وضعیت نگران کنندەی زندانیان سیاسی کرد

همچنین در این گزارش اسامی شمار دیگری از زندانیان آمدە است کە وضعیت نامطلوبی داشتە و منتظرند کە بە بیمارستان منتقل شوند، اما تا بە حال هیچ اقدامی انجام نگرفتە است. علی افشاری زندانی سیاسی محکوم به اعدام که در زندان مرکزی ارومیه بسر می برد ماهها است که از تشدید عفونت در بدنش رنج می برد، اما به دلیل دستور ماموران اطلاعات و قاضی پرونده که از درمان وی ممانعت به عمل می آورند، وضعیت جسمی این زندانی سیاسی هر روز به وخامت می گراید. "زانیار مرادی" زندانی سیاسی محکوم به اعدام، هم‌اکنون در زندان رجایی‌شهر کرج در شرایط وخیم جسمانی بسر می‌برد و مسئولین زندان از انتقال وی به بیمارستان جهت مداوا ممانعت بعمل می‌آورند. این زندانی سیاسی کرد محکوم به اعدام بر اثر شکنجه‌های شدید، از ناحیه‌ی ستون فقرات دچار آسیب‌دیدگی جسمی شده و باید تحت عمل جراحی قرار گیرد، اما مسئولین رژیم و نیروهای امنیتی زندان از انتقال وی به بیمارستان برای جراحی ممانعت بعمل می‌آورند. به این زندانی اعلام کردەاند کە هزینەی عمل وی بالغ بر ۱۵ میلیون تومان میباشد و او باید این مبلغ را شخصا پرداخت کند، اما متأسفانه خانواده این زندانی سیاسی کرد توانایی پرداخت این هزینه را ندارند.

دیگر زندانی سیاسی کرد کە در وضعیت نامطلوب جسمی قرار دارد، رشید‌آخکندی است. نامبردە ۵۶ ساله، متأهل و ساکن شهر سقز در مورخه‌ ۲۱ فروردین ماه سال ۸۷ در شهر اصفهان توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. این زندانی در ۳۱ تیرماه سال ۸۷ در شعبه‌ یک دادگاه انقلاب شهر سقز به ریاست قاضی شایق به اتهام محاربه از طریق عضویت در احزاب کرد مخالف، به اعدام و سی سال تبعید به زندان میناب محکوم شد. بعد از اعتراض سعید شیخی، وکیل وی پرونده‌ به شعبه‌ ۵ تجدید نظر استان کردستان ارسال و ۳۱ تیرماه سال ۸۸ حکم اعدام تائید شد. بعد از اعتراض مجدد به این حکم، پرونده به شعبه‌ ۸ دیوان عالی کشور ارسال شد و در ۳۱ مردادماه سال ۸۸ حکم اعدام وی تائید شد. آخرین گزارش از وضعیت جسمی وی حاکی از شرایط نامناسب جسمی و ابتلا به بیماریهای کلیوی و چشمی می باشد. رشید آخکندی از ناحیه چشم احساس درد می کند و کلیه های وی نیز عفونت کرده است و تاکنون هیچ مداوایی بر روی این زندانی صورت نگرفته است.

 عدنان رشیدی دیگر زندانی سیاسی کرد زندان مریوان در شرایط جسمی وخیمی بسر میبرد و تاکنون اجازه اختیار وکیل را نداشته و هموراه با آزادی مشروط وی مخالفت شده است. بنابه آخرین گزارش از وضعیت این زندانی سیاسی کرد، مدتی پیش نامبرده کاملا دچار فلج میشود و هم اکنون مدت ۶ ماه است که برای مداوا بە بیمارستانهای بوعلی و فجر مریوان, توحید و قدس سنندج و کلینیکهای پزشکی در تهران مراجعە کردە و هم‌اکنون بستری بودە و تحت مداوا می‌باشد، اما باتوجه به وضعیت وخیم جسمی و روانی که دارد، کمیسیون پزشک قانونی استان کردستان اعلام کرده که این زندانی توانایی تحمل حبس را ندارد. با توجە بە این شرایط بارها و بارها درخواست آزادی مشروط این زندانی سیاسی از طرف مقامات قضایی استان کردستان رد شده است. کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی در ادامه ی گزارش خود تصریح می‌کند کە نقض حقوق‌بشر و برخورد غیرانسانی با فعالین کرد تنها به‌ این موارد ختم نمی شود و نمونه‌ های فراوانی از این دست وجود دارد. ترور دولتی، اعدام، حبس های سنگین و… مواردی هستند که‌ همواره‌ در قبال ملت کرد و فعالین آن بکار گرفته‌ شده‌ است. بنابە گزارشهای  رسیده از زندان رجایی‌شهر و قزل‌حصار کرج، هم اکنون نزدیک به بیست و شش تن از زندانیان اهل سنت در خطر اعدام قریب الوقوع قرار دارند. 

