عبارت فوق، که ترجمه تحت الفظی آن "الوداع روسیه شسته نشده" است، تیتر شعر کوتاهی از میخائیل یوری‌یئویچ لرمانتوف (1814ـ1841) است. لرمانتوف شاعر نویسنده و نقاش رمانتیک روس به "شاعر قفقاز" هم مشهور است. این شعر تلخ و معروف را میخائیل لرمانتوف تنها کمی قبل از مرگ خود، از تبعیدگاه خود در قفقاز به روسیه خطاب کرده است. بنظر میرسد که امروز بسیاری در اوکرائین یاد این شعر تلخ لرمانتوف بزرگ هستند:
ـ الوداع روسیه آلوده!
برای هر کسی که از میران نزدیکی تاریخی و فرهنگی میان اوکرائین و روسیه خبردارد، فهم این درجه از توحش ماشین سیاسی و نظامی روسیه بر علیه اوکرائین قابل فهم نخواهد بود. حتی اگر همین الان رهبران روسیه با معدرت خواهی، نیرروهای خود را از اوکرائین بیرون ببرند و جبران همه خسارات قابل جبران را به گردن بگیرند، اوکرائین برای همیشه نسبت به ژاپن و مکزیک و اتیوپی، احساس نزدیکی بیشتری خواهند داشت تا به روسیه و خواست عضویت در ناتو، از حمایت اکثریت نزدیک به صد در صدی اهالی اوکرائین برخودار خواهد شد. جالب است که در گذشته نه چندان دور، یعنی زمانی که هنوز ذره عقلانیتی بر سر خدایان کرملین موجود بود، رهبران روسیه متوجه این خطر یعنی از دست دادن اوکرائین و نقل مکان اوکرائین به اردوگاه کشورهای رقیب اروپای غربی و جهان غرب بودند.
کلیپ چند ثانیه‌ای زیر (لینک این فیلم در یوتیوب در پایان متن) مربوط به زمانی است که هنوز آثار عقلانیت و توان محاسبه سود و زیان در نزد ارباب کرملین به طور کامل از بین نرفته بود. ترجمه مضمون اصلی دیالوگ مابین سرگئی لاوروف (وزیر خارج روسیه) و خبرنگاران مقابل وی به شرح زیر است.
"سرگئی لاوروف: شما پیشنهاد می کنید، ما "جمهوری خلق دانستک" و "جمهوری خلق لوهانسک" را به رسمیت بشناسیم؟
خبرنگار: البته!
سرگئی لاوروف: و شما میخواهید بقیه اوکرائین را از دست بدهیم؟"
معنی این حرفها این است که در آن تاریخ سرگئی لاوروف متوجه است که بکار بردن حد بیشتری از زورگویی بر علیه اراده آزاد مردم اوکرائین، اهالی این کشور مهم اروپایی را در قبال روسیه قرار داده و این کشور را برای همیشه به بخشی از اردوگاه رقبای تاریخی روسیه در غرب تبدیل خواهد کرد.
حال مقایسه کنید که جهان اینک شاهد عملیات اشغال خونین اوکرائین از سه جبهه شمال، شرق و جنوب است و نه "به رسمیت شناختن" اراضی محدودی از شرق اوکرائین.
شکل گیری مقاومت مسلحانه شهروندی در قبال اشغال در جوامع شهری، امری نادر است. در دوره جنگ جهانی دوم، بیشترین مقاومتهای پارتیزانی در قبال ارتش نازی، در مناطق روستایی مثل یوگوسلاوی، یونان و محیطهای دهقانی دور از شهرهای بزرگ شکل گرفت. بعدها در جریان اشغال چکسلوواکی، مجارستان و لهستان، مردمان محیطهای شهری آن زمان در آن کشورها بندرت اسلحه به دست گرفتند. در صورتی که در جریان اشغال افغانستان از سوی ارتش شوروی، مسلح شدن بخش بزرگی از جامعه بسرعت عملی شد.
از این رو، مسلح شدن مردم مناطق شهری اوکرائین حادثه مهم و بینظیری است. حتی در صورت سقوط اکرائین و اشغال این کشور از سوی ارتش روسیه، هر ساعت از مقاومت این کشور در قبال ارتش روسیه، چنان تاریخی و حماسی است که برای صدها سال بتواند انگیزه و روحیه مقاومت در برابر زورگویی خدایان کرملین باشد.
روسیه با این بلاهت غیرقابل جبران، برای همیشه اوکرائین را از دست داد و اوکرائین برای همیشه بخشی از تمدن مدرن غرب خواهد بود. امروز اوکرائین برای آزاد ماندن بقیه جماهیر سابق شوروی و حتی اروپای شرقی می‌جنگد.
https://www.youtube.com/watch?v=pabkOlP_C6I
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید