان بین المللی دادگستری در پرونده کرواسی- صربستان (2015)
حکم دادگاه حقوق بشر اروپا در باره پرونده M'bla M'bla - و دولت فرانسه (5015)
حکم شورای قانون اساسی فرانسه، در مورد Vincent R. (2016)
رویه قضایی که با پرونده پرینچک و دولت سوئیس و تصمیمات متعاقب آن شکل گرفت، به بحث "نسل کشی" پایان داد.
به طور خلاصه،
وقایع 1915 و هولوکاست مقوله های متفاوتی هستند.
هیچ حکم دادگاهی در مورد نسل کشی بودن وقایع 1915 وجود ندارد. اگر تصمیم دادگاه صلاحیت دار وجود نداشته باشد، نسل کشی وجود ندارد.
برای دوره قبل از سال 1948 نمی توان حکم نسل کشی صادر کرد. زیرا در آن زمان چنین جرمی تعریف نشده بود. جرم و مجازات بدون قانون موضوعیت ندارد.
این بدان معناست که بحث در مورد نسل کشی که خود یک مفهوم حقوقی است، از زمان حکم دایره بزرگ در سال 2015 برای همیشه بسته شده است. آنچه در سال 1915 اتفاق افتاد، می تواند از هر جنبه قابل بحث باشد. آنچه برای ما "جنگ میهنی" است، ممکن است برای دیگری "درد و رنج " باشد. آزادی بیان و اندیشه در مورد جنبه های مختلف این دوره وجود دارد. اما نمی توان آن را "نسل کشی" نامید. (صدور حکم در این مورد، فقط و فقط در حیطه وظایف دادگاه صلاحیتدار میباشد. - مترجم)
با وجود اینکه ترکیه، این موضوع را در حیطه حقوقی که زمینه اصلی است، به طور کامل حل کرده است، اما عادات قدیمی کنار گذاشته نشده اند. متاسفانه مبارزه با دروغ نسل کشی نه از مواضع جدید به دست آمده، بلکه از مواضع دفاعی قدیمی صورت می گیرد. به ویژه دیپلمات های بازنشسته، نظامیان و برخی دانشگاهیان این اشتباه را ادامه می دهند. دولت و اپوزیسیون وضعیت جدیدی را که پس از سال 2015 رخ داد، نمی بینند. این عده اسیر حفظیات قدیمی خود بوده و در دوران ما قبل 2015 منجمد شده اند. امری باور نکردنی! ما این اشتباهات حفظی را تحت عناوین مختلف دسته بندی کرده ایم:
1 – "به عهده مورخین بگذاریم."
در راس رایج ترین اشتباهات است. در حالیکه این موضوع از نظر حقوقی حل شده است، این گفتمان باعث طولانی و در عین حال لاینحل شدن موضوع می شود.
می گویند همه باید آرشیو خود را باز کنند و بگذارند مورخان مستقل بررسی کنند. تقریباً تمام آرشیوها قبلاً منتشر شده اند. همچنین این مورخان مستقل چه کسانی هستند؟ آیا مورخان آن را بررسی خواهند کرد و به آن حکم "نسل کشی" خواهند داد؟ ما تکرار میکنیم. نسل کشی تعریفی از جرم است. مثل قتل. آیا مورخان، رؤسای دادگاه های مجازات کیفری هستند؟
خیر ادعای نسل کشی موضوعی است که دادگاه ها باید تصمیم بگیرند، نه مورخان. بدون حکم دادگاه، نسل کشی وجود ندارد و تشکیل دادگاه جدید هم ممکن نیست.
2 – " کار لابی ارمنی است."
این ادعا، دانسته یا ندانسته، عصاره طرفداری کردن از آمریکا در این مورد است.
اگر لابی ارمنی نبود اصلا آمریکا با ما دشمنی می کرد؟ در واقع، این خود ایالات متحده نیست که به پ ک ک اسلحه می دهد، بلکه لابی پ ک ک است. اشغال عراق کار لابی تسلیحاتی بود. لابی یونانی بود که کشتی های جنگی آمریکا را به دریای اژه آورد. لابی سازمان ترور فتح الله گولن بود که کودتای آمریکایی 15 جولای {2016} را سازماندهی کرد... همه آنها با سیاست داخلی آمریکا مرتبط هستند! اتفاقی که افتاد برای به دست آوردن آرای ارامنه کالیفرنیا بود.. اگر لابی ما هم قوی بود اوضاع عوض می شد.