شهرام احمدی، محمدیاور رحیمی، بهمن رحیمی، مختار رحیمی، صدیق محمدی، سیدهادی حسینی ، احمد نصیری ، محمد غریبی، امید پیوند، حامد احمدی، جمشید دهقانی، جهانگیر دهقانی، کمال ملایی ، ماموستا کاوه ویسی، ماموستاکاوه شریفی، طالب ملکی، فرزاد شاه نظری، بهروز شاه‌نظری، ادریس نعمتی، عبدالرحمن سنگانی، جمال سید موسوی و چندین نفر دیگر که تاکنون نامشان نامشخص است. 

طبق اخبار رسیده همگی این افراد به زندان قزل‌حصار کرج منتقل شده‌اند و طبق گزارشها انتقال این افراد برای اجرای حکم اعدام آنها صورت گرفته است. انتشار گزارشهایی مبنی بر فعالیت جریان سنی_ سیاسی کرد و ضدیت و تبلیغ این جریان علیه مذهب تشیع و پیامدهای آن به عنوان یکی از چالشهای آشکار در مناطق کردنشین که عمدتا سنی مذهب هستند بشمار می‌آید و دولت ایران نیز از این فرصت برای حذف فیزیکی این گروه بهرە می‌گیرد و عرصه را برای تداوم سرکوب هرچه بیشتر مناطق کردنشین فراهم می‌کند. اما چیزی که نمی‌توان بر آن سرپوش نهاد عبارتست از اینکه دولت ایران در تمام ابعاد بە بقای هر چە فزونتر این جریان سنی_ سیاسی در مناطق کرد نشین یاری رساندە و از آنها در راستای بسیج هر چه بیشتر شیعیان تندرو جهت سرکوب مناطق کردنشین و همچنین سنی نشین ایران بهرەبرداری کرده است. از طرفی هم توانسته است با استناد به وجود این جریانات سنی سیاسی، به سرکوب خود در مناطق کردنشین در سطح ایران که اکثرا شیعه مذهب هستند، مشروعیت ببخشد. سازمان حقوق بشر کرد در اروپا، سازمان فرهنگی و اجتماعی زنان آذرمهر کردستان، فدراسیون زندانیان سیاسی کردستان، کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، سازمان دفاع از حقوق زنان کرد، سازمان منع شکنجه و اعدام در یک بیانیەی مشترک  با توجه به ماده ی ٢ و ٥ ، حکم اعدام این افراد را منافی با اعلامیەی جهانی حقوق بشر دانستە و خواهان لغو فوری این احکام از سوی دولتمردان رژیم ایران شدەاند. کمپین با انتقاد از برخوردهای تبعیض آمیز در مورد زندانیان سیاسی از سکوت مجامع بین المللی، نهادهای حقوق بشری، سازمان ها و جریان های سیاسی در رابطه‌ با این موضوع ابراز نارضایتی کرده است:

"دهشتناک تر از آن سکوت رسانه‌ای و سانسور شبکه‌ های خبری در این رابطه‌ است. شبکه‌ ها و کانال های خبری در رابطه‌ با کوچکترین برخوردی با زندانیان سیاسی غیرکرد واکنش نشان داده‌ و آن را جهانی می کنند، ولی در رابطه‌ با اخبار مرتبط با فعالین و سیاسیون کرد و دیگر ملیتهای ایران که‌ با بدترین وضعیت در زندان ها مواجه‌ هستند، سکوت اختیار کرده‌ و آن را نادیده‌ می گیرند".

این کمپین که در جهت رعایت حقوق زندانیان سیاسی در کردستان فعالیت می کند، خواستار اصلاح خط مشی تبعیض آمیز رسانه های عمومی در رابطه‌ با زندانیان و فعالین سیاسی شده است و خواسته است که برخوردهای سلیقه‌ای و ابزارگونه‌ نسبت به‌ زندانیان سیاسی و تقسیم آنها به‌ خودی و غیر خودی کنار گذاشته شده و ارزشهای والای حقوق بشر و حفظ کرامت انسانها در رابطه با همه ی زندانیان سیاسی مد نظر قرار گیرد. لازم بە یادآوری است کە شماری از فعالان حزب دمکرات کردستان مدت ١٧ سال است کە در زندان با شرایط سخت و طاقت فرسایی مواجە هستند. اسامی این افراد عبارتست از والی‌ درودی، محمد مرادی، علی صالحی و عمر امامی کە در منطقە کامیاران اقدام بە فعالیت حزبی نمودە بودند، سال ١٣٧٥ هجری  توسط نیروهای سرکوبگر ایران دستگیر شدند.  این افراد از زمان دستگیریشان تا کنون اجازەی مرخصی نداشتە و نتوانستەاند با خانوادەهایشان ملاقات کنند. چندین سال است کە آنها را بە زندان یزد تبعید کردەاند و هر بار خانوادەهایشان برای مللاقات با آنها باید متحمل هزینەهای گزافی شوند. این زندانیان کرد در طول این سالها بە بیماریهای گوناگونی مبتلا شدەاند  و هر بار هزینە درمان بعهدە خودشان بودە است. مسئولان زندان بە عمد آنها را بە بند زندانیان خطرناک منتقل‌کردەاند. مهمتر از همە این ‌موارد ذکر شدە اینست کە در حالی کە این زندانیان با مرگ تدریجی دست و پنجە نرم می‌کنند، رسانەها و مجامع و نهادهای حقوق بشری آنها را فراموش کردەاند.