اعتراض ایرانیان مقیم کلن به اعدامهای اخیرو حمایت از زندانیان سیاسی

در این اکسیون فواد محمودی به از طرف " کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی " سخنرانی کرد و در مورد اگر اعدام زندانیان سیاسی محکوم به اعدام هشدار داد و از تمامی مجامع و شرکت کنندگان در آکسیون خواست که صدای زندانیان سیاسی و مدنی باشند و صدای آنها را به گوش جهانیان برسانند.
متن سخنرانی آقای فواد محمودی به شرح زیر میباشد:

از روزهای آغازین حکومت اسلامی، موج اعدام های سیاسی و اجتماعی با اتهام وابستگی به حکومت پهلوی و یا وابسته به کشورهای بیگانه و کمونیست و ضد انقلاب آغاز شد. طولی نکشید که هرگونه مخالفت با حکومت و قوانین و سیاست های آن جرم مرگ در برداشت. روز 21 مرداد 1358، پس ازسخنرانی و چرندیاتی چون کوردها کافر هستند، اینها از اسلام میترسند و توطئه گر هستند، خمینی حکم فتوای سرکوب و قتل عام کردستان را صادر کرد. این شیاد و جنایتکار که تاکنون نیز برخی از گروههای سیاسی در ماسک اپوزیسیون خود را در راستای خط فکری او میبینند و برخی از سران آن در نقش فعال حقوق بشر بازی میکنند، با حمله نظامی و ارتش، کوتاه نیامد وبرای ایجاد رعب و وحشت و هراس، دستیار و شاگرد خود، خلخالی جنایتکار را که بعدها به قصاب و قاضی طناب دار شهرت یافت را به کردستان فرستاد. 100 ها تن از جوانان و دختران کورد را در بی دادگاهای چند دقیقه ای، به جرم مفسد فیل الرعرض و محاربه، به جرم ارتباط با احزاب کوردی، به جوخه های اعدام سپرد. پس از آن واقعه، یعنی بیش از 3 دهه است که رژیم هار جمهوری اسلامی ایران این روند را در کردستان و اکثر نقاط ایران در پیش گرفته است. در طول این سی و چند سال حاکمیت رژیم، با عوض شدن دولتهای یکی پس از دیگری، ماشین اعدام و شکنجه همچنان فعال و حتی برای یک روز نیز، خاموش نمانده است. هر روز جنایتی تازه به پرونده ننگین و خونیش اضافه میکند.
دولت یازدهم به ریاست جمهوری حسن روحانی که با شعار دولت تتبیر و امید با به عرصه انتخابات گذاشت و با وعدهای دروغین و توخالی توانست اعتماد درصد زیادی از مردمی را که در آرزو و انتظار بهبود اوضاع بودند را به دست آورد. در مورد باز شدن فضا در در داخل ایران نیز وعده و عید هایی در مورد مسئله اقلیت ها داد، اما تاکنون هیچ اقدام و تغییری در این راستا صورت نگرفته و بر عکس وضعیت وخیم تر از گذشته شده است. در همان آغاز کار و با انتخاب مصطفی پور محمدی برای وزارت دادگستری توسط روحانی، بدون در نظر داشتن نقش آشکار و انکارناپذیر او به عنوان یکی از اعضای سه نفره «کمیسیون مرگ» در تابستان ۱۳۶۷، تمام وعدههای حسن روحانی را زیر سئوال برد و همچنان که همگان شاهد آن هستیم، جو امنیتی شدیدی بخصوص در مناطق مرزی حاکم و بازداشتها، بی حرمتی به اقلیتهای مذهبی، احکام اعدام، کشتن کولبران در مناطق مرزی کوردستان و از مهمتر اجرای بی رویه حکم اعدام، سرعت هرچه بیشتری را از بیش به خود گرفته است.
از آغاز به کار دولت یازدهم و ریاست جمهوری حسن روحانی همچنان ماشین اعدام رژیم در حرکت بوده و بنا به آمار فعالان حقوق بشری در ایران، از دوازدهم مردادماه تا نهم آبان‌ماه سال جاری، در مجموع احکام اعدام ٢٢٤ شهروند ایرانی اجرا شده است که اعدام ١٤٥ نفر در ٢ ماهه‌ی نخست روی کار آمدن حسن روحانی بوده است.
در تازه ترین و فاجعه ترین نمونه که در روز 26 اکتبر برابر با 4 آبان ماه صورت گرفت، حکومت جهل و خرافه اسلامی ایران، 18 زندانی سیاسی دیگر را در بلوچستان و کردستان، به جوخه های اعدام سپرد. 16 زندانی سیاسی بلوچ که در حال سپری کردن دوران حبس خود بودند را در تلافی کشتار 14 سرباز مرزدار که ناجوانمردانه توسط گروهی اسلامگرا کشته شدند، بدونه ملاحضات قانونی و انسانی به طناب دار سپرد و با این جنایت، حکومت اسلامی با اعدام زندانیان سیاسی در بند خود شیوه ای نوین از تروریسم دولتی آن هم در عرصه ی داخلی به جهانیان عرضه کرد که دنیا تاکنون شاهد آن نبوده است.

