سردبیر: درباره بررسی پرونده حصر موسوی و کروبی

عصرایران ؛ جعفر محمدی* - اظهارات وزیر دادگستری درباره "بررسی پرونده حصر میرحسین موسوی و مهدی کروبی در شورای عالی امنیت ملی" ، از چند منظر حائز اهمیت است:

1 - هر گونه برخورد با فعالان سیاسی ، نشانه ای از نامتعارف بودن اوضاع سیاسی یک کشور است؛ میرحسین موسوی و مهدی کروبی ، وقتی به حصر خانگی رفتند که کشور درگیر وقایع بعد از انتخابات بود و نظام از نظر امنیتی یک بحران واقعی را تجربه می کرد.

در آن زمان، مسؤولان امنیتی کشور برای این که فعالیت های سیاسی این دو قطع شود و پیام های آنان به وقایعی مانند درگیری های خیابانی نینجامد، به عنوان یک اقدام پیشگیرانه اقدام به حصر خانگی آنها کردند.
لذا فارغ از درستی یا نادرستی تصمیم فوق ، آنچه مسلّم است این که تصمیم به حصر ، محصول فضای "به شدت امنیتی" آن روزها بود.

این که اکنون، سخن از بازبینی آن تصمیم است، نشان دهنده ثبات امنیتی و اقتدار نظام است که می داند خطری از بابت تحرکات داخلی تهدیدش نمی کند و همه چیز در کنترل است و نیازی به حصر و نظایر آن نیست کما این که اخیراً نیز چند نفر از محکومان حوادث انتخابات 88 از زندان آزاد شدند و نه تنها اتفاقی علیه نظام نیفتاد بلکه این رویکرد ، تحسین نظام را نیز به دنبال داشت.

2 - این که تأکید می شود پرونده موسوی و کروبی در شورای عالی امنیت ملی در حال بررسی است ، تصحیح یک گزاره نادرست در خصوص مرجعی است که تصمیم به حصر گرفته بود. در طول سال های اخیر ، بسیاری گمان می کردند این حصر، دستور رهبر معظم انقلاب بود حال آن که
این ، شورای عالی امنیت ملی به ریاست احمدی نژاد و دبیری سعید جلیلی بود که چنین تصمیمی گرفته بود و البته ، چنین تصمیمی ، قانوناً نیز در حوزه اختیارات آن شورا بود.

اینک نیز هر گونه تصمیمی درباره ادامه وضعیت کنونی ، تغییر در خصوص شرایط حصر یا رفع حصر، در حوزه اختیارات شورای عالی امنیت ملی (به ریاست روحانی و دبیری علی شمخانی) است که طبیعتاً بر اساس مقتضیات روز و مصالح جامعه تصمیم لازم را خواهد گرفت.

3 - فارغ از بحث شکلی و تاریخی ماجرا ، می توان در خصوص ماهیت موضوع نیز چنین گفت که بعد از پایان ریاست جمهوری احمدی نژاد (که طرف نزاع موسوی در انتخابات 88 بود) و روی کار آمدن دولت روحانی، اساساً موضوع دعوا منتفی شده است(سالبه به انتفاء موضوع). اگر بعد از ماجراهای غم انگیز بعد از انتخابات 88 ، بیم آن می رفت که موسوی و کروبی ، با صدور بیانیه هایی ، مردم را به تجمعات و تظاهرات دعوت کنند و  ایجاد مشکل نمایند ، اکنون که دولتی نزدیک به آنها بر سر کار آمده است ، قطعاً این نگرانی وجود ندارد و تهدیدی از جانب آنها متصور نیست.

وانگهی وقتی از اقتدار نظام سخن گفته می شود - که هم اکنون چنین اقتداری وجود دارد - در دل این اقتدار ، رأفت و بزرگ منشی هم وجود دارد و الّا اقتدار بدون رأفت ، اساساً اقتدار نیست.

همچنین در فضای همبستگی ملی که بعد از انتخابات ریاست جمهوری 92 به وجود آمده و حاکمیت و مردم ، با تدابیر رهبری در جریان انتخابات، در فضای حسن ظنّ و همدلی تاریخی هستند ، زدودن اختلافات انتخابات 88 از این ساحت و به تاریخ سپردن آنچه گذشت، اقدامی حکیمانه برای عبور عبرت آمیز از گذشته و حرکت سریع به سمت آینده ای روشن برای کشور و نظام و مردم است.

*سردبیر عصرایران

پایان پیام

*******

سه نکته در باره سخنان اقای سردبیر:

1- سردبیر عصر ایران نوشت: "این که اکنون، سخن از بازبینی آن تصمیم است، نشان دهنده ثبات امنیتی و اقتدار نظام است که می داند خطری از بابت تحرکات داخلی تهدیدش نمی کند و همه چیز در کنترل است و نیازی به حصر و نظایر آن نیست". این نگرش در دل خود فلسفه ای دارد و ان اینست که هرگاه پایه های نظام لرزان شد و بیم خیزش ملی علیه جبارت اسلامگرایان میرود، زندان، سرکوب و ... مجاز است. آزادی در چارچوب قدرت بلامنازع مستبدین و برای نیروهای بی خطر برسمیت شناخته شود.

2- " فارغ از بحث شکلی و تاریخی ماجرا ، می توان در خصوص ماهیت موضوع نیز چنین گفت که بعد از پایان ریاست جمهوری احمدی نژاد (که طرف نزاع موسوی در انتخابات 88 بود) و روی کار آمدن دولت روحانی، اساساً موضوع دعوا منتفی شده است". به نظر می رسد که طرف نزاع بیت رهبری بودند و هستند!!! راستی مگر یکسوی نزاع ملت نبودند و سوی دیگر رهبر و اراذل و اوباش آن؟ کسانی که در جریان خیزش 1388 دستگیر، شکنجه و کشته شدند در جریان نزاع با احمدی نژاد بود یا نظام و در راس آن بیت رهبری؟ شعارهای مرگ بر دیکتاتور، نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران و طرح الترناتیو جمهوری ایرانی در برابر جمهوری اسلامی ربطی به اقایان موسوی و کروبی داشت؟ اگر قرار است از آزادی آقایان کروبی و موسوی دفاع شود، الزاما نباید خیزش ملی مردم و بستری که این دو تن را به پیش انداخت تحریف کرد. راستی چرا آقای سردبیر از ازادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی دفاع نمی کند و از اینهمه زندانی سیاسی و تجاوز به حقوق سیاسی، مدنی، فرهنگی مردم توسط حکومت شرمسار نیست؟

3- در پایان ایشان بانتظار رافت نظام (دیکتاتور) امید بسته است: "وانگهی وقتی از اقتدار نظام سخن گفته می شود - که هم اکنون چنین اقتداری وجود دارد - در دل این اقتدار ، رأفت و بزرگ منشی هم وجود دارد و الّا اقتدار بدون رأفت ، اساساً اقتدار نیست." ازادی ای که گدامنشانه کسب شود، تنها لایق کسانی ست که گدامنشی سیاسی پیشه کرده اند. تجارب مبارزات صد ساله گذشته میهن ما نشان داده است که آزادی توسط جنبش های خیابانی به جباران و دیکتاتورها تحمیل می شود و چنین باد!

*******