موفقیتی در راه

من امروز نیمی از تهران را به‌خاطر کاری پیمودم، از مرکز تا قسمت‌های مهم دیگر شهر.
آنچه توجه مرا جلب کرد؛ حتی یک ون گشت ارشاد ندیدم.
امروز آن ماموران سیاهپوش اثری ازشان نبود.
بسیاری خانم‌های محجبه را دیدم که نفرت‌شان را از حجاب اجباری بیان می‌کردند.
و من با تمام وجودم حس کردم؛
امروز منطق در برابر لجبازی پیروز شده.
امروز یک مامور هم به دختران گیر نمی‌داد.
امروز خشونت کاهش یافته بود.
می‌دانم متوجه شده بودند مردم خشمگینند.
فهمیده بودند حق با مردم است
و آنها در چه اقلیتی هستند.
امروز فهمیده بودند اینترنت فضایی "مجازی" نیست، عین واقعیات جامعه ماست.

من امروز احساس کردم وقتی مردم حس می‌کنند چیزی حق آنهاست، آن حق را صاحب می‌شوند.
من امروز خودم در تهران دیدم دختران نمی‌ترسیدند و دانشگاه می‌رفتند.
من از آغاز می‌دانستم می‌شود کشور را پله‌پله ساخت.
من احساس می‌کنم پله‌ای مهم برداشته شده.

هیچکس حق ندارد به دختران ما تعرض کند.
هیچکس حق ندارد به هیچکس تعرض کند.
من احساس بسیار خوبی دارم.
چرا نداشته باشم!

ما در آغاز راهیم
راهی مبتنی بر صلح و حق‌خواهی
راهی مبتنی بر شخصیت داشتن همه آحاد مردم
ما در آغاز راهی بزرگ و برداشتن گام‌هایی مهم قرار داریم
اینکه حق خودمان را بشناسیم
و نگذاریم احدی حق‌مان را زیر پا بگذارد
هر اسمی داشته باشد
گشت ارشاد، امر به‌معروف، دستور خدا!
هیچ قانونی، هیچ آیه و حدیثی، هیچ مقامی نمی‌تواند حقوق انسانی ما را نفی کند.

و این منم که باید آزادی و توسعه را بخواهم.
و این منم که باید داشتن حرمت را حقم بدانم.
و این منم که حاکم سرنوشتم هستم.

من امروز خواب نمی‌دیدم
بیدار بودم
مردمم چقدر می‌فهمند
و چقدر قوی هستند
حدس می‌زنم گشت ارشاد برای همیشه رفت
آفرین به مردم بزرگ سرزمینم
ما در آغاز راه تحولی هستیم که نتایجش را خواهیم دید.
اگر مصمم باشیم و پایدار

ما طفلان نابالغی نیستیم که با امر و نهی حاکمیت بخواهیم راه درست را پیدا کنیم.
حاکمیت صلاحیت ارشاد اخلاقی ما را ندارد.
قانون هم نمی‌تواند حقوق اساسی ما را زیر پا بگذارد.
ما ملت بزرگی هستیم!
و حاکمیت باید رشد کند.
و گر نه نخواهید ماند.