حبیب الله گلپری پور و رضا اسماعیلپور زندانیان سیاسی کورد، از دیگر قربانیان روز 4 آبان ماه بودند. حبیب گلپری پور مانند دیگر زندانیان سیاسی کورد، از سوی بی دادگاه انقلاب به جرم عضویت در حزبی سیاسی و متهم به محاربه، به اعدام محکوم شد. اجرای حکم اعدام او در بی خبری کامل وکیل و خانواده اش بود، او را تحت عنوان اینکه به شهرستان منتقلش میکنند از بند بیرون میبرند، به گونه ای که حتی هم بندیهایش نیز اطلاعی نداشتند و کاملا مخفیانه اعدام شد. لازم به ذکر است که این حکم دقیقن چند روز پس از گزارش آقای احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان بین الملل در رابطه با وضعیت حقوق بشر ایران صورت گرفت، در این زمینه گمانه زنیهایی وجود دارد که اعدام این زندانی سیاسی کورد، در پاسخ به این گزارش جدید احمد شهید انجام گرفته است.
همانطور که قبلا هم به آن اشاره شد، سیاست دولت جمهوری اسلامی ایران در مناطق کردنشین و نسبت به فعالین کرد هیچ تغییری نکرده و از قبل هم بدتر و فضای جامعه کردستان هم امنیتی تر شده است.
بنا به گزارش از کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی در طی ٧ روز گذشته 39 شهروند ایرانی در زندانهای رژیم اعدام شده‌اند، که ١٣ نفر از آنان شهروندان کورد بوده اند. از آغاز به کار دولت 11 دهم تا به امروز، حکم اعدام 28 زندانی کورد در زندانهای رژیم به اجرا در آمده است.
بنا به گزارشی که از داخل ایران به کمپین رسیده است، حکم اعدام منصور آروند زندانی سیاسی کرد که در بند ۱۲ زندان مرکزی ارومیه «زندان دریا» نگهداری می‌شود، از سوی دیوان عالی کشور به تایید رسید و در زندان به ایشان ابلاغ شده است. امروز در دیوان عالی کشور به خانواده این زندانی سیاسی کرد محکوم به اعدام گفته شده که حکم اجرا در حال تایپ است و در این باره هیچ گونه اقدامی نمیتوانیم انجام دهیم. بر پایه همین گزارش این زندانی سیاسی کرد محکوم به اعدام جهت اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی انتقال داده شده است و هر لحظه امکان اجرای اعدام وجود دارد.
در این باره سه برادر این زندانی سیاسی کرد محکوم به اعدام طی نامه سرگشاده به گزارشگر وِیژه سازمان ملل و تمامی نهادهای حقوق بشری تقاضای مانع از به اجرا درآوردن اعدام برادرشان شده اند.
متن کامل نامه که در اختیار " کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی" به شرج زیر میباشد:
جناب آقای احمد شهید، سازمان و نهادهای حقوق بشری، مردم آزادیخواه
به استحضار می رسانیم "منصور آروند" زندانی سیاسی کورد که در 14/06/2011 در منزل مسکونی خود در شهرستان مهاباد توسط نیروهای امنیتی اداره اطلاعات دستگیر و پس از متحمل شدن شکنجه و آزار و اذیت جسمی و روانی در چندین زندان جمهوری اسلامی و گرفتن اعتراف اجباری تلویزیونی، از سوی شعبه 2 دادگاه انقلاب به تهمت عضویت در یکی از احزاب کوردی و محاربه، به اعدام محکوم شده و علیرغم پیگیریهای قضایی مستمر پدرم، دگربار حکم اعدام وی از سوی دیوان عالی کشور تائید و متاسفانه در آستانه اجرا قرار دارد.
همچنین تازه ترین خبرها حاکی از آن دارد که، خطر اعدام دو زندانی سیاسی کورد، زانیار و لقمان مرادی وجود دارد. بنا به تماس تلفنی که توسط کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی با پدر زانیار صورت گرفته است، ایشان اعلام داشته که امام جمعه مریوان هم اکنون در تهران به سر میبردو با مقامات رژیم در تلاش است برای اجرای حکم اعدام زانیار و لقمان. در این ضمینه همچنین سازمان عفو بین الملل در طی بیانیه ای از احتمال اعدام قریب الوقوع این دو زندانی هشدار میدهد.
همچنین 3 زندانی سیاسی کورد به نامهای، صابر مخلد موانه اهل اورمیه، "محمد عبدالهی" زندان سیاسی کرد زندان مهاباد، آرمان پرویزی دانشجوی دانشگاه رشت و اهل مهاباد، دراین دوره حاکمیت کوتاه روحانی به اعدام محکوم شده اند. با صدور حکم اعدام برای این سه فعال کُرد ، فعالین سیاسی و مدنی در کردستان و محکوم به اعدام به 25 نفر رسیده اند.

