به مناسبت 8 مارس

8مارس درودي است برمبارزان راه برابري و نويدي... است بر پايان ستم و تبعيض جنسي. 5/1 قرن گذشته، دوران شكل‌گيري و اوج گرفتن نهضتها و جنشهاي زنان براي تحقق حقوق انساني و زدودن آثار تبعيض كهن جنسي بوده است. به يمن همين مبارزات بود كه جنبش برابري برغم مقاومت سنگيني كه دربرابرش وجود داشته توانسته گامهايي به جلو بردارد‌. مبناي تاريخي 8 مارس، تظاهرات زنان كارگر صنعت نساجي نيويورك در 8مارس1857 است.
اين تظاهرات كه در‌اعتراض به‌دستمزد كم در‌قبال 12ساعت كار روزانهٌ طاقت‌فرسا و ديگر اجحافات عليه كارگران انجام شد، به شديدترين وجه سركوب شد. اما زنان كارگر درسالهاي بعد با تشكيل اتحاديه، همچنان به خواستها و اعتراضات خود ادامه دادند. از شروع قرن بيستم زنان دركشورهاي صنعتي و نيز كشورهاي درحال توسعه، بطور گسترده‌تري وارد بازار كار دستمزدي شدند. آنها عموما در شرايط كاري بد با دستمزدهاي كم قرار داشتند و كمتر شانسي براي بهبود اوضاع درچشم انداز ديده مي‌شد. دراولايل قرن بيستم اعتصابات كارگري بيشماري دربرخي مراكز اصلي صنعتي از جمله شيكاگو، فيلادلفيا و نيويورك درآمريكا و نيز ساير كشورها برگزارشد. اين زنان براي حق راي، دستمزد آبرومندانه، خاتمه شرايط كار طاقت فرسا و خاتمه بيگاري كشيدن از اطفال، دست به اعتراض و اعتصاب زدند. در روز 8 مارس 1908 تظاهرات هزاران زن كارگر در حرفه هاي دوزندگي صورت گرفت. در اين تظاهرات درخواستي براي قانون حمايت كودكان كارگر وحق راي زنان علاوه بر تقاضاهاي طولاني مدت زنان كارگر ارائه داده شد. درسال 1910 كلارا زتكين از جنبش انقلابي آلمان در دومين كنفرانس زنان سوسياليست پيشنهاد كرد كه 8 مارس به عنوان روز جهاني زن در بزرگداشت خاطره تمام زناني كه براي برابر مبارزه كرده اند، اعلام شود. زنان 17 كشوركه در اين كنفرانس حضور داشتند، پيشنهاد او را پذيرفتند.
بعد از 1910 روز جهاني زن درپاره اي از كشورها برگزار ميشد و سالها بعد به مرور برخي ديگركشورها به اين جشن پيوستند. در سال 1977 قطعنامه سازمان ملل تصويب شد . اين قطعنامه از همه كشورهاي دنيا دعوت مي‌كرد كه يك روز را به مناسبت حقوق زنان و صلح جهاني جشن بگيرند. امروزه عموم كشورهاي دنيا روز جهاني زن را به رسميت مي شناسند.
اما ارتجاع زن ستيز حاكم برايران همواره با اين روز و اين مراسم خصومت ورزيده است
روز جهاني زن اگرچه پيرو يك واقعه تاريخي مشخص شكل گرفته اما جشني است براي گراميداشت مبارزات 5/1 قرن زنان براي برابري و رهايي. زناني كه درجنبشهاي مختلف خواه جنبشهاي سياسي و رهايي بخش و خواه جنبشهاي برابري، خواستار برابري و رهايي از ستم مضاعف بوده وبراي آن مبارزه و جانفشاني كرده اند.ادامه ...

 

 

هشت مارس امسال مردم و زنان در ايران با يک فقر وحشتناک٬ با بالا رفتن سرسام آور قيمتها و با يک بن بست کامل در زندگيشان روبرو هستند. اين اوضاع طبعا مهر خود را بر هشت مارس خواهد زد. در هشت مارس سال ۱۹۱۷ در پتروگراد زنان عليه گراني و فقر و جنگ به خيابان رفته و کارگران از آنها دفاع کرده و به اعتصاب دست زدند و اين روز مهمي در تاريخ مبارزات آن کشور شد. ايران در چنين موقعيتي است و هر جرقه اي ميتواند به يک شورش و انقلاب عليه حکومت منجر شود٬ چرا که نه. زنان قبل از همه بار بیکاری و فقر را بدوش می کشند. قوانین وحشیانه جمهوری اسلامی بیش از هر چیز علیه زنان است. این رژیم هر چه بیشتر در تنگنا قرار می گیرد فشار بر زنان را افزایش می دهد. هشت مارس امسال ميتواند آغاز يک شورش اجتماعي عليه حکومتي باشد که با تحميل فقر و نداري و آپارتايد جنسيتي و زن ستيزي مطلق بر جامعه٬ ميليونها نفر را به گروگان گرفته است.