موارد فوق راهی آسان برای پنهان کردن ماهیت امپریالیستی ایالات متحده و انداختن گناهان آمریکا به گردن ارامنه است. بدین ترتیب، خشم در ترکیه متوجه ارامنه خواهد شد، نه امپریالیسم آمریکا.
خیر. اظهارات بایدن کار لابی ارمنستان نیست. بخشی از تجاوزات آمریکا به ترکیه است. یک نوع شیپور حمله.
3 – " نسل کش های واقعی ارامنه هستند"
اشتباهی رایجی که ظاهرا به نفع ما بوده و معمولا با نیت خوب انجام می شود.
گفته می شود که ارامنه قبل از سال 1915 علیه ترک ها نسل کشی کردند. این تز دست ما را در مبارزه بر علیه ادعای نسل کشی ضعیف می کند. زیرا هیچ حکم دادگاهی صلاحیت دار که قتل عام های ارامنه علیه ترک ها را "نسل کشی" توصیف کرده باشد، وجود ندارد. رعایت قوانین بین المللی در مورد موضوع "نسل کشی" به نفع ماست.
ادعا های هیجانی ورای تعریف حقوقی نسل کشی ممکن است موجب نوازش احساسات ناسیونالیستی شود، اما مضّر می باشند.
تفسیر صحیح تاریخی از دوره قبل و بعد از 1915 کشتار متقابل است، نه نسل کشی.
4 – " آمریکا و غرب خود را در آئینه ببینند."
ماهیت جنایتکارانه آمریکا و کشورهای غربی بسیار واضح است. از نابودی سرخپوستان آمریکا تا جنایات در عراق.
اما اشکالات حقوقی که در بند های قبلی به آن اشاره کردیم برای این بند نیز صادق است. نسل کشی نامیدن آنها مانند شکار شدن موقع شکار رفتن است.
5 – "وزارت امور خارجه ترکیه عاجز است، ما لابی نداریم."
این عنوان جایی است که دیگر حرفی برای گفتن نمی ماند. این گفتمان، که مورد علاقه اپوزیسیون است، بر این أساس استوار می باشد که ترکیه در گذشته در آمریکا فعال بود و به رئیس‌جمهورهای آمریکا فرصت "نسل کشی" گفتن نمی داد. " اکنون روابط خارجی ما آنقدر بد است که در ایالات متحده تنها مانده ایم واین بلا ها بر سرمان می آید."
واقعیت این است که، ترکیه از سال 2013 به طور سیستماتیک در حال جدا شدن از ایالات متحده می باشد. ایالات متحده با روش هایی مانند 17 تا 25 دسامبر، 15 جولای و تسلیح پ.ک.ک سعی کرد به این امر پاسخ دهد. از سوی دیگر ترکیه به کشورهایی مانند روسیه، ایران و چین نزدیکتر شده است. بایدن اکنون در تلاش است تا به خیال خود ترکیه را که در تلاش است سیاست خارجی مستقلی را دنبال کند، به شیوه خود مجازات کند. مطمئن باشید که اگر ترکیه اس-400 را رها می کرد، اعضای "سازمان ترور فتح الله گولن" را از زندان‌ها آزاد می کرد، دوباره با پ‌ک‌ک آشتی می کرد و مانند گذشته به پایگاه آمریکا تبدیل می شد، بایدن دیگر "نسل‌کشی" نمی‌گفت. تصمیم با ماست: آیا مستقل خواهیم بود یا مستعمره؟ این که اپوزیسیون در هر شرایطی ترکیه را مقصر می بیند و نه آمریکا را قطعا نمی تواند تصادفی باشد.
6 – " در شان روابط دو متحد نیست."
گفتمانی باور نکردنی است. حتی اگر تنها 10 سال گذشته، از کل دوره 76 ساله آمریکایی بودن را ارزیابی کنیم، به راحتی می توانیم ببینیم که به هر حال هیچ متحدی در آنجا وجود ندارد. اگر هر کشور دیگری نیمی از کاری را که آمریکا علیه ترکیه انجام داده، انجام می داد، بلافاصله آن را دشمن اعلام می کردیم. گفتمان " در شان روابط دو متحد نیست."
رسوبات 76 سال انقیاد آمریکاست.
