در دفاع از اعتراض در فرودگاه

 در دفاع از اعتراض در فرودگاه
محسن مهدیان، 7 مهر 92
تاریخ انتشار : يکشنبه ۷ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۴۸
روز گذشته جمعی از دانشجویان جهت اعلام تولی و تبری نسبت به مذاکره تلفنی حسن روحانی با اوباما به استقبال رئیس جمهور رفتند.

از هر دو گروه حضور داشتند. هم حامیان تدبیر حسن روحانی و هم مخالفان این مذاکره که اعتقاد داشتند نباید تابوی ارتباط با آمریکا بعد از سی و اندی سال شکسته می شد. هر دو گروه هم برای خود استدلال هائی داشتند. استدلال های طرفین مساله این نوشته نیست. مهم حضور طرفین برای اظهار وجود است که هر دو نیز برکاتی دارد و آورده دموکراتیک آن بیش از هزینه هایش است.

به این فهم مذاکره نیویورک به دلایلی در شرایط امروز قابل دفاع است که بماند. اما درباره این تجمع؛

اولا به حکم احترام گذاشتن بر مردمسالاری برگزاری این دست تجمعات قابل احترام است. بخش قابل توجهی از جامعه مخالف این مذاکره بودند و حق دارند اعتراض کنند.

دوما هرنوع رفتار خلاف ادب و اخلاق محکوم است و برگزار کنندگان این قبیل تجمعات باید نسبت به بروز رفتارهای هیجانی و احساسی حساس باشند. با این حال با اتکا به برخی تند روی ها نباید اصل تجمع را زیر سوال برد.

سوما با فرض اینکه این مذاکره به نفع ملت ایران است، این قبیل اعتراضات به تدبیر دولت محترم برای پیشبرد همین هدف کمک می کند. طبیعی است که چنین اعتراض هائی به قدرت چانه زنی دولت پای میز مذاکره کمک خواهد کرد؛ نه شیفتگی وصف ناپذیر برخی رسانه های اصلاح طلب.

چهارما استدلال برخی معترضین به این دست تجمعات، مبنی بر اینکه رهبر انقلاب با این مذاکره موافق بوده اند نیز کفایت نمی کند. هدف اصلی این دست تجمعات تاکید بر اصول و ارزش ها است. ضمن اینکه تا وقتی خبر رسمی در این رابطه منتشر نشده است انتقاد از جوانان متدین معترض بی معنا است. مطالبه از "تغییر تاکتیک مجوز دار" نیز قابل دفاع است.

در نهایت اینکه برخی رسانه ها عکس یکی از اعضای ستاد جلیلی را در این تجمع منتشر کردند و بعد هم با لحن تند و زننده ای فرد مزبور و بعد هم جلیلی را مورد هتک قرار دادند. این نیز از بی اخلاقی کسانی است که ادعای دموکراتیک بودنشان فقط برای گعده های شخصی و باندی خودشان است.

اگر یک نفر در ستاد فلان نامزد انتخاباتی بود آیا حق اعتراض ندارد؟ آیا هر اعتراضی از هر عضو ستاد یک کاندیدا به معنای اطلاع داشتن و سازماندهی از طرف ستاد و کاندیدای مزبور است؟ بدتر از کفش پرتاب کردن، هتک رسانه ای یک نفر است که هم وهن قلم است و هم بی حرمتی به یک مومن.

البته باید منصف بود و به برخی معترضین به این تجمعات حق داد. سالهای پیش برخی به نام اعتراض و تجمع خیابانی در میان مردم رخنه کردند و کمترین کارشان شیشه بانک شکستن و موتور سوزاندن و سطل زباله اتش زدن بود.