در همین هفته فعالان حقوق بشری اهواز منتشر کردند که شهروند عرب "حسین عرمشی" 37 ساله، که چندی پیش توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی دستگیر شده بود، زیر شکنجه جلادان رژیم کشته میشود و روز 2هم آبان ماه در طی تماسی تلفنی خبر کشته شدنش را به خانواده اش اطلاع میدهند.
برای اطلاع دوستان، هم اکنون جمعی از زندانیان سیاسی کورد در زندانهای طبس، زندان ارومیه، زندان دیزل آباد کرمانشاه، زندان سنندج، در اعتراض به اعدامهای اخیر و احتمال اجرای حکم اعدام چند زندانی سیاسی کورد، دست به اعتصاب غذا زده اند. هم چنین کمپینی در اعتراض به این اعدامها آغاز به کار کرده است که بیشتر از 2000 نفر از آن حمایت کرده اند.
دوستان، این اعدامهای دسته جمعی و بازداشتهای فله ای یاد آور کشتار و قتل عام 67 میباشد. با مراجعه به تاریخ و آثار در رابطه با آن سالها، در آن زمان عوامفریبیها، نشست و برخوردهای نرم دولت با کشورهای غرب و وادار کردن آنان به سکوت در برابر جنایات داخلی، توانست پایه های سست حکومت خود را با کشتار و قتل عام و سرکوب استوار کند تا بتواند به عمر فاشیستی خود ادامه دهد. این وضعیت کنونی نیز مشابه آن دوران خونین است و اگر همه ایرانیان آزادیخواه، از هر طیف و جریان سیاسی، به این اعدامها اعتراض گسترده و ادامه دار نداشته باشند، شاهد اعدمها و سرکوبهای شدیدتری در آینده ایران خواهم بود.

کشتار و اعدام جوانان، خفقان همه گیر، دستگیری و هتک حرمت به اقلیتهای مذهبی و فشار بی رویه بر جوامع اقلیت و درکل ایران، میرود که خطر جدی باشد برای جنگهای نظامی در جای جای این کشور. اگر این اوضاع همچنان دامه بیابد، و اگر اقلیتها و ملیتهای داخل ایران برای حفظ حقوق سیاسی و فرهنگی خود دست به اسلحه ببرند، عاقبت منتج به یک جنگ تمام عیار در مناطق مختلف ایران میشود و دریای خون از هر دو سوی به جریان میافتد. با توجه به جنایتی که گروه جیش العدل در سروان بلوچستان مرتکب شدند، و بنا به اخبار منتشر شده از سایتهای حزب حیات آزاد پژاک، آتش بسی که با سپاه پاسداران رژیم داشته اند را در طی یک عملیات نظامی در ماکو که 5 تن از نیروهای سپاه در آن کشته شده ند، شکستند. میتواند سیگنالی باشد در رابطه با چیزی باشد که در بالا به آن اشاره کردم.
دوستان با بیان همه معظلات که بانی اصلی آن رژیم جنایتکار حاکم بر ایران است، و برای جلو گیری از این رویدادها، تنها یک حرکت هماهنگ و متحدانه در میان اپوزیسیون ایرانی و جریانات آزادیخواه و دمکراسی خواه میتواند باعث نجات جان عزیزان در بند در هر کجای ایران، و برای خنثی کردن اگر هر جنگ نظامی و خون ریزی باشد. مردمی که نشان دهند همدرد و همصدا هستند، شایسته یک زندگی انسانی، متمدن و مدرن و آرام در کنار هم هستند.
البته به شرطی که همگی ما به چیزی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده معتقد باشم. مطابق اعلامیه جهانی حقوق بشر، ویژگیهایی همچون جهان شمول بودن، سلب ناشدنی، انتقال ناپذیری، تفکیک ناپذیری، عدم تبعیض و برابری طلبی، به هم پیوستگی و در هم تنیدگی را دارا است. از این رو به تمامی افراد در هر جایی از جهان تعلق دارد و هیچ کس را نمیتوان به صرف منطقه جغرافیایی که در آن زیست میکند، از حقوق بشر محروم کرد ضمن اینکه همه افراد، فارغ از عواملی چون نژاد، ملیت، جنسیت و غیره در برخورداری از این حقوق با هم برابر و یکسانند و دراین خصوص کسی را بر دیگری برتری نیست.