آن کسی‌ که درس عبرت می‌گیرد و آن کسی‌ که حاضر نیست بیاموزد

 در ماه مه ۲۰۱۷، دو سال بعد از آغاز حمله عربستان به یمن در ماه مارس ۲۰۱۵، محمد بن سلمان ولیعهد و حاکم عملی‌ عربستان در مصاحبه‌ای به شدت ایران را تهدید کرد. او گفت با ایران نمیتوان گفتگو کرد؛ کشورش با ایران در حال جنگ است، و تهدید کرد که جنگ را به داخل ایران خواهد برد. تصور بن سلمان این بود که جنگ در یمن دو ماهه خاتمه خواهد یافت، ولی‌ چون اینطور نشده بود، به شدت خشمگین بود.

سال بعد، در اکتبر ۲۰۱۸، جمال خاشقجی روزنامه نگار ناراضی‌ عربستان، به دستور بن سلمان در استانبول قصابی شد. فشار بر مردم عربستان نیز افزایش یافت، و فقط در یک روز ده‌ها نفر سر بریده شدند. این اقدامات بن سلمان را به چهره‌ای منفور در سطح جهان تبدیل کرد که هیچ کس حاضر نبود با او ملاقات کند. او روی آمریکا برای حفظ امنیت عربستان حساب میکرد، ولی‌ حمله پهپادی به تأسیسات نفتی‌ آن کشور در سال ۲۰۱۹، که از زاویه دقت و نتایج آن واقعا شاهکار بود، و عدم واکنش آمریکا به آن، به او فهماند که باید در سیاست‌های خود تجدید نظر کند.

بن سلمان با ایران وارد مذاکره شد. در یمن آتش بس برقرار کرد؛ در خود عربستان اصلاحات اجتماعی [نه سیاسی] را آغاز کرد؛ با رژیم بشار اسد دوباره رابطه برقرار کرد، و به محاصره قطر خاتمه داد. بن سلمان هنوز نیز با دشمنان خود مانند قصاب است، و اگر میتوانست، به ایران ضربه میزد؛ او هنوز دیکتاتور است، ولی‌ این واقع بینی‌ را دارد که ادامه چرخش در بر پاشنه‌ای که او می‌خواهد امکان پذیر نیست.

حال این را مقایسه کنید با ایران، که ظاهرا نظام جمهوری است، ولی‌ در حقیقت نظام پادشاهی مذهبی‌ است که در آن سلطان، آقای خامنه‌ای، حاکم است، و فرزند او، مجتبی، "ولیعهد" او است. آیا حاکمیت ایران قادر است که درس لازم را بیاموزد، و بخصوص به این نتیجه برسد که در بر همان پاشنه سابق نخواهد چرخید؟ در پشت پرده، مجتبی خامنه‌ای بزرگترین نقش را در سرکوب مردم، به قدرت رساندن جبهه ارتجاعی پایداری، محافظت از چهره‌های فاسد ولی‌ "خودی،" و مخالفت با هرگونه اصلاحات معنی‌ دار داشته است.

آقای اکبر گنجی در کانال تلگرام خود درباره این موضوع چنین نوشت:

"شاهزاده عبرت آموز و شاهزاده عبرت ناآموز

شاهزاده محمد بن سلمان از اشتباهاتِ مهلکِ دورانِ ولیعهدی خود گویی درس عبرت گرفته و در پی تغییر سیاست خارجیِ جنگ طلبانه و تهاجمی اش در خاورمیانه است. بن سلمان در سیاست داخلی نیز اگر چه مطلقا تن به مشارکت سیاسی و دموکراسی و آزادی نمی دهد، اما راه آزادی هایِ اجتماعی را رفته رفته می گشاید.

آیا شاهزاده مجتبی خامنه ای هم از اشتباهاتِ مهلکِ خود درسِ عبرت گرفته است؟ مجتبی در دوران اصلاحات، رهبریِ مخوف ترینِ تشکیلات علیه دولتِ محمد خاتمی و اصلاح طلبان را بر عهده داشت و از هیچ اقدامِ ضدِ دموکراتیکی برای زمین زدنِ پروسه ی توسعه ی سیاسی دریغ نکرد. در دورانِ حسن روحانی هم علیه دولتِ او و برای برهم زدنِ روابط ایران با آمریکا و اروپا - در چارچوب اقدامات ضدِ برجامی و برای شکل نگرفتنِ برجام های ۲ و ۳ و ۴ - فعال بود.

مدتهاست که شکستِ کاملِ سیاست هایِ شاه (علی خامنه ای) و شاهزاده (مجتبی خامنه ای) در تمامیِ عرصه ها کاملاً آشکار شده است، اما کِشتی بان هایِ خود خوانده، حاضر به اصلاحِ اساسیِ مسیرِ کِشتی نیستند و تغییرِ نوعِ رفتارِ با کِشتی نشینان (پذیرش همه به عنوان شهروندان برابر و آزاد) را هم نمی پذیرند. در حالی که زندگی و مرگِ سرنشینانِ کِشتی و موجودیتِ خودِ کِشتی (ایران) در گرو تغییرِ بنیادینِ سیاستِ داخلی و سیاستِ خارجی جمهوری اسلامی است."