 

زنان و مرداني پيشرو با بجان خريدن مصائب و مشکلات در مقابل فتواها و احکام اسلامی بپا خاسته و جنگيدند. ما گفتيم که جنبش اسلامي با حمله به زنان آغاز ميکند و گفتيم که اين جنبش ساخته دست و در جهت منافع دولتهاي غربي و امريکا و سرمایه داری است، گفتيم که مسئله زنان به مرکز سياست جهان در طول چند دهه اخير رفته و گفتيم که حجاب و سنگسار و زن ستيزي و جدا سازي جنسيتي نه فرهنگ بلکه مهمترين موضوع سياست در اين مناطق است. ما عليه راسيسم وارونه جنگيديم و اکنون با دور جديد از مبارزات زنان روبرو هستيم. زناني که از نسل قبلي فاصله گرفته و سنت مي شکنند. در صف اول این مبارزه زنان ایران قرار گرفته اند که بعد از ۳۴ سال سرکوب، اختناق، شکنجه و سنگسار، در مقابل سیستم قدرتمند و مهیب مذهب و زن ستیزی ایستاده و آنرا مستاصل کرده اند. جنبش ميليوني جوانان و مردم در ايران در سال ۸۸ و انقلاب نسل فيس بوک و اعتراضات ميليوني جوانان مدرن و سنت شکن مصر و تونس عليه ديکتاتورهاي قبلي و عليه دست اندازي جنبش اسلامي به انقلاب و مقدرات مردم در اين روزها ٬ سوت پايان نسبيت فرهنگي را به صدا در آورد. ادامه این صف را باید در اروپا دید که گروه فمن پرچمدار آن بوده و قوانین و سنن مردسالارانه را به چالش ميکشد. زنان عريان که به مذهب و کليسا و اسلام و جنبش اسلامي و حجاب و سکينه محمدي آشتياني و تن فروشي در همه جای اروپا و به همه چيز کار دارند. زناني که از سر نسبيت فرهنگي به مسائل نگاه نميکنند. این جنبشي که اکنون جهاني شده و توانسته است توجه ها را بخود جلب کرده است.

جنبش برابري طلبانه زنان در ايران يک جنبش مهم است. بعد از روي کار آمدن حکومت اسلامي با فرمان خميني يعني "يا روسري يا توسري"، نسل من به خيابان رفت و گفت نه روسري، نه توسري! ما انقلاب نکرديم که به عقب برگرديم و گفتيم حقوق زنان نه شرقي است نه غربي، جهاني است. ما را زدند و بسياري از ما را کشتند٬.
ميليونها زن و نسل بعد از ما در ايران جانانه عليه اين حکومت قرون وسطايي جنگيدند. و بويژه سنگر حجاب و مبارزه عليه حجاب مهم بود چرا که اين اولين خاکريز مبارزاتي بين زنان و جنبش هاي اسلامي است. زنان در ايران در اين عرصه قبل از انداختن حکومت اسلامی، آن را شکست دادند. اين مهم بود. در ايران زنان سنت شکن را سنگسار کردند٬ سنگسار از نظر من يعني پاسخ حکومت به زناني بود که اين قوانين و اين حکومت را نمي پذيرفتند. زن را در ملا عام تکه تکه کردند و بسياري در دنيا و در ايران حتي از کنار اين واقعه و اين زخم بزرگ بر تن بشريت ٬ گذشتند. من با افتخار بايد بگويم که ما و جنبش ما در اين مورد بسيار مسئولانه رفتار کرد. ما در اين عرصه جانانه مبارزه کرديم. قبل از انداختن حکومت اسلامي ما در اين عرصه بويژه با کمپين بزرگ نجات سکينه محمدي آشتياني اين حکومت و جنبش اسلامي را شکست داديم. سنگسار بطور دوفاکتو الان ممنوع شده و نه فقط در ايران بلکه در دنيا و ما ميرويم که اينرا در سطح سازمان ملل ممنوع اعلام کنند.