توضیحات مهم سرلشکر فیروزآبادی در مورد عکسهای اخیر

لحظه دیدار نزدیک است
باز من در آشپزخانه‌مان هستم
آنقدر خوردم که گیجم دیوانه‌ام مستم
گروهبان گارسیا نیستم
سرلشکر حسن هستم!

لحظه دیدار نزدیک است
های بچه با تو من هستم
بیا این را بدور باسن بابا حسن برپیچ
ورنه می‌افتد ز پا تنبان این سرلشکر معْظَم

(معظَم، همچو "برمایه"  - گاو شیریِ رستم)
باز مانده بند این تنبان خاک‌آلود
بر دستم!

منم من پیل پیکر فیلدمارشال این سامان
سردار حنایی رنگ‌ سرداران
فرمانده کل نظامی‌های کشورِ
جیم الف ایران

و البته 

لحظه دیدار نزدیک است
موقعیت استراژیک است
ای توی که آن سر میزی
به تو فرمان می‌دهم - رسما
ز جای خویش برخیزی
بکوبی سخت
دشمنی که هست 
توی آن دیزی
سپس با رمز یا مولا
همه را در تغار پیش روی سرورت ریزی
لحظه دیدار نزدیک است
های نپریشی ریش و پشمم را تو ای تیزی!

کجا رفتی پسر؟ از صفحه رادار بابایت مشو خارج
فقط چرخی بزن بدور من
مشو بر سرعتت مغرور
پدر را باز گو آخر
چه شد انتهای بند تنبانم؟
بیا جانم زودتر که من امروز 
مراسمی مخصوص را
                  مهمانم

لحظه دشوار نزدیک است
بفرموده این یعنی 
جنگ، حمله، بمب
              دژمن
می‌دانم
اما
کجا شد این پسر که رفت
 دور من 
تا بپیچاند به گردم 
بند تنبانم؟
نمی‌دانم
استرس دارم
باز ناچارم 
بلمبانم

چیزی درون مطبخ آیا همچنانم هست؟

لحظه دیدارنزدیک است
وضعیت تراژیک است
دشمن در کمین و
                  راه تاریک است
ولیکن دل قوی دارید
ما را چستی و چالاکی و نظم و بصیرت
این چنین مشهود
تاکتیک است!

محمود وایر

محمود فرجامی هستم. متولد 1356. از زمستان سال هشتاد به طورحرفه‌ای (یعنی به ازای دریافت حق‌الزحمه‌ای ناچیز) وارد دنیای روزنامه‌نگاری شدم. عمده فعالیتم در حوزه طنز بوده است. نشریات همشهری، شرق، خردنامه، تهران امروز و وب‌سایتهای گویانیوز، بازتاب، ایلنا، رادیوزمانه، عصرایران، فرارو، تهران ریویو، ندای سبز آزادی، تهران‌وایر و آی‌طنز از جمله رسانه‌هایی هستند که بیشترین آثار من در آنها منتشر شده است. به خاطر عدم سازگاری با چک و لگد و سیم و بطری، سالها با نام مستعار (معمولا م ف یا میم فه) مطلب می‌نوشتم. با این حال و محض محکم‌کاری از سال 1389 در خارج از ایران زندگی می‌کنم و اخیرا تحصیل در مقطع دکتری ارتباطات در دانشگاه علوم مالزی را، که طبعا با دو مدرک قبلی‌ام بی‌ارتباط است، تمام کرده‌ام. تا به حال دو کتاب در خارج از ایران و پنج کتاب (شامل دو ترجمه) در داخل ایران منتشر کرده‌ام که از میان آنها ترجمه‌ی "بیشعوری" به شهرت بیشتری رسیده است.