داستان خرید کرونایی!

یادداشت_های_کرونایی
امروز بعد از یه هفته رفتم خرید و چقدر هم دیگه خرید رفتن بیمزه و اعصاب خرد کن شده با این ضدعفونی کردن های و وسایل خرید و خودت و ...یه ساعت فقط اسپری میزدم و میشستم! 
با اتوبوس رفتم سوپری که دوستم گفت ژل دست و
اسپری و دستمال آشپزخونه و دستمال توالت آورده، موقع رفتن اتوبوس خالی مخصوص خودم بود! اونم‌ خط اتوبوسی که همیشه شلوغه! حالا رسیدم سوپر دیدم قفسه دستمال توالت و دستمال آشپزخونه و صابون خالیه بالاشون هم نوشته لطفا نفری یکی بردارید!
اومدم بخش کنسرو و ربع گوجه می بینم نوشته فقط سه قوطی اجازه دارید! حالا این قوطی های گوجه که همیشه هیشکی محل نمیذاشت فقط ما ایرانی ها و ترک ها و عرب ها میخریدم!
صف صندوق هم علامت زدند تقریبا با دو متر فاصله!
موقع برگشتن توی اتوبوس هم با یه آقای آلمانی که فکر کنم قاطی داشت دعوام شد!
من چون کیف خرید داشتم ایستادم و‌ننشستم، نزدیک ایستگاه خونه اومدم زنگ اتوبوس رو بزنم که از جاییکه ایستاده بودم فقط دستم رو دراز کردم که زنگ را بزنم که اتوبوس بایسته، زنگ هم روی میله ای بود که نزدیک اون آقا بود، با اینکه من فقط دستم را دراز کردم یه دفه با بی ادبی داد زد برو فاصله ات رو حفظ کن برو عقب !
بهش گفتم من فقط خواستم زنگ رو فشار بدم ، دوباره بلند داد زد با من بحث نکن بهت گفتم برو! حالا جالبه که تمام مدت همون جایی که از اول گوشه ایستاده بودم هنوز هم بودم و‌اصلا تکون نخورده بودم! راننده اتوبوس که پشت دیواری نایلونی جدید محافظ بود داد زد سرش گفت اگه ناراحتی جاتو از نزدیک زنگ عوض کن، بعد به راننده میگه آخه این خانوم مزاحم من میشه! نمیدونستم بخندم یا عصبانی بشم! قیافه اش هم یه کم درب داغون بود منم عصبانی شدم گفتم تو در هر حال قیافه ات مثل مریض ها هست لازم نیست از کرونا بترسی!  چند نفری که توی اتوبوس بودند خندیدند! اما بعد خودم ناراحت شدم که چرا اینو بهش گفتم، ولی واقعا اعصابم رو خرد کرد و بیخود بهم پیله کرد و هی غر میزد!
خب چیکار باید کرد وقتی همه زنگ ها توی اتوبوس بالاخره نزدیک یه صندلی هست؟ تازه من فقط دستم را دراز کردم!
ولی مطمئنن یا آدم نرمالی نبود یا اینکه مردم اعصابشون خرده و میترسند!
اینم از خرید اعصاب خرد کن امروز ما!
فکر کنم اگه بخاطر غذا و شن توالت فینقلی نباشه دیگه نمیرم خرید! هرچی تو خونه دارم از حبوبات و قوطی های مختلف استفاده میکنم!
پایان داستان خرید کرونایی!