عنوان «سازمان ملل» در تصویر زیر را یکی از اعضای شورای ملی تصمیم به طنز در استدلال درست خود مطرح کرد، که من با تشکر از او، آنرا قرص گرفتم

 -قبل از هر چیز باید یادآوری کنم که دوستان اعضای شورا در مصاحبه بسیار مورد احترام من هستند. با احد عزیز می توانم بگویم بزرگ شدم. اعتماد بالای من به علی یعقوبوند خوشفکر را کوچکترین تردید ندارم . خارج از موضوع سیاسی عزیزانی هستند که من به آنها اعتماد دارم و در پاک سرشتی و دلسوزی آنها تردیدی ندارم. با نظرات آقای برومند سالهاست آشنا هستم چه در گفتار دلسوزانه و چه عمق صمیمت در نهایت دلسوزی برای میهن آتش گرفته ما.

-جمع بندی من در زیر، به اتکا به پرسش های قبلی خودم و حمایت دیگر دوستانم از متن انتقادی اولیه من ، صرفا یک نگاه تجربی سیاسی، از یک مصاحبه است که نباید تمام شده دانست.

 -به عنوان مسئول فنی ضبط برنامه، کمک یار ایرانگلوبال و ناظر این مصاحبه در پشت صحنه حضور داشتم. پرسشهای سابق خود را با تنطیم دوباره، قبل از مصاحبه برای مدیر مسئول ایران گلوبال دوستم کیانوش توکلی فرستادم. جمع‌بندی من را اینجا می خوانید . لوگو: -- انتقاد به تغییر لوگو جدی گرفته شد و نماد ایران و ایرانیان، یعنی همان پرچم شیرو خورشید ایران در مقابل پرچم خرچنگی نظام اسلامی پذیرفته شده است . حال تغییر احتمالی از طرف مردم در آینده ایران دموکراتیک موضوع امروز ما نیست . تمامیت ارضی مشروط در بند ۲:

- تمامیت ارضی ایران در بند ۲ هیچ ارتباطی با تاکید به این و آن نظام یا چگونگی اداره کشور ندارد . مخالفت با این فرمول‌بندی گسترده است . دلایل : معتقدم نظام دموکراتیک ماهیتا همان نظام غیر متمرکز است که در مولفه ۵ آمده است . اگر دیگر هموطنان بانی این بیانیه اصرار داشتند که عدم تمرکز مطرح شود، بصورت مولفه جدا می توانست آورده شود. ادامه استدلال : باید اینگونه هم فکر شود اگر در ایران دموکراتیک و در مجلس موئسسان رای به تمرکز قدرت داده شود (حالا به هر دلیلی، جنگ ،قحطی، تخریب طبیعت ، کوچ اجباری میلیونی به نقاط دیگر و.....)، خوب با فرمول‌بندی فعلی، گروههای قومی و اتنیکی بخود حق می دهند که بجای مبارزه سیاسی و پارلمانی دموکراتیک برای تغییر قوانین مرکز گرا ، کل تمامیت ارضی ایران را زیر سئوال ببرند ؟

-پاسخ عضو شورا احد قربانی به این پرسش: متاسفانه طرح پرسش من توسط کیانوش به علت کمبود وقت و احتمالا دلایل دیگر بسیار ناقص مطرح شد بعبارتی استدلال من که چرا مخالفم هرگز گفته نشد، اگر چه احد قبلا با ماهیت استدلال آشنا بود. احد قربانی اشاره کرد، می بایست بنوعی اطمینان به گروه های قومی/اتنیکی داده میشد تا آنها بفهمند که آن دیگران (غیر اتنیکی ها ) چقدر همدل و دلسوز هستند و می خواهند کمک کنند. با عنوان کردن عدم تمرکز در رابطه با تمامیت ارضی ابن امکان وصل فراهم آمد (نقل به مضمون ).

- طبعا با این سخاوتمندی از کیسه خلیفه بخشیدن (بخوان مردم ایران) و نون قرص دادن به گروه های اتنیکی برای جذب آنها، در واقع تاییدی است بر آنچه من و دیگر دوستان در موردش تردید داشتبم که مهمترین بخش بند تنظیم شده ، گروگان گروههای اتنیکی است و دیگر دوستان بدون اشاره به امتیاز توهم آمیز در فردای ایران نمی توانستند بخشی از گروه های اتنیکی را در کنار خود داشته باشند. اشاره کنم به عنوان فردی که از پدری کردتبار هستم با دوستم چنگیز امیری، کرد ایرانی ناظر بر ابن مصاحبه ،این خطر توهم زا از طرف او هم گوشزد شده است . پرسش دیگر :

-نبود مولفه دیگر در رابطه با برابری زن و مرد، با تاکید به رهبریت و مدیریت برابر حقوق زنان. زیرا بدون اشاره به رهبریت و مدیریت زنان در جامعه هرگونه فرمول‌بندی ناقص است .

 استدلال : صرفا تاکید به حقوق بشر ، بازگوکننده وضعیت اسفناک حقوق زنان نیست و اهمیت حقوق سیاسی زنان زیر سایه قرار می گیرد . ما میدانیم پاشنه آشیل نظام نکبت اسلامی همانا زن ستیزی رژیم است، اشاره به نقش رهبری و مدیریت زنان اهمیت استراتژیک داشته و دارد.

- پاسخ علی یعقوبوند از شورای ملی تصمیم: متاسفانه اینجا هم اداره کننده برنامه دلایل پرسش من را نخوانده بود. پاسخی که داده شد بسیار تاسف آور آمد ،که زنان می توانند کمیسون زنان خود در شورا را داشته باشند

-در مولفه ۶ ارتباط اعلامیه حقوق بشر با تاکید به محیط زیست را درست نمیدانم اگر چه منظور قابل فهم است . محیط زیست بخاطر اهمیت و بقای ایران می توانست یک مولفه جدا باشد.

 پاسخ احد : مانعی وجود ندارد که بتوان محیط زیست را در بند جدا داشت .

--

 جمع بندی:

 مصاحبه ناموفق به گمان من ، به جهات اداره کمی و کیفی برنامه که مسئولیت آن مستقیما بر دوش اداره کننده برنامه کیانوش توکلی است. او بدون تنظیم وقت موجب شده است که زمان به دلخواه پاسخ دهنده باشد ، اگر چه اکثر اعضای شورا دقت داشته اند تا در کمترین فرصت پاسخ دهند اما عملا غیر ممکن آمد .

نتیجه گیری : پاسخ به بند ۲ و موضوع زنان برابم روشن آمد که این شورا اگر همین است که من تجربه کردم، همانند خانه ای لرزان در مکانش نیست. خیال دلسوزان اعضا است که به عنوان واقعیت به آن امید بسته اند. حکایت داستانی دارد که فردی در گذری از شیخی می پرسد ، آنور خیابان چند نفری در صف ایستاده اند ، آیا او می داند آن صف برای چیست ؟ شیخ پاسخ می دهد به گمان من آش نذری پخش می کنند ، رهگذران دیگری همان پاسخ را گرفتند، صف طولانی شد ، شیخ به دروغ خود باور کرد ،پیش خود گفت ، نکند واقعا آش نذری پخش می کنند ،پس من هم باید برم ببینم چه خبر است . می گویند در مثل مناقشه نیست ، نگرانم که ما به خودگول زنی دچار هستیم.