چرا بجای برخود با پمپئو که از حالا برای ایران حکومت تعیین می‌کند به جلال آل  احمد پرداخته میشود؟

بر همگان آشکار  شده هست که آل  احمد نهالی که کاشت ثمرش، خمینی بود و هنوز جامعه با آن دست به گریبان هست. آل  احمد طلبه ای بود که توده ای شد و بالاخره با حمایت از خمینی به هدفش رسید ،خودش بر اثر مصرف زیاد الکل بسیار زود درگذشت و نتوانست حاصل اندیشه ایش را شاهد باشد.او جامعه را خوب شناخته بود و در یکی از نوشته هایش گفته بود(کار آخر را حاج آقا  روح الله  انجام خواهد داد)
آل احمد پسر عموی آیت الله طالقانی در یک  خانواده  مذهبی بدنیا آمد 
که تحت تاثیر حزب توده قرار گرفت اما بسرعت با لباس غیر روحانی دست به حمایت از خمینی زد و خودش نتوانست طعم میوه اش را بچشد اما برادرش همواره در رکاب خمینی بود.
این روزها پمپئو که هنوز در آمریکا در دولت احتمالی ترامپ به قدرت نرسیده است در امور داخلی ایران دخالت می کند و رجویست ها را برای حکومت آینده  ایران تعیین کرده است که سیاسیون ایرانی تا کنون هیچ برخورد جدی و مسئولانه  بدین موضوع نکرده اند.
همانطوریکه  وقتی مهندس موسوی  در جنبش سبز ،شعار (برگشت به دوران طلایی  امام راحل) را سر می داد،برای جلوگیر ی از تفرق ،سیاسیون ایرانی ،هیچ برخورد جدی با وی بعمل  نیاوردند
در حال حاضر نیز به سیاق سابق نیروهای، سیاسی هیچ برنامه مدون و جامع،مانع برای آینده  کشور ندارند و بطور مرتب به خرده کاری های متفرق مشغولند.
رژیم کاملا به بن بست سیاسی و اقتصادی رسیده است و برای ادامه حيات خود دست به دامان روسیه شده است.
سرکوب  نیروهای سیاسی بدست رژیم ولایت فقیه در سایه فروکش کردن جنبش زن،زندگی و آزادی  افزایش یافته است و اعدام دستگیر شدگان نیز به همان اندازه بشدت فزونی یافته و سیاسیون  هنوز در نقد افکار فاجعه بار جلا آ ل احمد  بسر می برند 
*آن  نویسنده ای که تاکنون یک مقاله جدی علیه رژیم ولایت فقیه ننوشته است و همچنان برای حفظ کشور برای طولانی شدن عمر علی خامنه ای دعا میکند* نیز مقاله در گویانیوز تحت عنوان نقد دیر هنگام  جالا آ ل احمد به تحریر در آورده  است تا سری در میان سرها باشد.
همه چیز این مملکت سرجایش و به وقتش نیست. وقتی ناصرالدین شاه ترور شد در کالسکه به همراهانش گفته بود( اگر زنده بمانم،طوری دیگر حکومت خواهم کرد) ناصرالدین شاه همان شخصی بود که هنگام سفرهایش به فرنگ ،آرزو میکرد ایران نیز روزی همانند کشورهای اروپایی بشود اما در بازگشت به ایران هیچ اراده جدی برای اصلاحات از خود نشان نمی داد و مانند گذشته مطیع روحانیون و چاپلوسان دربار بود.

نسلی که می توانست ایران را بدین روزگار سیاه مبتلا سازد،در اشکال گوناگون و  اتحاد کامل در قبل از فاجعه ۵۷ موجودیت داشت، اما نسلی که بتواند ایران را از روزگار تباهی نجات دهد هنوز شکل نگرفته است.جای بسی شرمساری هست که کشورهایی در حاشیه خلیج فارس که تاریخ شان  پنجاه سال  می باشد در اوج شکوفایی  در همسایگی ایران ۲۵۰۰ساله، میزبان گردهمایی‌ها بزرگ و المپیک جهانی می شوند اما ۵۰درصد مردم ایران همچنان در فقر و محاصره اقتصادی که در بی کفایتی حاکمان اسلامی شکل گرفته است بسر می برند! 
حکومتی که بخواست همین ملت بقدرت دست یافت و با شرکت دائمی مردم در هر انتخاباتی خون تازه ای به حاکميت جنایات کار تزریق کردند و رژیم در ناباوری تاریخ ۴۵ساله شد.فقط حکومت نباید محاکمه شوند، بلکه باید ملتها هم به میز دادرسی کشانده شوند چون حکومت ها نتیجه تصمیم گیری ملتها می باشند و حاکمان از آسمان نازل نمی شودند
چون نیک نگه کرد و پر خویش بر او دید گفتا: 
«ز که نالیم که از ماست که بر ماست.»
در فاجعه ۵۷ همه سرباز پیاده امپریالیست ها بودند و خودشان خبر نداشتن و فکر می کردند به استقلال  دست یافته اند.این در حالیست که کشور پس از فاجعه ۵۷ فقیر تر و وابسته تر شد.
مسلمانان پس از ۷۵۰سال حکومت بر پرتقال و اسپانیا ،فقط یک مسجد متروکه در لیسبون پایتخت پرتقال بجای مانده است اما در ایران مثل نقل و نبات در  هر گوشه ای یک مسجد دیده میشود و این در حالیست که اکثر ایرانی ها ظاهرا می گویند از اسلام متجاوز متنفرند اما معلوم نیست اینهمه مسجد در ایران کنونی از کجا سر بر در آورده اند
عادت های بد ایرانی در طول قرنها هیچ تغییری نکرده است و بقول دورانت روحیات ایرانی ها در طول قرنها هیچ تغییری نکرده است.از همان موقعی که اسکندر بر ایران پیروز مسلط شد مردم ایران سرشان را انداختند پائین  و حکومت بیگانه را تحمل کردند تا اشکانیان  قیام کردند
سلام
جامعه ایران همیشه از دیر باز  دو فرهنگ و شیوه  زندگی داشته است اول اندرونی و دوم بیرونی ،!
با همین فرهنگ زیرکانه  پس از حمله اسکندر و حکومت درازمدت آنها و سپس حمله اعراب و تسلط اسلام و مغولان، اما فرهنگ ایرانی با ترکیب های نوین همچنان باقی ماند.در رژیم اسلامی هم همین فرهنگ اندرونی و بیرونی توانسته فرهنگ ایرانی را حفظ نماید.ایرانی ها در خانه و در زندگی خصوصی به سبک قبل از انقلاب  
، ادامه حيات داده اند و در بیرون با رژیم کنار آمده اند.