به نوشته ایران در جهان، جمهوری اسلامی می‌بیند که چگونه سوریه به کمک روس‌ها از خطر حمله امریکا جسته است؛ حمله‌ای که قرار نبود رژیم ایران را سرنگون کند. ایران به خاطر قابلیت‌های دیپلماتیک‌اش مشهور است که می‌داند چگونه باید از مذاکرات اتمی با غرب بیرون بیاید، دقیقا می‌داند کی وقت فروش است و چه زمانی با رفتاری نرم می‌تواند ساختن بمب را پیگیری کند.
پس آیت‌الله‌ها توجه دارند که چگونه در آستانه‌ی حمله‌ای بین‌المللی به سوریه، این کشور توانست از پس تفرقه جامعه بین الملل برآید. آیت‌الله‌ها دقت می‌کنند که مردم غرب نیز تا چه اندازه در باب مداخله نظامی در خاورمیانه مضطرب می‌شوند.
با این حال، تهدید حمله‌ی یک‌جانبه ایالات متحده یا اسراییل هنوز برطرف نشده و هنوز حمله، چون اجل سرگردان احتمال وقوع دارد. پس همچنان که جذابیت ایده مدارا و یارگیری‌های رییس‌جمهور تازه انتخاب شده ایران، حسن روحانی به تمامی ظهور می‌یابد، ایران نیز ممکن است با دقت به پیشروی ادامه دهد. تریتا پارسی، رییس شورای ایرانیان امریکا به جوراسلیم پست گفت که «روحانی در حال حاضر به نفع پیشنهاد روسیه جوسازی می‌کند که نشان دهد سیاست‌هایش از ادا و اصول و نمایش‌های احمدی‌نژاد سود بیشتری دارد.»
«چنین چیزی می‌تواند درباره‌ی موضوع هسته‌ای برای او قدرت مانور بیشتری فراهم کند.» تریتا پارسی با گفتن این جمله افزود که «اگر وضعیت سوریه آرام بگیرد، احتمالن (رژیم) تهران احساس قدرت بیشتری خواهد کرد.»
جوزف مکمانوس، سفیر ایالات متحده در روز چهارشنبه (هفته پیش) گفت که «ایران افزایش ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم خود را با نصب هر دو گونه سانتریفوژهای پیشرفته و نسل اول پیگیری کرده است، یعنی توسعه‌ی نگران‌کننده‌ی عملی که از ابتدا خلاف قانون بوده است.»
ایران ساخت راکتور دیگری را در اراک به پیش می‌برد که می‌تواند پلوتونیوم را در تولید بمب به کار گیرد. مکمانوس گفت: «قرار دادن مخزن راکتور در محل و اقدام به تهیه سوخت ... تمام این تحولات نگران‌کننده است.»
ری تاکیه، عضو ارشد شورای روابط خارجی ومشاور ارشد سابق ایران در وزارت امور خارجه ایالات متحده گفت: «این‌گونه که پیش می‌رود بعید نیست که ایران در سرانجامِ ماجرای سوریه ادعای «مزایا» داشته باشد.» او اعلام کرد: «سکوت جامعه‌ی بین‌الملل برای استفاده از زور و ارجاع آن موضوع به روند دست و پا گیر سازمان ملل، به ایران فرصت آرامش (و تجدید قوا) می‌دهد.»
امیلی لاندو، محقق ارشد و مدیر کنترل تسلیحات و برنامه‌های امنیتی منطقه‌ای در موسسه پژوهش‌های امنیت ملی به نشریه پست اعلام کرد که ایران «روند شکاف میان ایالات متحده و روسیه را از نزدیک دنبال می‌کند» و دقت می‌کند که چگونه اروپا اساسا به عنوان بازیگر واقعی این درام، خود را کنار کشید.
او گفت: «اگرچه ماجرای سوریه دارای جنگ افزار شیمیایی با ایران و پرونده هسته‌ای‌اش فرق دارد، ولی این آزمونی برای جامعه بین‌الملل است که درباره‌ی زیر پا نهادن پیمان‌های عدم استفاده از سلاح کشتار جمعی تا چه اندازه جدیت به خرج می‌دهد.»
خانم لاندو اشاره می‌کند که در ماجرای سوریه می‌توان پیامدهای مثبت و منفی را پیش‌بینی کرد. خبر خوب آن‌که با وجود برخی سستی‌های رییس‌جمهور اوباما در هفته‌های اخیر، ایران، روسیه و سوریه دیدند که تهدید امریکا به استفاده از گزینه‌ی زور جدی است.
به خاطر همین تهدید بود که سوریه و روسیه به فکر چاره‌ای چون پیشنهاد جایگزین افتادند و به این ترتیب نشان دادند که ایالات متحده اگر بخواهد می‌تواند رژیم سرخ را وادار به تغییر رفتار کند.
علاوه بر این، موفقیت پیشنهاد روسیه می‌تواند به نزدیک‌تر شدن و هماهنگی روسیه و ایالات متحده منجر شود که این به آن معناست که ایران دیگر نمی‌تواند با تکیه بر اختلاف دیدگاه امریکا و روسیه به پیگیری پیشرفت‌های اتمی بپردازد.
از نگاهی دیگر، بخش منفی قضیه آن است که هنوز باید منتظر ماند و دید اگر پیشنهاد روسیه در قالب برنامه‌ای موثر محقق نشود، اوباما چه می‌کند. اگر ماجرا این‌گونه باشد، توپ به زمین اوباما برخواهد گشت و پرسش اقدام امریکا دوباره در خط اول مطرح خواهد شد.
از: آریل بن سولمون / در: جوراسلم پست / برگردان: فائقه اشکوری
پایان خبر./.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید