به دختران و زنان «خیابان انقلاب» و همه خیابان‌های دیگر ایران، حسین باقرزاده

روسری تحمیلی‌ات

- این سند رقیت من و تو -

را برای لحظه‌ای کنار زدی

و موهایت

در صفیر باد

سرود آزادی را سر دادند،

و پیامی فرستادند

از سوی تو

به مردانی که

پوشش تو را تعیین کرده‌اند:

«ای آقایان،

من انسانم

اگر حق انتخاب داشته باشم،

شما با سلب حق انتخاب من

انسانیتم را نفی کرده‌اید

هویت انسانی مرا در هم شکسته‌اید،

اینک

من با این انتخاب نمادین

انسانیتم را باز می‌ستانم».

در صفیر باد،

موهایت

انسانیت تو را فریاد می‌زنند

انسانیت زن را باز می‌ستانند...