7 – " مسئول نسل کشی، عثمانی و جمعیت اتحاد و ترقی است، نه جمهوری ترکیه"
گفتمان مفیدی که برای جذب برخی کمالیست های ساده لوح مطرح شده است. صاحبان این گفتمان چیزی نمانده که از بایدن تشکر کنند. بنظر آنها، بایدن با استفاده از کلمه قسطنطنیه به جای استانبول، مسئولیت نسل کشی را به عهده دوره عثمانی و مسئولیت تصمیم اخراج ارامنه را متوجه جمعیت اتحاد و ترقی دانسته است. بدینترتیب ترجیح داده است که جمهری ترکیه را متهم نکند. و این شایسته قدردانی است!
با این حال، ایدئولوگ های ادعای نسل کشی، آگاهانه تاریخ نسل کشی را 23-1915 نشان می دهند. به عبارت دیگر، دوره مبارزه ملی ما در واقع تاریخ نسل کشی است. نسل کشی قلمداد کردن تبعید ارمنی ها با اهداف آنان سازگار است. اگر تبعید 1915 اتفاق نمی افتاد، حتی برگزاری کنگره ارزروم و سیواس در 1919 ممکن نمی شد. توانایی ما در اختصاص تمام توان و توجه خود به جبهه غرب در جنگ استقلال، نتیجه تصمیم 1915 حکومت جمعیت اتحاد و ترقی تحت رهبری طلعت پاشای قهرمان است.
8 - " آمریکا دخالت نکند، ما با درد مشترک خود مواجه می شویم".
این گفتمان خجالتی برخی گروه های جدایی طلب و لیبرال در ترکیه است. از آنجایی که دخالت آمریکا ملت ترکیه را متحد می کند، این راه را توصیه می کنند. آنها نمی توانند بگویند "نسل کشی" اما می گویند "نامش هر چه باشد". هدف این است که در هر حال 1915 را باید نفرین کرد. هدف دشمنی کردن با جمعیت اتحاد و ترقی و جمهوری ترکیه تحت هر شرایطی است، لذا ترکیه باید عذرخواهی کند. نه برادر 1915 دفاع از میهن ترکیه است.
9 - " ادعای ارمنی هاست"
یکی از دلایل پیروزی در دادگاه حقئق بشر اروپا این است که دوغو پرینچک به جای "ادعاهای ارمنی" از عبارت "دروغ امپریالیستی" استفاده کرد. بنابراین عناصر جرم نفرت شکل نگرفتند. حقیقت ماجرا هم همین است. هدف ما ارامنه ، که بخشی از ملت ما می باشند، نبوده، بلکه امپریالیست هایی هستند که از سال 1916 این دروغ را تولید، و در هر فرصتی از "معاهده سئور"{Treaty of Sevres } شروع به استفاده از آن علیه ترکیه کرده اند، می باشد.
10- " دادگاه حقوق بشر اروپا- نمی گوید نسل کشی وجود ندارد. "
محافلی به دنبال اعتبار زدائی از پرونده پرینچک - سوئیس بوده، و متاسفانه برخی از دیپلمات های سابق ما نیز، مدافع این ادعا هستند. به اعتقاد آنها این حکم فقط یک تصمیم در مورد حق آزادی بیان است. به این صورت که پرینچک که در سوئیس به دلیل گفتن "دروغ نسل کشی ارامنه یک دروغ امپریالیستی است" محکوم شده بود به دادگاه حقوق بشر اروپا مراجعه کرده و دادگاه این عمل پرینچک را در حیطه آزادی بیان ارزیابی کرده است.
اما نکته اینجاست: همان دادگاه حقوق بشر اروپا، همیشه درخواست افرادی که به دلیل انکار هولوکاست مجازات شده اند را، رد می کند. به این دلیل که در این مورد حکم دادگاه نظامی نورنبرگ وجود دارد. اما، وقتی صحبت از وقایع 1915 می شود، مانند نمونه های پرینچک و علی مرجان/ ادهم کایالی/ حسن کماهلی، همان دادگاه در جهت مخالف تصمیم می گیرد. زیرا در این مورد برخلاف نسل کشی یهودیان، هیچ تصمیم دادگاهی که حکم به وقوع "نسل کشی ارامنه" داده باشد، وجود ندارد! علاوه بر این، این دقیقاً همان چیزی است که دادگاه حقوق بشر اروپا در تصمیم خود درباره آن صحبت می کند.
سه شنبه 27 آوریل 2021
لینک اصل مقاله:
https://www.aydinlik.com.tr/koseyazisi/soykirim-yalaniyla-mucadelede-10…
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید