بدون یک لیگ سیاسی دموکراتیک رقابتی وجود ندارد

در پروسه گذار به دموکراسی و سیاست ورزی دموکراتیک باید ما نیاز به دو روش متفاوت برای برخورد با همه نیروهای سیاسی داریم: یکی برخورد با نیروهایی که نظرات و دیدگاههای انها به ما نزدیک است. این امر کمک خواهد کرد که بلوکی که ما به آن تعلق داریم قدرتمندتر و منسجم تر شوند.

دوم، برای گذار دموکراتیک نیاز به یک گفتگویی عمومی با مخالفین خود هم داریم. مدام باید انها را تشویق کنیم که با بلوک ما و سایر بلوک هایی که خواهان گذار دموکراتیک هستند همکاری کنند. مهم نیست که انها تمایلی به مشارکت با ما داشته یا نداشته باشند و مهم نیست که انها به چه میزان به دموکراسی اعتقاد دارند؛ مهم این است که زبان و ادبیات ما دموکراتیک بوده و قدرت جاذبه بیشتری داشته باشد. علت این امر هم مشخص است. برای ساختن دموکراسی باید از حداکثر نیروهای جامعه بهره گرفت و در واقع تفاوت انقلابات دموکراتیک با انقلابات کلاسیک در همین امر است.

تا زمانیکه یک لیگ سیاسی منصفانه برای رقابت ایجاد نشود که امکان رقابت سالم را فراهم کند و تا زمانیکه تیم های سیاسی متفاوت که رقیب همدیگر هستند علاقه ای به ایجاد یک لیگ سیاسی نداشته باشند؛ ما تبدیل به بازیکنانی پیر و از کار افتاده میشویم که نه قدرت رقابت داریم و نه فرصت لازم و کافی برای دیدن یک رقابت زیبا و سالم و بدین شکل از عرصه واقعی رقابت دور میشویم.

«مشکل اصلی» این است که بعضی از نیروها سیاسی در شرایطی که هنوز لیگی شروع نشده و هنوز زمینی برای رقابت وجود ندارد تصمیم گرفته اند که رقابت کنند. به همین خاطر است که تشویق کنندگان و یا همان مردم هیچ اشتیاقی به مسابقات و رقابت ها نشان نمی دهند.
مشکل جامعه این است که در لیگ فعلی فقط یک تیم به رهبری خامنه ای وجود دارد که همه بازیکنان و داور خودی است و هیچ شانسی برای سایرن وجود ندارد که بازی سیاسی خود را داشته باشند. پس ما چاره ای نداریم که حداقل در میان اکثر نیروهای سیاسی به یک توافق برسیم که پیش از رقابت واقعی باید لیگی بسازیم که فرصت بازی برای همه وجود داشته باشد.