نظری:۲۰ سال در زندانهای جمهوری اسلامی؛ مانند افراد داستان اصحاب کهف شدم

«مثل اين است که شما از يکی از افراد داستان اصحاب کهف که ازغار بيرون آمده در مورد ماشين بپرسيد.....!

من حتی موبايل هم نديده بودم و تمام دانسته‌های من از اينترنت فقط چيزهايی است که از ديگران شنيده‌ام… اولين بار اسم اينترنت را از يک مهندس در داخل زندان شنيدم.»
اين پاسخ «محمد نظری»، زندانی سياسی محبوس در بند ۴ سالن ۱۲ «رجايی شهر» کرج است به سوالی در مورد آشنايی اش با دنيای اينترنت و شبکه‌های اجتماعی ، او نزديک به ۲۰ سال پايش را از زندان بيرون نگذاشته است.
او نامه‌های متعددی به «محمد يزدی»، «هاشمی شاهرودی» و «صادق لاريجانی»، سه رييس قوه ننگین قضاييه اسلامی ايران در طول ۲۰ سال دوران حبسش نوشته است و خواهان اعاده دادرسی شده است اما هيچ پاسخی از این جانیان و در حامیان نضام ننگین اسلامی نگرفته است.
محمد نظری در خرداد ۱۳۷۳ به اتهام هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران دستگیر شد . او می‌گوید اعترافاتی که بر اساس آن‌ها در دادگاهی چند دقیقه ای محکوم شده ، همگی تحت فشار و شکنجه بوده و او بارها این اعتراف‌ها و اتهام‌ها را رد کرده است.
وی به تازگی در نامه‌ای به رئیس قوه ننگین قضاییه درخواست کرده است تا پرونده‌اش یک بار توسط کارشناسان بازبینی شود.
متن نامه محمد نظری به رئیس قوه ننگین قضاییه به شرح زیر است:
نامه‌ای به رئیس قوه قضاییه
امروزه با توجه به اینکه روسای قوه قضاییه بار‌ها اعلام کرده‌اند که این قوه مستقل می‌باشد و تحت فشار هیچ ارگان و یا حزبی قرار نمی‌گیرد ولی متاسفانه مسئولین آن دچار نوعی عمل پارادوکس هستند و عملا نشان داده‌اند که درباره محکومان سیاسی هیچ‌گونه استقلال عملی ندارند و به توصیه بازجویان و بدون هیچ گونه تحقیق و تنها به استناد به اعترافات محکوم که معلوم نیست تحت چه شرایطی مجبور به اعتراف شده حکم صادر می‌کنند.
اینجانب محمد نظری که در سال ۷۳ به اتهام هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران دستگیر شدم بدون اینکه هیچ گونه مدرک و یا شاهدی دال بر اینکه جهت ترور وارد ایران شده‌ام توسط قاضی جلیل‌زاده محکوم به اعدام شدم.
آقای قاضی نه تنها اجازه استفاده از وکیل را برای اینجانب ندادند بلکه حتی با توجه به اینکه تمام اعترافاتم را رد کرده‌ام اما باز هم تنها به استناد اعترافم مرا محکوم کرد و الان مدت ۲۰ سال است که در زندان به سر می‌برم
بنابراین از قوه قضاییه تقاضا دارم استقلال خود را عملا نشان داده و بدور از هر گونه اغماضی برای یک بار هم که شده پرونده اینجانب را توسط کار‌شناسان مورد مطالعه قرار دهند تا برایشان ثابت شود که تمامی اعترافات من واهی بوده و تنها تحت فشار بوده که چنین اعترافات وحشتناکی کرده‌ام.