جدایی بحرین از ایران از سال ۱۱۶۱ خورشیدی رقم خورد نه در سال ۱۳۵۰

پس از آنکه شاه عباس برای اخراج پرتغالی های استعمار گر از خلیج فارس که در حال غارت مروارید بودند به توپخانه انگلستان محتاج گشت  برای اولین بار پای انگلیسی ها به خلیج فارس باز شد.. انگلیسی ها با پرتقالی ها در اقیانوس اطلس در حال رقابت استعماری  و جنگ و ستیز بسر می بردند وپاسخ مثبت آن‌ها  به  درخواست توپخانه شاه عباس از آنها  به وسیله خوبی تبدیل شد تا هر چه بیشتر در دربار صفویان نفوذ یابند! شاه عباس با توپخانه انگلیسی ها پرتقالی ها را از خلیج فارس اخراج کرد اما برای همیشه انگلیسی ها را در خلیج فارس جایگزین پرتقالی ها کرد!

انگلیسی ها در دوران کریم خان زد، بندر بوشهر را به مدت ۳۰سال اجاره کردند و کم کم حضور دائمی خود را تثبیت کردند.ایران پس از سرنگونی خفت بار شاه سلطان حسین صفوی ،تمام قدرت و تسلط  خود را در ایران و با همسایگان از دست داد.افغانی ها به زیر چتر انگلیسی ها رفته بودند و به عامل فشار ایران تبدیل شده بودند.با عدم حکومت مقتدر در ایران تا اقاخان قاجار ،انگلیس با قدرت نیروی دریایی بزرگ خود در خلیج فارس به قدرت فوق العاده ای دست یافته بود. بحرین که بیشتر در ساحل جنوبی خلیج فارس قرار دارد که به شبه جزیره عربستان نزدیک هست با ساکنین تاجر ایرانی زیر قیمومیت انگلیسی ها بسر می برد. در طول ۱۳۰ سال حکومت قاجار همه تقاضاهای شاهان قاجار از انگلستان برای استرداد بحرین به هیچ نتیجه ای نرسید و  انگليسی‌ها  هیچ وقعی به درخواست شاهان قاجار نگذاشتند چون خود  شاهان قاجار پس از قتل اغامحمدخان قاجار یا از روسیه هدایت می شدند و یا از انگلستان‌!

 معاوضه بحرین از دست رفته تاریخی با سه جزیره متروکه  ابوموسی و تنب کوچک و بزرگ اما به لحاظ سوق الجیشی در زمان شاه بسیار عاقلانه بود و شاه هیچ تقصیری در از دست رفتن جزیره بحرین نداشت چون بحرین از سال ۱۱۶۱ خورشیدی یعنی دقیقا ۱۸۹سال قبل از ایران جدا شده و به قیمومت انگلستان در آمده بود!

در سال۱۳۳۶خورشیدی در مجلس شورای ملی ایران، بحرین به شکلی که فقط ایران آنرا به رسمیت می شناخت بحرین استان چهاردهم ایران اعلام شد اما از سالیان دراز بحرین نه بودجه ای از ایران دریافت می کرد و نه استاندار و یا حاکمی از تهران برای آنجا  انتخاب و فرستاده می شد.