. زمینه های جمهوری خواهی و مخالفت اکثر جوانان با شاه را می توان در متون کتاب های درسی قبل از انقلاب جستجو کرد. چه کتاب های درسی و دیگر کتابهای تاریخی که قبل از انقلاب ۵۷ دوران قاجار را تشریح می کردند همواره تلاش می ورزیدند تا دوران سیاه قاجار را بخاطر شاهان بی کفایت قاجار جلوه دهند که در این رهگذر رضایت دستگاه حکومتی محمدرضا شاه پهلوی را در ضدیت با خاندان قاجار جلب می کردند اما شاه هرگز نمی توانست تصور نماید که ضدیت با شاهان قاجار روزی به مخالفت جوانان با شاه پهلوی نیز تبدیل خواهد شد.برای مثال علی شریعتی که از او بعنوان معلم انقلاب اسلامی ۵۷ یاد می گردد در یکی از کتاب هایش نوشته
" در زیر قراردادهای استعماری در طول تاریخ امضای کدام روحانی دیده میشود "
آنموقع یک نفر نبود از آقای شریعتی بپرسد مگر روحانیون در مصدر حکومت بودند که زیر قرار دادها امضا بگذارند؟!؟
حالا خوب است که آقای شریعتی از قبر برخیزد و امضای روحانیت را که در مصدر حکومت قرار دارند را مشاهده کند که چگونه ایران چپاول شده را از هر طرف بر باد داده اند.
در کتاب های درسی قبل از انقلاب همواره بر " بی کفایتی شاهان قاجار تاکید می کردند و هیچگاه به دخالت روحانیون در مخالفت با پیشرفت و ترقی ،ذره ای اشاره نمی کردند. بی کفایتی شاهان قاجار در سایه تسلط روحانیون بر دربار و شاهان تکمیل شده بود و کتاب های درسی که زیر نظر محمد جواد باهنر ها و حسینعلی بهشتی ها و دیگر افراد اسلام گرا و آخوند زده تدوین و منتشر می شد هیچ اشاره ای نمی کردند و بهمین خاطر روحانیت برای جوانان و افرادی مانند خسرو گلسرخی بعنوان قهرمانان ملی و رهبران مبارز تبدیل شده بودند. فتوای جنگهای ایران و روسیه را روحانیون صادر کرده بودند نه شاه قاجار که کتابهای تاریخی بدان وقعی نمی گذاشتند و همه اینها پس از انقلاب ۵۷ روشن و آشکار شد که روحانیت تا چه اندازه ای در عقب ماندگی عصر قاجار سهیم بود!؟
عباس میرزا بعنوان ولیعهد در کنار صدر اعظم با هوش و ترقی خواه ، قائم مقام فراهانی همواره در اندیشه تجدد و ترقی خواهی ایران بود اما روحانیون با هرگونه تجدد خواهی که از اروپا سرمشق گرفته می شد مخالفت می ورزیدند که کتابهای درسی قبل از انقلاب هیچ اشاره ای به مانع تراشی های دائمی روحانیون تاکید نمی کردند و فقط شاهان قاجار را مانع ترقی و پیشرفت ایران جلوه می‌دادند که زمينه ضدیت با شاه پهلوی را نیز در روحیات جوانان پرشور و تشنه ترقی خواه دامن می زدند. کتابهای درسی قبل از انقلاب همواره تلاش می ورزیدند تا روحانیون را در کنار ملت و مخالف شاهان قاجار جلوه دهند.این در حالی بود که شاهان قاجار بدون اجازه روحانیون هیچگاه امکان تصمیم گیری نداشتند و شاهان قاجار هموراه مشروعيت خود را از روحانیون بدست می آوردند و روحانیون همیشه در کنار شاهان بودند.جنبش مترقی بابیه علیه روحانیت قد علم کرد نه علیه شاهان قاجار که زیر فرمان روحانیون حکومت میکردند. روحانیت با دسیسه گری حکم قتل حواریون جنبش بابیه را صادر کرد و اجرای آن حکم ضد انسانی را در اختیار شاه قاجار و صدر اعظم ملی امیر کبیر نهاد و روحانیت فقط نظاره گر ماند .ناصرالدین شاه در سه سفر خود به اروپا همواره از عقب ماندگی ایران گله مند بود و در حسرت پیشرفت ایران مانند اروپا در حیرت بود.مثلا در کتاب های درسی قبل از انقلاب، ماجرای تنباکو یک نهضت ملی تحت رهبری روحانیت جلوه داده می شد تا احساس استعمار ستیزی جوانان زیر سایه رهبریت روحانیت تقویت گردد ،یک جنبش اسلامی بود آغشته به احساسات ملی بود تا ؛صایت آحاد ملی جلب گردد.
متن حکم میرزای شیرازی علیه انحصار تنباکو چنین بود:
«بسم‌الله الرحمن الرحیم، الیوم استعمال تنباکو و توتون بأَیِ نحوٍ کان در حکم محاربه با امام زمان علیه‌السلام است. حرره الاقل محمدحسن الحسینی.»
اگر به متن حکم بدقت نگاه کنيد متوجه می‌شوید که اصلا روحیه ملی و ایرانی ندارد و شبیه همین احکام را خمینی نیز صادر کرده بود که فقط رضایت امام زمان باید تامین می شد نه مردم!؟
دستگاه حکومتی شاه همه درها را برای تبلیغ و ترویج هدفمند آن دسته از آن روحانیونی که ظاهرا با شاه مشکل و مخالفتی نداشتند را باز گذاشته بود تا به انتشار منویات موذیانه خود دست بزنند که در نهایت زمينه های اولیه نابودی حکومت شاه را فراهم آوردند
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید